ถามเรื่องกรรม..นี้ตอบให้ตรงเลย..มันตอบไม่ได้..เพราะไม่ได้มีญาณวิเศษ
เอาว่าที่ตอบนี้...ตอบด้วยความไม่รู้นะครับ...นั่งนึก ๆ เอา...
ท่านอาจนึกอะไร ดี ๆ ได้มากกว่ากระผม...ก็สาธุ
บางที..เราไปโก่งเงินเขา...ตอนรับกรรม...ก็อาจไม่จำเป็นต้องมีใครมาโก่งเงินเราก็ได้...อาจจะรับกรรมในรูปแบบของ...ขัดสนเงินทอง...ขยันเท่าไรก็หาเงินไม่พอใช้...ทรัพย์สินเสียหายจากภัยพิบัติต่าง ๆ...อย่างนี้เป็นต้น..นะครับ
ส่วนเรื่องการอโหสิกรรมให้อภัย..การจองเวน...กับ..การต้องรับผลกรรม..กระผมว่าเป็นคนละส่วน..ไน่น่าจะมาปนกัน...
การตั้งใจจะไม่จองเวนกันต่อ..กับ...ยังจะจองเวนกันอีก...อันนี้..คนที่รับผลคนแรกเลยคือตัวเราเอง..นะครับ..หากให้อภัย...เราก็รับดีไป...แต่หากจะจองเวนกันต่อ..เราก็รับกรรมไป..กรรมแรกก็คือความเร้าร้อน..หากจิตดับขณะที่ใจเราเร้าร้อน..ก็มีอบายไปแดนเกิดเลยละครับผม
ส่วนคู่เวนคู่กรรมของเรา...แม้เราจะให้อภัยเขาแล้ว...ก็ไม่อาจทำให้กรรมของเขาเป็นโมฆะหรอก(มั้ง)...แต่ชีวิตเขาจะไม่เดือนร้อนจากการกระทำของเราที่ตั้งใจทำเพื่อจ้องล้างจองผลานกัน...
การที่กรรมมันมีวันจบ..มันก็เกือบเหมือน ๆ กับ..หมดกรรมได้..เมื่อเทียบกับล้างผลานกันไปมาโดยไม่มีวันจบ
ดังนั้น..การให้อภัยแก่กันและกัน...เป็นการตัดเวณตัดกรรมที่มันจะเกิดขึ้นในอนาคตข้างหน้า...แต่ผลของการให้อภัยจะเกิดเป็นบุญเป็นกุศลแก่คนให้..ณ..ปัจจุบันทันที..
ผมคิดอย่างนี้นะ...
หายสงสัยไปเยอะเลยค่ะ
