พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามว่า ดูก่อนพระนาคเสน การที่ทายกทำบุญให้ทาน แล้วแผ่ส่วนบุญอุทิศส่งไปยังญาติมิตรที่ตายไปแล้วนั้น ญาติมิตรนั้นๆ จะได้รับผลแห่งบุญกุศลทุกคนหรืออย่างไร

พระนาคเสนทูลตอบว่า ขอถวายพระพร ไม่ทุกคนได้รับเฉพาะแต่ญาติมิตรที่ไปเกิดเป็นเปรตจำพวกปรทัตตูปชีวีเปรตเท่านั้น นอกจากพวกนี้แล้ว เป็นอันไม่มีโอกาสที่จะได้รับผลแห่งบุญกุศลนั้นๆ

ม. ก็ถ้าญาติมิตรของทายกมิได้ไปเกิดเป็นเปรตจำพวกนั้นเลย ผลแห่งบุญกุศลนั้นๆ จะมิสูญไปเสียหรือ

น. ขอถวายพระพร ไม่สูญ.

ม. ถ้าไม่สูญ ใครจะได้รับ

น. ขอถวายพระพร ก็ทายกนั้นแลเป็นผู้ได้รับ

ม. เธอจงหาตัวอย่างมาเปรียบให้ฟัง

น. เจ้าถิ่นจัดอาหารไว้รับแขก ก็ถ้าแขกไม่ได้บริโภคอาหารนั้นๆ จะพึงเป็นของใคร

ม. ก็เป็นของเจ้าถิ่นสิเธอ

น. นั่นแลฉันใด นี่ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ผู้ที่ทำบุญให้ทานแล้วแผ่ส่วนบุญอุทิศส่งไปยังญาติมิตรที่ตายไปแล้ว ถ้าญาติมิตรไม่ได้อยู่ในจำพวกที่มีโอกาสจะได้รับผลแห่งบุญกุศลที่อุทิศไปให้ไซร้ ผลบุญนั้นๆ ก็ไม่สูญ คงเป็นของแห่งผู้ทำบุญให้ทานเช่นเดียวกันนั้นแล ขอถวายพระพรอัตนการแผ่ส่วนบุญอุทิศให้นี้ ย่อมเป็นการเพิ่มพูนบุญกุศลยิ่งขึ้นอีกส่วนหนึ่งด้วย เพราะว่าการอุทิศให้นั้นกอบด้วยผู้อุทิศมีเจตนามุ่งบูชาบุญคุณท่านหรือมีเมตตากรุณาในผู้ที่ตายไปแล้ว

อาศัยเหตุผลที่บุญยังคงเป็นของแห่งทายกและเพิ่มพูนยิ่งขึ้นอีกเช่นนี้แล ผลบุญที่อุทิศส่งไปให้นั้นจึงจัดว่าสูญไม่ได้

ม. เธอว่านี้ชอบแล้ว

ปรทัตตูปชีวีเปรต ก็คือเปรตส่วนใหญ่ ยกเว้นเปรตชนิดสุดท้าย ที่มีกำลังจิตสูง

เราไม่สามารถอุทิศ หรือแผ่บารมี ไปให้กับจิตที่เท่าเทียมกันหรือสูงกว่าได้

การทำบุญอุทิศส่วนกุศล ก็คือการส่งกำลังจิตให้ หากเราส่งจิตเป็นเสื้อผ้า จิตของเปรตที่ได้รับ ก็จะได้นิมิตนั้นมาในรูปเสื้อผ้า อย่างที่เคยบอก ในโลกโอปปาติกะนั้น จิตทั้งหลายไม่มีรูปร่างที่แน่นอน จิตที่มีกำลังสูงย่อมสามารถจัดรูปกายให้เป็นรูปต่างๆ ได้ โดยมากจะจัดให้เป็นรูปคล้ายมนุษย์
จิตที่มีกำลังไม่พอ จะไม่สามารถจัดรูปได้ และอาจปรากฎในลักษณะเงามืดเท่านั้น การส่งกำลังจิตไปให้ ก็เป็นการช่วยเพิ่มความสามารถของจิตนั้น ให้สามารถแสดงรูปได้ แล้วแต่ว่า จิตเราจะส่งนิมิตใดไปให้...

นี่เป็นเรื่องแปลกของ กำลังจิต

การแสดงรูปกาย เข้าใจว่า เป็นเครื่องแสดงสถานะอย่างหนึ่งในโลกโอปปาติกะ และหากกำลังจิตที่ได้มามีมากเพียงพอ จิตก็อาจจะจัดรูปกายใหม่ไปได้เรื่อยๆ โดยมากมักได้รับจากการแผ่เมตตา (แผ่บารมี) อย่างต่อเนื่องโดยจิตที่สูงกว่า
ส่วนคนที่ไม่มีสมาธิที่สูงพอ ควรใช้การทำทานเป็นเครื่องช่วย และนอกจากจะระลึกถึงผู้ที่จะอุทิศให้แล้ว ควรระลึกด้วยว่า สิ่งที่อุทิศให้นั้น คืออะไร หน้าตาเป็นอย่างไร

หากเป็นการทำทานที่ระบุไม่ได้ เช่น เลี้ยงข้าวกลางวันเด็ก ก็ให้ระลึกว่า บุญบารมีที่ทำนี้... กำลังจิตที่ส่งไป จะไม่มีรูปแบบแน่ชัด เป็นการเพิ่มบารมีโดยรวมให้กับจิตนั้น

หากผู้ที่จะอุทิศให้ ไปเกิดเป็นเทวดาหรือพรหม กำลังจิตที่ส่งไปนั้น จะเป็นอย่างไร ตอบว่า... ก็ส่งไปไม่ถึง บุญบารมีทั้งหลายนั้น ก็ตกอยู่กับตนเอง รูปกายเราในโลกโอปปาติกะที่จิตอื่นมองเห็น ก็จะมีกำลังมากขึ้น (สว่างมากขึ้น) ในสายตาของมนุษย์อื่น แม้จะมองไม่เห็น แต่จะรู้สึกได้ รู้สึกแบบไหน...
เคยเห็นคนเดินมา 10 คน แต่เราเห็นคนๆ หนึ่งโดดเด่นขึ้นมาไหม (ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรโดดเด่น)

อนุโมทนา สาธุคะ ..

อนุโมทนาครับ