ชีวิตของฉัน มันเป็นเรื่องที่คงไม่มีใครเชื่อ แต่หนูเชื่อเรื่องบุญ กรรม บาป อาจเป็นเพราะชาติก่อน
ฉันเคยทำบาปกรรมไว้มาก ชาตินี้ถึงได้เจอเรื่องแบบนี้ ครอบครัวของฉันเป็นคนต่างจังหวัด
มีพี่น้องพ่อแม่เดียวกัน2คน ต่างบิดา1คน ฉันเป็นคนโตมีน้องชาย1คน คุณพ่อคุณแม่เลิกกัน และต่างคนต่างก็มีครอบครัวใหม่
คุณพ่อไม่มีลูกใหม่ คุณแม่มีลูกใหม่1คนเป็นน้องสาวของฉัน น้องเกิดมาปัญญาอ่อนค่ะ
เพราะสมองขาดออกสิเจนตั้งแต่เด็กๆ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นค่ะ ประเด็นคือเรื่องของ
คุณแม่ของฉัน ตั้งแต่ฉันเด็กๆ จำความได้ ฉันเห็นภาพคุณแม่โดนตำรวจจับ และ
คุณพ่อกับคุณป้าไปประกันตัวออกมาเสมอ คุณแม่เป็นนักเล่นมือฉกาจ เล่นทั้งไพ่ทั้งหวย
และชอบสร้างหนี้สิน ชอบใช้สมุดเช็คแล้วก็โดนฟ้องเพราะเช็คเด้ง ชอบไปเอาทองออกมา
จากร้านทอง บอกว่าคุณพ่อฉันจะมาจ่ายเงิน แล้วเอาไปขายกว่าคุณพ่อจะรู้ก็มีบิลมาเก็บที่บ้าน
เป็นแบบนี้เสมอจนต้องเลิกกัน แต่พอเลิกกัน คุณแม่ก็ด่าว่าคุณพ่อเสียๆหายเสมอ บอกว่าเจ้าชู้บ้าง
ทำให้เขาเสียใจบ้าง ซึ่งคุณพ่อเป็ฯคนเจ้าชู้จริงๆค่ะ แต่ไม่เคยทำตัวก่อหนี้สิน เพราะทำงาน
ตลอดชีวิต หลังจากท่านเลิกกัน คุณแม่ก็มาอยู่กรุงเทพ และก็ได้แฟนคนใหม่ที่นี่
ส่วนคุณพ่อก็ทำงานที่เดิม เพราะคุณพ่อท่านทำงานประจำค่ะ และส่งเงินให้ฉันเรียน ฉันก็มาเรียนหนังสือที่กรุงเทพ
และต้องมาอาศัยอยู่กับคุณแม่ คุณพ่อส่งเงินให้ฉันเรียน ฉันต้องแบ่งเงินส่วนนั้นมาเลี้ยงแม่ เลี้ยงน้อง และเลี้ยง
สามีใหม่คุณแม่ด้วย เป็นแบบนี้มาหลายปี และสามีใหม่ของแม่ก็ชั่วมาก ชอบที่จะลวนลามดิฉันเสมอ พอดิฉันพูดไปคุณแม่ก็ไม่เชื่อ
ฉันก็เถียงว่า ต้องให้มันมาเป็นผัวหนูก่อนใช่ไหม ถึงจะเชื่อ?? ส่วนคุณพ่อมีบุญคุณกับฉันมากมาย แต่คุณแม่ก็ไม่วายจะด่าพ่อ
ว่าพ่อตลอดเวลาไม่เคยสำนึกบุญคุณ ถ้าหลอกเอาเงินได้ก็หลอก มีครั้งหนึ่ง เคยหลอกว่าฉันป่วยหนักเข้าโรงบาล แล้วก็เอาเงินมาใช้เอง
คนเดียวหลายหมื่น โดยที่ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ พอฉันพูด ก็จะโดนตะคิก ด่าว่าสารพัด พูดลำเลิกบุญคุณเสมอ
บุญคุณที่ให้กำเนิด เลี้ยงดูมา ใช้ยังไงก็ไม่หมด ดิฉันก็เข้าใจค่ะ และกตัญญูต่อท่านเสมอ แต่ไม่ใช่แบบที่ท่านต้องการ เพราะท่าน
ต้องการแค่เงิน และถ้าเอาเงินมาให้ก็คือทดแทนบุญคุณ ถ้าไม่เอาเงินมาให้ ถือว่าไม่ทดแทนบุณคุณ คุณแม่ฉัน
เวลามีเงินมาก ก็ชอบที่จะเอาไปให้คนอื่นยืม ชอลให้คนอื่นชื่นชม ยกย่อง แต่ถ้าลูกไม่สบายไม่เคยเอามาช่วยเหลือ จะบอกปัด
ให้ไปเอาเงินที่พ่อตลอดค่ะ คือคนอื่นให้เขาได้ ชอบให้คนยอมรับยกย่อง แต่ลูกให้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะยังไงลูกก็รัก
และช่วยเหลือตลอดอยู่แล้วค่ะ ฉันคิดว่า คุณแม่คิดแบบนั้นนะคะ

พอเรียนจบปริญญาตรี คุณพ่อก็เปิดร้านซ่อมคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตให้ เพราะน้องชายของฉันเรียนด้านคอมพิวเตอร์
และฉันก็พอจะซ่อมคอมได้ จัดวางระบบแลนท์ได้ คุณพ่อหวังว่าจะให้พี่น้องช่วยกันทำ และจะได้มีธุรกิจถ้าเกิดว่าไม่มีงานทำ
เพราะอนาคตไม่มีอะไรแน่นอน...แต่..ก็เหมือนเวรกรรมมาซ้ำเติม น้องชายของฉันเริ่มติดยาไอซ์จากการแนะนำของเพื่อน
จนไม่มีจิตใจทำงาน ไม่สนใจร้าน และประกอบกับว่า ฉันมีคุณแม่เป็นคนแบบนี้ คุณแม่ท่านทำทีว่าจะมาช่วยดูแลร้านกับฉัน
ฉันก็ไว้ใจท่าน เพราะท่านเป็นแม่ และในเวลานั้นฉันเริ่มมองหาที่เรียนต่อปริญญาโท เพื่อต่อยอดความรู้ของตนเอง ดูสถานที่เรียน
ที่ถูกและพอที่ฐานะฉันจะทำได้ ฉํนจึงได้เดินทางไปอินเดีย เพื่อไปดูวิทยาลัยเพื่อเรียนต่อป.โทและติดต่อและเรียนพื้อฐานภาษาอังกฤษ
เพิ่มเติมเป็นเวลา3เดือน แต่พอฉันกลับมา ทุกสิ่งทุกอย่างในร้านไม่มีอะไรเหลือ คุณแม่เอาของในร้านไปขายหมดเลย....

ไม่ใช่แค่นั้น ของในบ้านของฉัน คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ DVD และสมุดเก็บแสตมป์ สมุดเก็บของสะสมของฉัน ทุกๆสิ่งที่ฉัน
สร้างขึ้นมาตั้งแต่เด็ก แม้แต่หนังสือการ์ตูนก็เอาไปขายด้วย พอฉันถามว่า แล้วเงินหล่ะ เอาไปใช้อะไร คุณแม่บอกว่า "เอาไปใช้หนี้หมดแล้ว"
เอาของของฉันทุกอย่างไปขาย พอฉันถามถึงก็ตะคอกใส่ โมโหใส่ และด่าว่าฉันแบบเสียหาย ว่าอีลูกอกตัญญู ทวงของพ่อแม่
นั่นคือแม่ของฉัน แม่ที่ตั้งแต่เล็กจนโต ท่านทำแบบนี้เสมอ ชีวิตไม่เคยจะดีขึ้นเลย ฉันจึงคิดว่า มนุษย์เรา ที่เรามักจะผิด ทำบาปกรรมนั้น
เพราะมนุษย์บางคนมีความคิดว่า สิ่งที่เขาทำนั้นคือสิ่งที่ถูก ไม่มีบาปกรรม และไม่ต้องคิดถึงผลกรรมในภายภาคหน้า ใช่ไหมคะ??

ตอนนี้ฉันหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง เหลือแต่ชีวิต และวิชาความรู้บ้าง ฉันคิดจะต่อยอดความรู้โดยการเรียนปริญญาโทให้จบ
แต่ฉันก็ไม่รู้จะทำได้ไหม เพราะว่าตอนนี้ คุณพ่อและคุณแม่ใหม่เขาไม่ต้องการให้ส่งเสียฉันอีกต่อไป ส่วนคนที่ส่งเสียฉัน
เพื่อเรียนปริญญาโทต่อ คือคุณปู่ ท่านก็เสียไปแล้ว จัดงานศพเสร็จไปเมื่อวันที่ 20 นี้เอง ฉันจึงอาจจะไม่มีความหวังที่จะ
กลับไปเรียนต่อ พอดีเห็นในบอร์ดลานธรรม จึงแค่อยากขอกำลังใจอ่ะค่ะ อยากได้กำลังใจจากผู้มีธรรมะในใจ ช่วยพูดคุย
และส่งกำลังใจให้ด้วยนะคะ hello_meeya@yahoo.com ขอบคุณมากค่ะ สวัสดีปีหม่จีนค่ะ

พอดีอ่านที่ตัวเองเขียน บางคำใช้คำนำหน้า"ฉัน"บางคำใช้"หนู" โอ้...
พอดีว่า รู้สึกอยากจะอ่อนน้อมอ่ะค่ะ เลยกลายเป็นผิดพลาดไป

ดูก่อนท่านทั้งหลาย..............................

ทุกอย่างในโลกเรานี้ มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ล้วนธรรมดา

จง อย่าท้อแท้ อย่าสิ้นหวัง อย่าหงอยเหงา อย่าโศรกเศร้า อย่าเสียใจ
ความรู้และปัญญาของตัวเราเป็นสมบัติสิ่งเดียวที่ไม่มีใครขโมยได้ สมบัติอื่นใครๆล้วก็เอาไปได้ แล้วท่านจะกลัวอะไร ในเมื่อตัวเรามีสมบัติคือสิ่งนี้

สวัสดีค่ะ คุณ sakulraya

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

" เราเกิดมาชาติหนึ่ง ก็จะต้องเพิ่มอุปนิสัยที่ดี
และขัดเกลาแก้ไขนิสัยที่ไม่ดีให้หมดไป
เราต้องใช้วันเวลาเพื่อการนี้นะลูกนะ
วันหนึ่งคืนหนึ่งมันประเดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็หมดเวลาแล้ว
หลับตาลืมตา ไม่กี่ทีก็มืดแล้ว
เราเกิดมาสร้างบารมี ก็ต้องสร้างบารมีให้เต็มที่
อย่าให้กำลังใจของเราตกต่ำ อย่าไปหวังพึ่งกำลังใจจากใคร
หรือไปเที่ยวขอกำลังใจจากคนอื่น
เหมือนนวณิพกหรือเหมือนมหาทุคตะที่ยากจนกำลังใจ
อย่าทำอย่างนั้นนะลูกนะ
กำลังใจมันอยู่ในตัวเรา
จะดึงเอาออกมาใช้เท่าไรก็ได้เท่านั้น
แล้วมีมากไม่มีที่สิ้นสุด
เหมือนภูเขาหรือทะเลแห่งกำลังใจที่ไม่มีฝั่ง
และยิ่งใหญ่กว่าภูเขาพระสุเมรุ กว้างกว่าทะเลมหาสมุทร
สอนตัวเองให้ได้อย่างนี้
ดึงกำลังใจมาใช้ในการทำความดี ในการสร้างบารมี
อย่าฝึกนิสัยท้อแท้ เบื่อหน่าย สิ้นหวัง อย่างนี้ไม่เอา
เดี๋ยวมันจะติดข้ามภพข้ามชาติ

โอวาทพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)

สวัสดีค่ะคุณ sakulraya
ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ค่ะ ดิฉันอ่านเรื่องของคุณแล้วก็รู้สึกเห็นใจมาก ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ คุณยังมีความรู้ที่สามารถนำมาใช้ในการดำรงชีวิตและช่วยเหลือผู้อื่นได้อยู่ ตอนนี้ตั้งหลักด้วยการหางานทำและ ปฏิบัติธรรมไปด้วย เพราะธรรมจะช่วยบรรเทาความทุกข์ เมื่อทุกข์จางคุณก็จะเห็นทางออกของทุกๆปัญหาได้ชัดเจนขึ้น ยังไงซะที่ลานธรรมนี้ มีกัลยาณมิตรและกำลังใจเต็มเปี่ยมค่ะ
ขออวยพรให้คุณพบทางออกของปัญหาและมีดวงตาเห็นธรรมค่ะ

