.
"รักษาศีลได้ก็เพราะปัญญา"
" .. หลักของการปฏิบัติในทางพุทธศาสนา คือมีศีลห้าหรือศีลแปด กรรมบถสิบหรือศีลสิบ ศีลสองร้อยยี่สิบเจ็ด ก็แล้วแต่ความสามารถของตน นี่เป็นหลักปฏิบัติ
เมื่อเราปฏิบัติได้เราจะเห็นว่า "เราละชั่วได้ขนาดไหนมีข้อปฏิบัติศีลห้า ศีลแปด ศีลสิบประการเป็นต้น" นี่เป็นเครื่องวัดว่า "ความชั่วเราละได้ เพราะศีลนั้นแสดงถึงเรื่องความชั่ว"
ถ้าหากเราไม่รักษาศีล เราไม่ปฏิบัติตามศีลก็หมายความว่า "ความชั่วของเรายังมีอยู่" ถ้าเราปฏิบัติ ก็หมายความว่า "เราละความชั่วเป็นข้อ ๆ" ได้มากได้น้อยมีศีลเป็นเครื่องวัด
"นี่จะรักษาศีลได้ก็เพราะปัญญา" ปัญญาที่ใช้ตั้งแต่เบื้องต้นตั้งแต่ทานมา "ถ้าไม่มีปัญญาแล้ว มีสมบัติมากหลายสักปานใดก็ไม่สามารถจะทำทานได้ ศีลก็เช่นเดียวกัน ศีลห้าศีลแปด ศีลสิบศีลสองร้อยยี่สิบเจ็ด รักษาไม่ได้ทั้งนั้น"
ที่พูดถึงเรื่อง "ศีล สมาธิ ปัญญา เอาปัญญาไว้สุดท้ายนั้น ท่านหมายถึง ปัญญาขั้นสูง ตอนที่จะตัดกิเลสนั้นต่างหาก" หรือละนิวรณ์บาปธรรมทั้งหลาย เป็นต้น .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
