"ทำบุญไว้แต่ปางก่อน ย่อมตั้งตนได้โดยชอบ"
" .. "ศีล" ที่บุคคลรักษาดีแล้วในชาตินี้ "ย่อมเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้มีธรรมประจำอยู่ในใจให้ไปเกิดต่อไปในชาติหน้า" เมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์ "จึงพึงมีแต่ความเมตตากรุณา ในหมู่มนุษย์และสัตว์ด้วยกัน ไม่มีความอิจฉาริษยา พยาบาทปองร้ายบุคคลอื่นและสัตว์อื่น"
เห็นคนอื่นเบียดเบียนมนุษย์อื่นและสัตว์อื่น "ก็กลัวและละอายต่อบาปกรรมนั้นเป็นอย่างยิ่ง" เมื่อได้ยินพระท่านแสดงธรรม "หรือคนอื่นชักชวนให้งดเว้นจากบาปกรรมมารักษาศีล" ก็ยินดีพอใจที่จะทำตามทันที สมกับคำว่า "บุคคลที่ได้กระทำบุญไว้แต่ปางก่อน ย่อมเป็นเหตุให้ตั้งตนไว้ชอบ"
หรือ "อุปมาเหมือนกับต้นไม้ใหญ่รากหยั่งลึกลงไปในดินมั่นคงดีแล้ว ย่อมดูดเอารสชาติอาหารขึ้นไปหล่อเลี้ยงกิ่งก้านให้เขียวชอุ่มอยู่ตลอดเวลา" ถึงแม้กิ่งก้านจะลิดรอนไปบ้างบางกิ่ง วันหนึ่งข้างหน้าก็ต้องงอกขึ้นอีกตามเดิม
"ศีล" ก็เหมือนกัน ถึงจะขาดตกบกพร่องไปบ้างบางข้อ "แต่ธรรม คือ เมตตา กรุณา ยังเต็มเปี่ยมอยู่ในใจของบุคคลผู้นั้น" ศีลก็อาจเกิดขึ้นได้ในวันหนึ่งข้างหน้า .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