สมาชิกใหม่เหมือนกันครับ

ผมก็คิดว่าผมคงวัยรุ่นเดียวกับคุณ คิดว่าเข้าใจปัญหาเหมือนกัน เพราะทุกคนเจอปัญหาที่หนักมากบ้างน้อยบ้างปัญหาของคุณเองดูแล้วก็ไม่ใช่น้อยๆ ตราบใดที่เรายังอยู่ในทางโลก ถึงแม้จะมีจิตใจธรรมมะมากกว่าคนรุ่นเดียวกันซึ่งเห็นได้จากการที่คุณเข้ามาเว็บธรรมมะ ผมก็คงให้คำแนะนำคุณในทางโลกผสมข้อคิดธรรมมะเล็กๆ คิดว่าคงเหมาะกับคุณและจิตใจของคุณตอนนี้ เพื่อจะมีแรงสู้และลุกต่อไปพอแข็งแรงแล้วก็อย่าลืมสะสมบารมีต่อไป
ขั้นแรกผมรู้ว่าใจคุณคิดว่าหนัก แต่ผมมีวิธีคิดอีกแบบให้มองคนที่หนักกว่าเราแล้วเราจะมีแรงสู้ต่อ เรื่องของคุณถ้าจะให้มองในแง่ดี คุณลองเทียบกับข่าวดังเมื่อตอนก่อนข้ามปี คดีขับรถประมาททำคนเสียชีวิตหลายราย ผมว่าน้องคนนั้นต้องเจออะไรที่หนักมากๆกว่าคุณแน่ๆ คดีฟ้องร้องเป็นสิบๆ ล้าน ถึงแม้จะมีพ่อแม่ช่วยแต่ฐานะทางบ้านต้องแย่ลงอย่างมากแน่ๆ และเวรกรรมติดตัวอย่างไม่ตั้งใจอีก
ส่วนเรื่องคุณแม่ของคุณ คงไปเปลี่ยนนิสัยกันยาก ผมแนะนำให้คุณแยกออกมาอยู่คนเดียวหางานทำเรื่องเรียนต่อ เมืองไทยก็ได้ และค่อยๆ สร้างขึ้นมาใหม่ เพราะไม่งั้นเด๋ววันไหนคุณไม่อยู่เวลาคุณอยากซื้อของใช้อะไรกลับมาบ้านเด๋วก็หายอีกเป็นทุกข์อีก รู้สึกไม่พอใจแม่อีกกลายเป็นบาปเพิ่มป่าวๆไม่รู้ตัว
ถ้ามีเงินเหลือก็อาจจะโอนเข้าบัญชีคุณแม่คุณพ่อไปบ้าง พอตอบแทนบุญคุณตามกำลัง ส่วนอะไรที่เกินกำลังอย่ารับมาให้คิดปวดสมองดีกว่า นานๆ ไปเที่ยวเยี่ยมทีก็ยังได้
ที่แนะนำอย่างนี้ เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว อยู่ด้วยกันคุณจะมีแต่จิตอกุศลกับแม่ (อันนี้ทางธรรม), ไม่สบายใจหงุดหงิดพาลไปเรื่องงานเรื่องชีวิต เรื่องครอบครัวในอนาคตเวลาแต่งงานต้องผิดใจกะสามี (อันนี้ทางโลก) ไม่มีอะไรดีสักอย่าง
ผมแนะนำเป็นหลักกว้างๆ เพราะไม่รู้ตื้นลึกหน้าบางตัวคุณ แต่ลองนำไปประยุคต์ ปรับใช้ดูนะครับ

อ่อ อีกนิด ถ้าทางธรรม คิดซะว่าชาติก่อนคุณคงเป็นคู่แวรคู่กรรมกับแม่คุณมา มีอะไรก็ต้องชดใช้ผูกพันกันไปชาตินี้ก็แผ่เมตตา อภัยทาน ไม่จองเวรต่อกัน แม้คิดน้อยใจก็พยายามอย่าคิดนะครับ
สู้ๆ ^^v

หวังว่าคงกลับมาอ่านคำตอบนี้ เพราะรู้สึกว่าจะมาตอบช้าไปหน่อย
คุณไม่ได้บอกว่ามีญาติสนิท หรือเพื่อนที่ให้คำปรึกษาหารือ หรือรับฟังปัญหาไหม เพราะมีกระทู้ที่ตอบมา ให้สร้างกำลังใจ สร้างบารมี แต่ไม่รู้ว่าจะสร้างหรือปฏิบัติอย่างไร
ดิฉันอ่านปัญหา แล้วในฐานะปุถุชน ยังคิดว่าต้องหาคนช่วย 1.รับฟังปัญหา 2.แนะนำธรรมะ
ดิฉันอยากแนะนำให้คุณ ไปหาที่พึ่งพิง (สร้างพลังใจให้ตนเอง)ก่อนสักพัก หากคุณอยู่ในก.ท.น่าจะไปเข้าคอร์ส ศุกร์เสาร์อาทิตย์ ที่ เสถียรธรรมสถาน แล้วคุณจะพบกัลยาณมิตร บรรยากาศที่แวดล้อมด้วยธรรมชาติ คำสอน จะทำให้คุณพบแนวทาง เพื่อสู้ชีวิตต่อไป เมื่อคุณเข้าใจหลักธรรมะเบื้องต้น นำไปปฏิบัติแล้ว ชีวิตคุณจะมีที่พึ่ง แม้มีปัญหาเข้ามา ก็จะไม่ล้ม ยิ่งปฏิบัติ ยิ่งมีพลังดีๆ
ขอให้ยึดมั่นในธรรมะ และคุณความดี แล้วคุณจะเห็นผลไม่ช้าก็เร็ว

