เมื่อวาน (วันเสาร์ 28 ส.ค.) ได้ไปทำบุญที่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ กราบหลวงพ่อสด
และนัดกับสมาชิกผู้ที่เชี่ยวชาญและมีความรู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้อย่างมากได้มาเป็นไกด์พาบัวลอยไข่หวานกับไข่เค็มชมสถานที่ภายในวัดของหลวงพ่อสด ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเลย อีกทั้งได้ความรู้มากมาย

ประวัติ
พระอารามหลวงแห่งนี้สร้างขึ้นในสมัยกรุงศรีอยุธยาโดยสมเด็จพระสุริเยนทราธิบดี (พระเจ้าเสือ) ทรงประทานนามว่า “วัดปราสาทสวนสวรรค์” เนื่องจากมีพระชายาอยู่ใกล้อาราม บางครั้งเรียกว่า “วัดสนุกสวนสวรรค์” ต่อมานิยม เรียกว่า “วัดปากน้ำ” จากการสอบสวนศิลปะและสถาปัตยกรรมภายในวัด ทำให้ประมาณอายุการก่อสร้างวัดปากน้ำอยู่ในสมัยอยุธยาตอนกลาง (พ.ศ. 2031-2172) จากลายจำหลักไม้ธรรมาสน์ของวัดเป็นศิลปะสมัยอยุธยาตอนกลางพระอุโบสถ พระประธาน หอไตร พระเจดีย์ และพระปรางค์ ปรากฏศิลปะและสถาปัตยกรรมสมัยอยุธยาตอนกลางที่ต่างช่างสกุลกัน และหอระฆังโบราณ ซึ่งเป็นวัตถุชิ้นสุดท้ายที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้ ก็เป็นศิลปะในสมัยกรุงศรีอยุธยาเช่นกัน

จากจดหมายเหตุ เรื่องการเสด็จพระราชดำเนินพระราชทานพระกฐินหลวง ของรัชกาลที่ 1 ทำให้ทราบว่า วัดปากน้ำเป็น 1 ใน 20 อารามหลวง ในสมัยรัชกาลที่ 1 จดหมายเหตุสมัยกรุงธนบุรี จ.ศ. 1142 เล่มที่ 10 สมุดไทยดำ และจดหมายเหตุในรัชกาลที่ 2 ได้ระบุว่า เป็น 1 ใน 33 อารามหลวง หมายรับสั่ง รัชกาลที่ 2 จ.ศ. 1179 เล่มที่ 10 สมุด ไทยดำ ในสมัยนั้นด้วย (สมาคมศิษย์หลวงพ่อวัดปากน้ำ, 2546, น. 48) เป็นผู้รวบรวม

วัดปากน้ำปรากฏหลักฐานเรียกชื่อว่า “วัดปากน้ำ” มาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา และในจดหมายเหตุสมัยกรุงธนบุรี จ.ศ. 1142 เล่มที่ 10 สมุดไทยดำ เรื่องกำหนดการเสด็จพระราชดำเนินพระราชทานพระกฐิน ปีมะแม นพศก (พ.ศ. 2330) ได้ระบุชื่อว่า “วัดปากน้ำในคลองบางหลวง” ชื่อของวัดปากน้ำได้เปลี่ยนไปในสมัยรัชกาลที่ 3 จากหลักฐานในแผนที่กรุงเทพพระมหานคร สยาม ร.ศ. 130 (พ.ศ. 2455) อย่างไรก็ตาม คนนิยมเรียกว่า “วัดปากน้ำ” ตามชื่อโบราณเดิมและยังใช้มาจนถึงปัจจุบัน

ไกด์ได้นำพาเรามายังสถานที่แห่งนี้ คือ ศาลา "สด"

โรงครัวและศาลาฉันภัตตาหารสด
ก่อนที่หลวงพ่อสดจะมาเป็นเจ้าอาวาสวัดปากน้ำ ในขณะที่ศึกษาภาษาบาลี จำพรรษา
ที่วัดพระเชตุพนฯ ท่านประสบความลำบากเรื่องบิณฑบาต จึงได้ตั้งปณิธานไว้ว่า
“ถ้ามีโอกาสจะตั้งโรงครัวเลี้ยงอาหารพระภิกษุสามเณรไม่ให้ลำบาก
และกังวลเรื่องภัตตาหาร จะได้มีเวลาและกำลังในการศึกษาปริยัติและปฏิบัติธรรมได้เต็มที่”
หลวงปู่วัดปากน้ำ ท่านกล่าวว่า “กินคนเดียวไม่พอกิน กินมากคนกินไม่หมด”

วัดปากน้ำเริ่มนโยบายโรงครัวเป็นวัดแห่งแรกในประเทศไทย การบริจาคค่าภัตตาหารเป็นรายได้
สนับสนุนวัดที่สำคัญ โรงครัวได้มีการพัฒนาจากอาคารมุงสังกะสีกลายเป็นโรงครัวมูลค่าหลาย
ล้านบาท พร้อมด้วยอุปกรณ์ทันสมัย มีระบบการจัดการที่เป็นระเบียบวินัยชัดเจน
เมนูอาหารประกอบด้วย อาหารอย่างดีไม่ต่ำกว่า 5 อย่าง บริหารงานประสบความสำเร็จจนกลายเป็น
ลักษณะเฉพาะของวัดนอกจากนั้น ยังเป็น “วัดต้นแบบ”
ในการตั้งโรงครัวของวัดอื่น ๆ ทั่วประเทศในปัจจุบันอีกด้วยการสร้างโรงครัว
ทำให้เกิดแม่ชีโรงครัวและแม่ชีศาลา เพื่อสนับสนุนการทำอาหารสืบต่อเรื่อยมา

ในแต่ละวันจะมีผู้มาทำบุญบริจาคถวายค่าภัตตาหาร บางรายบริจาคเป็นครั้งเดียว บางรายบริจาค
ประจำเดือน เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้บรรพบุรุษ ญาติพี่น้อง การรับบริจาคหลวงพ่อไม่มีการเรียกร้อง
แล้วแต่ศรัทธา ผู้บริจาคจะได้รับใบอนุโมทนาบัตรเป็นใบเสร็จรับเงินมีตราวัดประทับรับรอง
เงินบริจาคส่วนที่เกินค่าอาหารประจำวันจะถูกเก็บรวบรวมไว้ในบัญชีมูลนิธิวัดปากน้ำเพื่อใช้ประโยชน์
เรื่องสำคัญอื่น ๆ อาทิการศึกษานักธรรม บาลี การสร้างเสนาสนะและถาวรวัตถุต่าง ๆ และ
สาธารณสงเคราะห์

หลวงปู่วัดปากน้ำได้ชี้แจงแก่เจ้าภาพว่า อาหารที่เจ้าภาพถวายนอกจากจะเป็นการทำบุญ
ถวายสังฆทานแล้ว ทางวัดยังให้เป็นทานแก่คนทั่วไปที่มาวัดด้วย
เพื่อต้องการให้เจ้าภาพยินดีทานที่ได้บริจาค

เราทั้งสามคนได้กราบพระประธานซึ่งท่านงดงามมากจริงๆ
จากนั้นก็ขอพรจากท่าน ขอให้สิ่งที่ร้ายๆ กลับกลายเป็นดีด้วยเถิด

ตราพระธรรมจักรอยู่ตรงประตูด้านหน้าของทางเข้า

ภายในโบสถ์ มีภาพเขียนฝาผนัง

หอพระไตรปิฏกค่ะ

หลังจากกราบพระประธานอธิษฐานจิตขอพรแล้ว เราก็เดินออกมายังด้านข้างที่จัดนิทรรศการอยู่ เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2553 ที่ผ่านมา เป็นวันเกิดของท่านเจ้าพระคุณสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (หลวงพ่อช่วง) เจ้าอาวาสวัดปากน้ำ และยังมีคำลิขิตที่ท่านได้แต่งไว้ด้วย

สถานที่ภายในวัด

ทำบุญไหว้พระ เสี่ยงเซียมซี ปิดทองหลวงพ่อ

ประวัติพระมหาเจดีย์มหารัชมงคล
นามพระมหาเจดีย์มหารัชมงคล
พระมหาเจดีย์มหารัชมงคล เป็นนามของพระมหาธาตุเจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่สูงที่สุดในกรุงเทพมหานครชั้นใน โดยสูงถึง ๘๐ เมตร จะกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งพระรัตนตรัยที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่ง ที่ได้ถ่ายทอดศิลปกรรมและสถาปัตยกรรมอันแสดงออกถึงความเคารพเลื่อมใสของพุทธศาสนิกชน พร้อมทั้งเป็นการแสดงออกถึงความจงรักภักดีและเทิดทูลสถาบันพระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นเอกอัครศาสนูปถัมภก ผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐ ในโอกาสนี้ด้วย

คำว่า “พระมหาเจดีย์มหารัชมงคล” เป็นนามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าพระคุณสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ ได้ตั้งขึ้น โดยได้ให้ความหมายไว้ว่า

คำว่า “มหารัช” แปลว่า “แผ่นดินที่ยิ่งใหญ่” กล่าวคือรัชกาลของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้า ฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้แก่ประเทศชาติพระศาสนาและประชาชนได้อย่างยิ่งใหญ่ไพศาล อีกทั้งความหมายหนึ่งยังหมายถึงนามสมณศักดิ์ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าพระคุณสมเด็จฯ อีกด้วย

คำว่า “มงคล” มาจากราชทินนามของ “พระมงคลเทพมุนี” สมณศักดิ์หลวงพ่อวัดปากน้ำ ผู้เทิดทูนพระพุทธศาสนา มหาปูชนียาจารย์ ผู้เผยแผ่วิชชาธรรมกาย

วัตถุประสงค์ในการสร้างพระมหาเจดีย์มหารัชมงคล
ในปี พ.ศ. ๒๕๔๗ นับเป็นปีอันเป็นศุภวาระมงคลของพสกนิกรชาวไทย เป็นปีที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ทรงเจริญพระชนมพรรษาครบ ๖ รอบ ๗๒ พรรษา ดังนั้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าพระคุณสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปุญฺโญ ป.ธ.๙) เจ้าอาวาสวัดปากน้ำ จึงมีความดำริที่จะสร้างอนุสรณ์สถานเฉลิมพระเกียรติ หลังจากที่ได้พัฒนาวัดปากน้ำมาจนครบแทบทุกด้านแล้วจึงดำริที่จะสร้างเจดีย์ขนาดใหญ่โดยมีวัตถุประสงค์ในการสร้างดังนี้
๑. เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา และสังฆบูชา
๒. เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจพระบรมราชินีนาถ
๓. เพื่อบูชาพระคุณพระมงคลเทพมุนี หลวงพ่อวัดปากน้ำ ผู้เป็นมหาปูชนียาจารย์
๔. เพื่อเป็นอนุสรณ์สถาน เจริญศรัทธาของพุทธศาสนิกชน
๕. เพือเชิดชูศิลปกรรมและสถาปัตยกรรมไทยอันเป็นเอกลักษณ์ของชาติ ให้เป็นสมบัติของแผ่นดินสืบไป

รายละเอียดสามารถหาอ่านได้จาก http://www.watpaknam.org/chedi/

ขอบพระคุณ http://www.watpaknam.org/chedi/ เป็นอย่างสูงค่ะ

และไกด์พาไปชมตึกมงคลเทพมุนี ซึ่งสถานที่แห่งนี้ หลวงพ่อสดท่านดำริสร้างขึ้น เพื่อให้เณร และพระภิกษุ ได้เล่าเรียนพระปริยัติธรรมกัน

หลวงปู่วัดปากน้ำ ท่านให้ความสำคัญกับการศึกษาว่า “การศึกษานั้นสามารถเปลี่ยนชีวิตของผู้ศึกษาให้ถูกต้องกว่าพื้นเดิม คนที่มีการศึกษาดีก็จะได้อะไรดีกว่า ประณีตกว่าผู้อื่น คนที่มีวิชาเท่ากับได้สมบัติจักรพรรดิกินใช้ไม่หมด”
ในปี พ.ศ. 2493 ได้มีการก่อตั้งโรงเรียนปริยัติขึ้น ชื่อว่า โรงเรียนปริยัติธรรมภาวนานุสนธิ์ การก่อสร้างโรงเรียนใช้เงินจำนวนมาก ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างได้มาจาก “พระของขวัญ” และจากการบริจาคค่าภัตตาหารของผู้ทำบุญ นักเรียนที่มาเรียนบาลีที่โรงเรียนปริยัติธรรมภาวนานุสนธิ์สามารถเรียนจนจบชั้นสูงสุด คือ เปรียญธรรม 9 ประโยค (ป.ธ. 9) สำนักเรียนวัดปากน้ำมีชื่อเสียงติดอันดับ 1 ใน 5 สำนักเรียนปริยัติธรรมดีเด่นในประเทศ

โรงเรียนปริยัติธรรมภาวนานุสนธิ์นอกจากจะทำให้วัดปากน้ำมีความสำคัญมากขึ้นแล้ว ยังมีประโยชน์แก่คณะสงฆ์อีกด้วย เมื่อโรงเรียนสร้างเสร็จ คณะสงฆ์ได้ย้ายการสอบรวบมาสอบแห่งเดียวที่สนามสอบวัดปากน้ำ หลวงพ่อมีนโยบายรับพระภิกษุ สามเณรทั้งที่เป็นนักเรียนและที่ปฏิบัติธรรมมาอยู่ในวัดเพิ่มขึ้นด้วย ในบางพรรษามากถึง 800 รูปครับ

ภายในห้องเรียน

ได้เวลาเพล กลับมาที่โรงทานเพื่อถวายภัตตาหารเพล และกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล

และได้ทำทานกับคุณป้าท่านหนึ่งด้วยเงินจำนวนหนึ่ง เป็นการสบทบทุนไว้ใช้ในยามจำเป็น
หรือซื้ออาหารและยารักษาโรค

หลังจากทานอาหารอิ่มแล้ว ก็ช่วยเขาจัดเก็บโต๊ะเก้าอี้ให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย

จึงขอไปเดินย่อยอาหารตามวัดต่างๆ ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก

วัดแรก คือ วัดอัปสรสวรรค์

ได้ทำบุญถวายผ้าห่มองค์พระประธาน 28 พระองค์ และถวายน้ำมันตะเกียง

และได้สนทนาธรรมกับพระภิกษุผู้มีจิตเมตตาในการไขข้อข้องใจด้านธรรมะมากมาย
อย่างไม่เบื่อหน่าย และได้ข้อคิดนำมาปฏิบัติ