นินทาแม่...แม่ชอบดื่มเหล้า...เมาแล้วอาละวาด..ร้องไห้คร่ำครวญ..ไม่อายใคร ชอบพูดมากพูดอยู่ตลอดเวลาที่ตื่น ..ชอบว่าร้ายคนอื่น..ทั้งต่อหน้าลับหลัง..ชอบสอนให้ลูกหลานทำเรื่องไม่ดี..เช่นการฆ่าเป็นเรื่องธรรมดา การลักขโมย ..การดื่มสุรา ฯลฯ ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย..ซึ่งดิฉันและพี่ชายไม่ชอบและไม่ทำตาม..และจะขัดใจแก ห้ามแก บางทีก็ว่าแรงๆ..ทำให้แกโกรธอยู่บ่อยๆ..อาหารการกินมีอย่างอื่นอยู่มากมายแกก็จะไม่ยอมกิน..จะซื้อใหม่เรื่อยๆ ดูเหมือนว่าอยู่บ้านหลังเดียวกันแต่แนวทางการดำเนินชีวิตกลับอยู่คนละด้านอยู่คนละมุม..รู้สึกหนักใจมาก..ถ้าเราแนะนำบอกอะไรแกก็จะไม่ฟัง นอกจากเอาเงินให้แกก่อนถึงจะมีสิทธิ์พูดคุยกันดีๆ...ดิฉันก็พยายามไม่พูดโต้ตอบ..และให้เท่าที่ดิฉันให้ได้..แต่บางครั้งมันก็รำคาญคำพูดแก...ถ้าอย่างนี้ที่เราเถียงแม่..ในเรื่องที่เราเห็นว่ามันไม่ถูก...ไม่ให้..ไม่ช่วยเหลือ
เราจะบาปหรือไม่....
ขอถามผู้กระจ่างแจ้งแล้วทุกท่าน
ขอบคุณนะคะ

ถือซะว่า เรากำลังใช้กรรมอยู่ครับ

จะได้หมดกันไป

ข้อนี้ยากครับ ให้ความเห็นลำบาก

ต่อให้พ่อ หรือ แม่ จะเป็นคนแบบไหน หรือเป็นคนไม่ดี ยังไง

ผุ้เป็นลูกไม่ควรที่จะไปโต้เถียงท่านน่ะคะ เพราะมันบาป

หาวิธีเย็นๆกว่านี้ได้ไหมอะคะ

บางครั้งเราก็คาดหวังอะไรๆจากพ่อแม่เรามากมาย

จนลืมไปว่าบางทีแม่เองก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง พูดยังไงกับเรา สอนเราอย่างไร ในเวลาที่แม่เองก็มีปัญ

หาของตัวเอง หวาดกลัว ท้อกับชีวิตหรืออะไรก็ตาม


เราคาดหวังให้แม่รับรู้ในสิ่งที่เป็นปัญหาของเรา แต่....เราลืมไปหรือปล่าวว่า แม่เองก็มีปัญหาของแม่

มีด้านเงามืดในอารมณ์ มีประสบการณ์ที่เจ็บข้ำน้ำใจยากจะลืม กว่าจะฝ่าฟันมาถึงวันนี้ได้


อย่าลืมว่า แม่เองก็ไม่ได้เกิดมาพร้อมคู่มือส่วนตัวสอนความเป็นแม่ว่าควรทำยังไงถึงจะถูกจะต้องที่สุด

แต่เขื่อเถอะค่ะว่า

ไม่ว่าแม่ที่คุณพูดถึงจะเป็นคนอย่างไร.......แต่

ผู้หญิงที่ชอบดื่มเหล้า...เมาแล้วอาละวาด..ร้องไห้คร่ำครวญ..ไม่อายใคร ชอบพูดมากพูดอยู่ตลอด

เวลาที่ตื่น ..ชอบว่าร้ายคนอื่น..ทั้งต่อหน้าลับหลัง..คนนั้น

ได้เสียสละหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตเพื่อคุณจนคุณเติบโต เป็นคุณอยู่ทุกวันนี้

ถ้าเรามองภาพแม่ในปัจจุบันเป็นยังไง ก็แล้วแต่

แล้วตัวเราเอง.....เป็นอย่างไร

ความจริงของชีวิตก็คือ.........

ไม่ว่าเราจะไม่น่ารักมากขนาดไหน

ไม่ว่าเราจะหัวทึ่มขี้เท่ออย่างไร

พ่อแม่ก็รักเราได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ

ความรักของพ่อแม่ เป็นแก่น เป็นราก เป็นของจริงในชีวิตเราตั้งแต่เกิดจนตาย

รู้อย่างนี้แล้วอย่ายอมให้มันเป็นปัญหา ระหว่างคุณกับแม่

รู้ให้ทันความรู้สึกนีกคิดของตัวเองจนมันเป็นสิ่งที่ถูกรู้ ใจจะเข้มแข็งมั่นคง

ไม่จมลงไปในสิ่งที่ไม่เอื้อต่อการพัฒนาจิต

แล้วดูแลแม่ต่อไปให้สมกับที่ท่านให้ชีวิตเรามา

แล้วคุณจะพบว่ารักแท้มีอยู่จริงในบ้านเราเอง