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ สวดมนต์ภาวนาเจริญสติสัมปชัญญะ ยืดมั่นในคุณธรรม

ทุกเรื่องราวมันก็มีเหตุและผลอยู่ในตัวของมัน มีเวรและกรรมที่เคยทำร่วมกันมา

อโหสิกรรมและปล่อยวางกับบางเรื่องราวเท่าที่พอจะทำได้นะคะ ค่อยๆนำหลักธรรมะ

ไปปฎิบัติให้จิตใจสงบ มีสมาธิ แล้วคุณจะมีสติมากขึ้น ลองมองดูคนที่เขามีชีวิตที่แย่

กว่าคุณ แล้วคุณจะรู้สึกว่าคุณยังมีชีวิตที่ดีกว่า มีกำลังใจที่จะต่อสู้กับชีวิตในวันข้างหน้า

เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะทำความดีได้นะคะ สะสมความดีไว้เยอะๆไม่มีใครแย่งเราไปได้

เพราะความดีนี้ใครอยากได้ต้องทำเอง

อีกอย่างหนึ่งพึงระลึกไว้เสมอว่า ไม่มีใครทำให้เราสุขหรือทุกข์ได้ตลอดเวลา ถ้าใจเราไม่ยินยอม

ไม่สบายใจอะไรเข้ามาอ่านในบอรดนี้นะคะ มีข้อความดีๆให้คุณได้อ่านมากมาย และทุกคนในนี้เป็นเพื่อนคุณ

*** ขณะนี้ เปรียบเสมือน คุณหนูกับคุณแม่ นั่งอยู่ในเรือรั่ว..รอวันจมน้ำ..ตายทั้งคู่ ทางแก้ใขมีดังนี้.-
1.อยู่ด้วยกัน..ตายด้วยกัน..ผูกเวรกันไป..ตราบทุกภพ-ชาติ...
2.หาทางออกจากเวรกรรมนี้...โดยแยกทางไป..แสวงหาธรรม..แสวงหาบุญ..เพื่อคุ้มครองตัว..ให้รอดจากภัยทั้งหลาย..จนมั่นใจได้ว่าสามารถมีบุญ...เปรียบเสมือนพละกำลังที่จะช่วย..แม่ได้แล้วค่อยกลับมาช่วยท่าน..พาท่านเข้าหา..ทางธรรม..เป็นการตอบแทนที่สูงสุดของชีวิต..ดีกว่าให้เงินท่าน 10-20 ล้าน แล้วท่านก็พาเงินเข้าสู่ห้วงอบายภูมิ..หนักกว่าเดิม..เท่ากับ..ซ้ำเติมท่านให้ลงไปเบื้องต่ำ..ต่ำกว่า..นรกภูมิ***

น่าเห็นใจมากกรรมเราสร้างไว้แต่อดีดติดตัวเรามาเราต้องชดใช้ขอให้อดทนอย่าสร้างกรรมใหม่โดยเฉพาะกับบุพการีเราต้องอดทนให้มากสักวันฟ้าก็จะสางกรรมดีก็จะสนองเราเองขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป สู้ๆ สู้ๆ สู้เพื่อตัวเราเอง

อย่างนี้แสดงว่าการที่คุณสนใจในธรรมนั้นเป็นเพราะบุณเก่าส่งเสริมใช่ไหมครับ แล้วหากผมจะกล่าวว่าการนั่งสมาธิ เป็นการส่งเสริมกรรมดีให้เพิ่มขึ้นนั้นก็เป็นเรื่องที่ทำให้คุณได้รับสิ่งดีๆใช่ไหมครับ

สวัสดีครับ