หลังจากนั้น ท่านเจ้าอาวาสให้หลวงพี่พาชมวัด และพระเจดีย์ที่อยู่บนยอดอาคารด้วย

สำหรับพระปฏิมาองค์นี้ วัดไทยเป็นผู้ถวายให้วัดพม่าค่ะ

เมื่อขึ้นไปชั้นบนสุดจะพบพระเจดีย์ ซึ่งมีฉากหลังเป็นความเจริญของประเทศสิงคโปร์

ซึ่งตลอดทางได้รับการดูแลจากหลวงพี่อย่างดีมาก และถึงแม้ท่านจะพูดภาษาอังกฤษได้น้อย แต่โยมก็รับทราบได้ด้วยใจ ว่าท่านมีความเมตตาต่อโยม ซึ่งเป็นอาคันตุกะ อย่างยิ่ง

เดินชมวัดต่ออีกเล็กน้อย เก็บภาพเป็นที่ระลึก แล้วจึงรีบเรียก Taxi เพื่อให้ไปส่ง รถไฟใต้ดิน สถานีที่ใกล้ที่สุดเพื่อเข้าทำงานในตอนเช้า

แค่หนึ่งวัด จากเวลาที่มีน้อยนิด ทั้งหมด 5 วัน แถมต้องทำงานในสิงคโปร์ ตั้งแต่ 9.00-18.00 น. ก็เป็นความปิติใจอยู่ไม่น้อย

เล่าเรื่องสิงคโปร์ ดีอย่างนั้น อย่างนี้...เจ้านายถามให้ไปอยู่สาขาที่นั่น ก็ตอบว่าไม่ไหว คงคิดถึงบ้าน คิดถึงวัดในประเทศไทยมาก

แถมคนไทยใจดีกว่าชาติใดๆ ไปสิงคโปร์ มา ไม่เคย มีหนุ่ม หรือสาวที่ไหน ยิ้มให้

แต่มีอยู่วันหนึ่ง ตู้หยอดน้ำกระป๋องเสีย... มีสาวคนหนึ่ง วิ่งยิ้มมาหา พูดเป็นภาษาอังกฤษกับผู้เขียน แปลได้ว่า ..อย่าหยอดนะ มันกินเหรียญ เนี่ย..หยอดไป 3 เหรียญแล้ว ไม่เห็นออกมาเลย

ผู้เขียนจึงตอบขอบคุณเขาเป็นภาษาอังกฤษ..หลังจากนั้น 5 วิ..เขาหันกลับไปพูดกับกลุ่มเพื่อน ที่มาด้วยกันเป็น ภาษาไทย!!!!

ผู้เขียนแอบยิ้ม..ที่แท้ก็เป็นคนไทย และเขาไม่รู้ว่าเราก็เป็นคนไทย จึงสนทนาด้วยเป็นภาษาอังกฤษ ..มิน่า...วันนั้น ถึงได้รอยยิ้มพิมพ์ใจ...


รักคนไทย รักวัดไทย

แต่ก็...ไว้เจอกันใหม่นะ สิงคโปร์

ขอบคุณนะคะ ที่นำสิ่งดี ๆ มาให้ชม โดยที่ไม่ต้องเดินทางไปเองเลยค่ะ ได้ความรู้มากมาย ได้รู้จักสิงคโปร์เพิ่มขึ้นด้วย ขอให้เจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะคะ