สวัสดีค่ะ
อยากถามว่าการเพาะพันธ์หมาแมวบาปไหมคะ แต่ถ้าเราเพาะพันธ์โดยไม่ฝืนร่างกายเค้ามากเกินไป เอาแบบพอดีตามที่สัตวแพทย์แนะนำ และเลี้ยงดูให้ความรักเค้าไปจนแก่ตาย ก็ยังถือว่าบาปอยู่ดีหรือเปล่าค่ะ

แล้วการที่เราทำให้เจ้าตัวเล็กเกิดมาแล้วเค้าได้ไปอยู่กับคนที่ทำร้ายเค้า หรือดูแลไม่ดีเท่าที่ควร บาปจะติดตัวเราไปไหมคะ

มีหลายคนบอกว่า คนทำบาปก็ต้องเกิดมาใช้กรรมในแต่ละชาติ การที่เราทำให้เค้าเกิดก็เป็นการให้มาใช้กรรมเพื่อชาติหน้าจะได้ไปเกิดในที่ๆดีขึ้น จริงหรือเปล่าค่ะ

ขอบคุณค่ะ

เพื่อพัฒนาสายพันธ์ ตามที่ผู้ซื้อต้องการเอาไปเลี้ยงเป็นเพื่อนเป็นลูก
และเก็บเงินที่ได้จากการขายลูกหมาแมว เป็นค่าเลี้ยงดูพวกพ่อแม่พันธ์
ไปจนแก่ตาย เพราะถ้าผสมพันธ์จริงๆโดยไม่ให้สุขภาพเค้าแย่ ก็ควรหยุดเมื่ออายุ
ประมาณ 5 ปี แต่ชีวิตเค้าต้องดำรงอยู่ถึง 10-15 ปี

ขึ้นอยู่กับเจตนาของเราค่ะ ว่าเรานั้นทำไปเพื่ออะไร แต่ถ้าเราทำสิ่งใดไป แล้วไม่ทำให้คนอื่นลำบาก ก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ ขอให้อยู่ในความถูกตรง ก็เพียงพอค่ะ
" ธรรมะจะจัดสรรทุกอย่างให้ลงตัว "

แล้วถ้าเราไม่ให้เค้าเกิดจะเป็นการตัดกรรมไหมค่ะ การให้เกิดก็เหมือนเป็นการให้เค้าได้มาใช้กรรมเก่าๆเพื่อจะได้ไปเกิดในภพภูมิที่สูงๆขึ้น

มีคนบอกว่าสัตว์ที่ ได้รับความเมตตาจากคนมากๆ ไม่นานก็ได้เกิดภพภูมิที่ดีขึ้น

แปลกแฮะ วันนี้ท่านผู้รู้ไม่ค่อยมาตอบคำถามกันเลย
เอาความเห็นจากเพื่อน ๆ ในเว็บไปก่อนนะครับ
"เราก็ทำเพื่อเลี้ยงชีพของเรา
เป็นอาชีพที่บริสุทธิ์ด้วย
สิ่งไหนจะเกิดก็ต้องเกิดนะครับ
เราไปห้ามไม่ให้เขาเกิดก็ไม่ได้
ห้ามตายก็ไม่ได้
กรรมนำพาเราให้มาอยู่ในที่ปัจจุบันขณะนี้
เราก็ทำให้ดีที่สุดอ่าครับ
หมั่นทำทาน รักษาศีล และภาวนา
อโหสิกรรมก่อนแผ่เมตตา
อุทิศส่วนกุศลที่ได้ทำไป"

ถ้าสงสัยแล้ววิตกกังวล
เลิกคิดดีกว่าครับ
บางทีเราเห็นสัตว์เลี้ยงแล้วเราก็มีความสุขอะ
ในขณะที่สัตว์เราก็ไม่ได้รันทดอะไร เขาก็สุขที่เราดูแล

อนุโมทนาครับ

ยังไม่ถึงกับว่าบาปหรอขอรับ แม้เราเกี่ยวกับเขา เขาโตมาก็ไม่ได้เอาไปฆ่า มีแต่เอาไปเลี้ยง แต่ทีสำคัญสุด ระวังสุด อย่างไปมีใจ พอใจ ในคุณสมบัติที่ดีต่างของหมาของแมวคุณแล้วกัน อันก็สวย อันนี้ก็ใช้ หากเกี่ยวข้องแล้วพอใจ หลับตาหรือนอนเห็นแต่ หมาแมวตัวโปรด ละก็ ตายวันรุ่งวันค่ำรับรองคุณไม่พ้นเป็นหมาแมวที่คุณชอบแน่ๆ เพราะมันก็เป็นการติดยึดแล้ว จะเป็นนิมิตก่อนตายได้ ฉะนั้นเกี่ยวข้องก็ให้รู้ประมาณ งานบุญก็หมั้นทำตามโอกาส ใจทำสิ่งไหนก็หมั้นแล้วๆไป ช่างมัน ไม่อะไรกับอะไรไป


ขอเชิญศึกษาธรรมบรรลุฉลับพลัน จบโลก จบธรรม จบกรรม การปฏิบัติ โดยหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต วัดร่มโพธิธรรม จ.เลย ที่บอร์ดสนทนาทั่วไปขอรับ หรือ http://www.rombodhidharma.com/

ขอให้ท่านมีส่วนในความ ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา แจ่มแจ้งในสัจธรรม ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามองค์พุทธะ พระอรหันต์ พระโพธิสัตว์ หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต นั่นเทอญ

เป็นคำถามที่ดีครับ


พยายามตอบ

ได้ทั้งบาปและบุญ

ถ้าตั้งจิตดีอย่างคุณคงบาบน้อย
แต่บาปมีแน่นอน

บาปยังไง

คนที่ดำรงชีวิตอยู่ด้วยอาศัยน้ำกามของคนอื่น สัตว์อื่น
ก็ต้องได้รับผลที่ตัวเองทำไม่มากก็น้อย
เขาไม่ได้เสพกามโดยธรรมชาติ



บุญยังไง

ถ้าเราดูแลเค๊าให้ดี

เงินที่ได้มา ทำบุญให้มาก ทำบุญอุทิศให้เขาเรื่อย ๆ ทั้งที่มีชีวิตอยู่และตายไปแล้ว

คงไม่ขาดทุนมากนะครับ

ที่สำคัญ ตั้งใจให้ดี คิดเป็นบวก
เลี้ยงเขาให้เหมือนลูก หรือผู้มีพระคุณ

เป็นอัตโนมตินะครับ อาจผิด หรือ ถูก

รู้ว่าไม่ควร หาวิธีแก้ไข คือบัณฑิต

ไม่บาปค่ะ ได้บุญค่ะที่ทำให้สัตว์นรกชั้นเร่ร่อนมาเกิดในภพภูมิที่สูงขึ้น และเขาเองก็มีโอกาสได้บุญจากการเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่ารักของคน ในขณะเดียวกันก็ใช้กรรมค่ะ เพื่อต่อไปจะได้ไปเกิดเป็นคน



ถ้าเราไม่เจตนาก็ไม่บาปค่ะ ไม่เจตนาคือไม่รู้นะคะ ถ้ารู้ก็ไปเอาคืนมา อันนี้ขึ้นอยู่กับกรรมของเขาด้วยค่ะ




คนทุกคนค่ะเกิดมาใช้กรรมค่ะ นอกจากอรหันต์ขึ้นไปเท่านั้นที่จะหมดวิบากกรรมแล้ว การที่ทำให้เขาเกิดมาเป็นการทำให้เขามาใช้กรรมเฉยๆค่ะ แล้วต่อไปก็ไปเกิดเป็นมนุษย์ แต่ในที่ที่กว่าคงไม่ใช่ จากสัตว์เดรัจฉาน ก็จะไปเกิดเป็นคนถ่อย อะไรประมาณนั้น

คุณทำบุญแผ่ส่วนกุศลให้เขาค่ะ ให้อาหารบุญเขามากๆ เขาก็อาจเกิดเป็นคนในฐานะที่ดีกว่า แต่อย่างไรก็ตาม ขึ้นอยู่กับบุญกรรมของเขาค่ะ