"ศีล เป็นบ่อเกิดแห่งกัลยาณธรรม" ทั้งหลาย

เมื่อศีลมี ศีลตั้งมั่นลงใน กาย วาจา ใจ ของใครแล้ว
กาย วาจา ใจ ของผู้นั้นเบื้องต้นมี "กัลยาณธรรม"
คือความสงบเสงี่ยม เรียบร้อย ..

น่าคบค้าสมาคม พูดจาน่ารัก เป็นสุภาษิต ควรคิด
ควรนำไปปฏิบัติตาม เป็นต้น

ต่อนั้นไปธรรมทั้งหลาย มีพรหมวิหารเป็นต้น ก็จะพอกพูน
ไหลเข้ามานอนเนื่องปรากฏอยู่ในใจของผู้มีศีล

ศีลไม่สักแต่ว่าเป็นบ่อเกิดแห่งกัลยาณธรรมเท่านั้น
แต่ยังคุ้มครองรักษากัลยาณธรรมนั้น ๆ ไว้ได้อีกด้วย
เหมือน "แม่ไก่กับลูกไก่" ..

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี