วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 23:42  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


อ่านกรรมแห่งกรรมจากบอร์ดเก่า
http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=4



กลับไปยังกระทู้  [ 75 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 พ.ย. 2013, 16:56 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 5013


 ข้อมูลส่วนตัว


:b1: :b16: :b12: :b12: :b16: :b1:

เวลาที่เอกอนเห็นคุณโสมนำอภิธรรมออกมาชี้แจง
เอกอนอ่านแล้วก็รู้สึก...ชื่นชม...

จริง ๆ

คุณโสมดูจะนำอภิธรรมมาพูดได้ลง shot ราวกับว่า
คุณโสมก็มีความเห็น(ปฏิบัติ)ได้ลงกับอภิธรรมที่แจงมา
ใช้ภาษาที่ ตรง รัดกุม ฟันธง ไม่คลุมเคลือ
ไม่ทิ้งร่องรอยสับสนให้ผู้อ่านต้องไปคิดอะไรต่อมิอะไรเรื่อยเปื่อยเอาเอง

....

:b1:

พอดีเอกอนไม่ค่อยได้ศึกษาอภิธรรม...
เพราะเอกอนก็ยังมองว่า อภิธรรมเป็นเรื่องยาก
ถ้าจะศึกษาต้องใช้เวลากับมันมาก
แต่... :b9: ...เอกอนยังไม่ค่อยจะมีเวลาเรย
ทำแต่งาน....

:b1: :b1: :b1:

ซึ่งเห็นแล้ว เอกอนก็ชื่นชมคุณโสมจริง ๆ
ที่ดูจะศึกษาอภิธรรมและดูจะมีความเข้าใจอภิธรรมค่อนข้างลึกซึ้ง


:b17: :b17: :b17:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 พ.ย. 2013, 21:12 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ก.พ. 2009, 22:21
โพสต์: 1975


 ข้อมูลส่วนตัว


คุณเอกอนเขียน

อ้างคำพูด:
เวลาที่เอกอนเห็นคุณโสมนำอภิธรรมออกมาชี้แจง
เอกอนอ่านแล้วก็รู้สึก...ชื่นชม...

จริง ๆ


ตรงใจพี่เต้เลยค่ะ คิดเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยอย่างไรก่อน
คุณโสมฯกับคุณน้ำ จะคล้ายๆกันน่ะ แต่คุณน้ำ จะมาแนวหลักปฎิบัติเยอะ
เราก็เลยอ่านแล้วเข้าใจง่าย

แต่คุณโสมฯ มาแบบศึกษาธรรม
ก็เลยคุยไม่ถูก แต่ชอบที่คุณโสมฯเขียน :b41: :b55: :b49:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 พ.ย. 2013, 21:47 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 5013


 ข้อมูลส่วนตัว


จะเป็นการแอบมานินทาคุณโสมต่อหน้ารึเปล่าเนี๊ยะ... :b12:

เวลาอ่านความเห็นคุณโสม...
เอกอนก็จินตนาการเลย
ถ้าเป็นเรื่อง แฮรี่ พ๊อตเตอร์
เธอจะเป็นประมาณ มีส แกรนเจอร์ (เฮอร์ไมโอนี่) ...

:b12:

คุณเต้ จะเป็นประมาณ ชื่ออะไรน๊า
เด็กหญิงผมบอรนด์ยาว ... น่าจะปรากฎในภาค อัซคาบัน .. :b12:

:b1: :b16: :b1:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 พ.ย. 2013, 07:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ก.พ. 2011, 08:23
โพสต์: 1328


 ข้อมูลส่วนตัว


eragon_joe เขียน:
:b1: :b16: :b12: :b12: :b16: :b1:

เวลาที่เอกอนเห็นคุณโสมนำอภิธรรมออกมาชี้แจง
เอกอนอ่านแล้วก็รู้สึก...ชื่นชม...

จริง ๆ

คุณโสมดูจะนำอภิธรรมมาพูดได้ลง shot ราวกับว่า
คุณโสมก็มีความเห็น(ปฏิบัติ)ได้ลงกับอภิธรรมที่แจงมา
ใช้ภาษาที่ ตรง รัดกุม ฟันธง ไม่คลุมเคลือ
ไม่ทิ้งร่องรอยสับสนให้ผู้อ่านต้องไปคิดอะไรต่อมิอะไรเรื่อยเปื่อยเอาเอง

....

:b1:

พอดีเอกอนไม่ค่อยได้ศึกษาอภิธรรม...
เพราะเอกอนก็ยังมองว่า อภิธรรมเป็นเรื่องยาก
ถ้าจะศึกษาต้องใช้เวลากับมันมาก
แต่... :b9: ...เอกอนยังไม่ค่อยจะมีเวลาเรย
ทำแต่งาน....

:b1: :b1: :b1:

ซึ่งเห็นแล้ว เอกอนก็ชื่นชมคุณโสมจริง ๆ
ที่ดูจะศึกษาอภิธรรมและดูจะมีความเข้าใจอภิธรรมค่อนข้างลึกซึ้ง


:b17: :b17: :b17:


:b8: ขอบคุณค่ะ ดิฉันยังต้องเรียนเพื่อความถูกต้องอีกเยอะค่ะ

ถ้าคุณเอกอนได้ไปศึกษา จะไม่ต่างจากดิฉันหรอกค่ะ หรืออาจจะมากกว่าดิฉันด้วยซ้ำไปค่ะ :b4:

.....................................................
พระพุทธศาสนามี ๒ นัย ดังนี้...นัยที่ ๑ คือคำสอนของพระพุทธองค์มี ๓ ประการ...เพื่อประโยชน์ในภพนี้ ในภพหน้า เพื่อเข้าถึงความสุขโดยส่วนเดียวคือพระนิพพาน...นัยที่ ๒ คือแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาคืออริยสัจจ ๔ ซึ่งเป็นสภาวะธรรมที่ทำให้ผู้เห็นแจ้ง พ้นทุกข์ทั้งปวงได้ การศึกษาพระอภิธรรมว่าด้วยสภาวะธรรมทั้งสิ้น ผู้เห็นประโยชน์ย่อมได้รับประโยชน์ค่ะ
(เกิดมาไม่ได้เป็นผู้สร้าง ก็จงเป็นผู้ที่รักษา แต่จงอย่าเป็นผู้ที่ทำลาย)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 พ.ย. 2013, 07:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 พ.ค. 2011, 14:20
โพสต์: 8123


 ข้อมูลส่วนตัว


SOAMUSA เขียน:
eragon_joe เขียน:
:b1: :b16: :b12: :b12: :b16: :b1:

เวลาที่เอกอนเห็นคุณโสมนำอภิธรรมออกมาชี้แจง
เอกอนอ่านแล้วก็รู้สึก...ชื่นชม...

จริง ๆ

คุณโสมดูจะนำอภิธรรมมาพูดได้ลง shot ราวกับว่า
คุณโสมก็มีความเห็น(ปฏิบัติ)ได้ลงกับอภิธรรมที่แจงมา
ใช้ภาษาที่ ตรง รัดกุม ฟันธง ไม่คลุมเคลือ
ไม่ทิ้งร่องรอยสับสนให้ผู้อ่านต้องไปคิดอะไรต่อมิอะไรเรื่อยเปื่อยเอาเอง

....

:b1:

พอดีเอกอนไม่ค่อยได้ศึกษาอภิธรรม...
เพราะเอกอนก็ยังมองว่า อภิธรรมเป็นเรื่องยาก
ถ้าจะศึกษาต้องใช้เวลากับมันมาก
แต่... :b9: ...เอกอนยังไม่ค่อยจะมีเวลาเรย
ทำแต่งาน....

:b1: :b1: :b1:

ซึ่งเห็นแล้ว เอกอนก็ชื่นชมคุณโสมจริง ๆ
ที่ดูจะศึกษาอภิธรรมและดูจะมีความเข้าใจอภิธรรมค่อนข้างลึกซึ้ง


:b17: :b17: :b17:


:b8: ขอบคุณค่ะ ดิฉันยังต้องเรียนเพื่อความถูกต้องอีกเยอะค่ะ

ถ้าคุณเอกอนได้ไปศึกษา จะไม่ต่างจากดิฉันหรอกค่ะ หรืออาจจะมากกว่าดิฉันด้วยซ้ำไปค่ะ :b4:

ขอยืนยันตามคำพูดนี้

.....................................................
พระธรรมคำสอน บัญญัติ ตรัส ไว้ดีแล้ว ไม่ต้องลด ไม่ต้องเพิ่ม ไม่ต้องแก้ไข ใดๆ ทั้งสิ้น


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 พ.ย. 2013, 07:41 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ก.พ. 2011, 08:23
โพสต์: 1328


 ข้อมูลส่วนตัว


bbby เขียน:
คุณเอกอนเขียน

อ้างคำพูด:
เวลาที่เอกอนเห็นคุณโสมนำอภิธรรมออกมาชี้แจง
เอกอนอ่านแล้วก็รู้สึก...ชื่นชม...

จริง ๆ


ตรงใจพี่เต้เลยค่ะ คิดเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยอย่างไรก่อน
คุณโสมฯกับคุณน้ำ จะคล้ายๆกันน่ะ แต่คุณน้ำ จะมาแนวหลักปฎิบัติเยอะ
เราก็เลยอ่านแล้วเข้าใจง่าย

แต่คุณโสมฯ มาแบบศึกษาธรรม
ก็เลยคุยไม่ถูก แต่ชอบที่คุณโสมฯเขียน :b41: :b55: :b49:


:b8: ขอบคุณค่ะ พระอภิธรรมก็คือแผนที่ดีๆ นี่เองค่ะ
บอกวิธีการทำเหตุขั้นพื้นฐานให้ถูกต้องก่อน บอกขั้นตอนต่างๆ ว่าจะต้องทำอย่างไร
ส่วนผลการปฏิบัตินั้นจะตามมากับเหตุที่ทำเองค่ะ

เอาตามความคิดเห็นของดิฉันนะคะในเรื่องการปฏิบัตินั้น เป็นเรื่องยากพูดผิดได้ง่ายค่ะ เพราะถ้าตนเอง
เกิดหลงทางขึ้นมา ก็จะพาคนอื่นลงเหวด้วย ยิ่งเป็นคนที่สร้างชื่อเสียงตนเองจนดังทั่วประเทศถ้าคนๆ นั้น
ปฏิบัติแล้วหลงทาง คนๆ นั้นปฏิบัติผิดหนึ่งคนอาจจะฉุดคนเป็นหมื่น แสน ล้านให้หลงตามตนเองได้ค่ะ

ดิฉันแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ถ้าดิฉันไปลากใครสักคนหนึ่งมากับความหลงของดิฉัน ดิฉันก็งานเข้าแล้วค่ะ

ดิฉันเองนั้นปฏิบัติอะไรอย่างไรก็ยังต้องเข้าหาอาจารย์เพื่อรับคำปรึกษาอยู่ตลอดเวลาค่ะ

.....................................................
พระพุทธศาสนามี ๒ นัย ดังนี้...นัยที่ ๑ คือคำสอนของพระพุทธองค์มี ๓ ประการ...เพื่อประโยชน์ในภพนี้ ในภพหน้า เพื่อเข้าถึงความสุขโดยส่วนเดียวคือพระนิพพาน...นัยที่ ๒ คือแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาคืออริยสัจจ ๔ ซึ่งเป็นสภาวะธรรมที่ทำให้ผู้เห็นแจ้ง พ้นทุกข์ทั้งปวงได้ การศึกษาพระอภิธรรมว่าด้วยสภาวะธรรมทั้งสิ้น ผู้เห็นประโยชน์ย่อมได้รับประโยชน์ค่ะ
(เกิดมาไม่ได้เป็นผู้สร้าง ก็จงเป็นผู้ที่รักษา แต่จงอย่าเป็นผู้ที่ทำลาย)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 พ.ย. 2013, 13:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ก.พ. 2009, 22:21
โพสต์: 1975


 ข้อมูลส่วนตัว


คุณโสมฯ เขียน

อ้างคำพูด:
เอาตามความคิดเห็นของดิฉันนะคะในเรื่องการปฏิบัตินั้น เป็นเรื่องยากพูดผิดได้ง่ายค่ะ เพราะถ้าตนเอง
เกิดหลงทางขึ้นมา ก็จะพาคนอื่นลงเหวด้วย ยิ่งเป็นคนที่สร้างชื่อเสียงตนเองจนดังทั่วประเทศถ้าคนๆ นั้น
ปฏิบัติแล้วหลงทาง คนๆ นั้นปฏิบัติผิดหนึ่งคนอาจจะฉุดคนเป็นหมื่น แสน ล้านให้หลงตามตนเองได้ค่ะ



เพราะเหตุนี้หรือปล่าวค่ะ เป็นเหตุให้คุณโสมฯไม่ค่อยคุยเรื่องทางปฎิบัติ
แต่สำหรับเราน่ะค่ะ เราเกิดในโลกธรรมได้ เพราะเราศึกษาทางแนวการปฎิบัตินี่หละค่ะ
คือเวลาอ่านแล้ว เหมือนเข้าใจง่าย

คุณโสมฯเชื่อเหมือนเราหรือปล่าวค่ะ เหตุที่เกิดทั้งหมด
มาจากเหตุ ที่แต่ละคน สะสมมาไม่เหมือนกัน :b1: :b41: :b55: :b49:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 พ.ย. 2013, 15:28 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ก.พ. 2011, 08:23
โพสต์: 1328


 ข้อมูลส่วนตัว


bbby เขียน:
คุณโสมฯ เขียน

อ้างคำพูด:
เอาตามความคิดเห็นของดิฉันนะคะในเรื่องการปฏิบัตินั้น เป็นเรื่องยากพูดผิดได้ง่ายค่ะ เพราะถ้าตนเอง
เกิดหลงทางขึ้นมา ก็จะพาคนอื่นลงเหวด้วย ยิ่งเป็นคนที่สร้างชื่อเสียงตนเองจนดังทั่วประเทศถ้าคนๆ นั้น
ปฏิบัติแล้วหลงทาง คนๆ นั้นปฏิบัติผิดหนึ่งคนอาจจะฉุดคนเป็นหมื่น แสน ล้านให้หลงตามตนเองได้ค่ะ



เพราะเหตุนี้หรือปล่าวค่ะ เป็นเหตุให้คุณโสมฯไม่ค่อยคุยเรื่องทางปฎิบัติ
แต่สำหรับเราน่ะค่ะ เราเกิดในโลกธรรมได้ เพราะเราศึกษาทางแนวการปฎิบัตินี่หละค่ะ
คือเวลาอ่านแล้ว เหมือนเข้าใจง่าย

คุณโสมฯเชื่อเหมือนเราหรือปล่าวค่ะ เหตุที่เกิดทั้งหมด
มาจากเหตุ ที่แต่ละคน สะสมมาไม่เหมือนกัน :b1: :b41: :b55: :b49:


เชื่อค่ะ ว่าคนเรานั้นสะสมมาต่างกัน ถึงคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะเรื่องธรรมะ ยิ่งเรื่องการปฏิบัตินั้นยิ่งคุยยาก
ดิฉันจึงมักจะเอาคำสอนแนวทางการปฏิบัติจากครูอาจารย์ที่สอนปริยัติ มาให้ฟังมากกว่า
ซึ่งถ้าฟังกันจริงๆ แล้วทำตามคำสอนการปฏิบัติของอาจารย์ โอกาสที่จะเจอสภาวะนั้นมีค่ะ
และผลการปฏิบัตินั้นดิฉันก็เอาของพระอาจารย์มาให้ฟัง ซึ่งถ้าคนปฏิบัติฟังแล้วจะตอบปัญหา
ในใจตนเองได้เคลียร์เลยค่ะ ฟัง นามรูปปริจเฉทญาณ จากอาจารย์พรชัยได้ที่ห้องพระอภิธรรมค่ะ

การสะสมของคนแต่ละคนนั้น บางคนเป็นแสนชาตินะคะ แล้วยังต้องสะสมกันต่อไปค่ะ
ดังนั้นถ้าเจอพระสัทธรรมแล้วไม่เข้าไปศึกษานั้น ตามความคิดเห็นของนักศึกษาปริยัตินะคะ ถือว่าน่าเสียดายค่ะ

.....................................................
พระพุทธศาสนามี ๒ นัย ดังนี้...นัยที่ ๑ คือคำสอนของพระพุทธองค์มี ๓ ประการ...เพื่อประโยชน์ในภพนี้ ในภพหน้า เพื่อเข้าถึงความสุขโดยส่วนเดียวคือพระนิพพาน...นัยที่ ๒ คือแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาคืออริยสัจจ ๔ ซึ่งเป็นสภาวะธรรมที่ทำให้ผู้เห็นแจ้ง พ้นทุกข์ทั้งปวงได้ การศึกษาพระอภิธรรมว่าด้วยสภาวะธรรมทั้งสิ้น ผู้เห็นประโยชน์ย่อมได้รับประโยชน์ค่ะ
(เกิดมาไม่ได้เป็นผู้สร้าง ก็จงเป็นผู้ที่รักษา แต่จงอย่าเป็นผู้ที่ทำลาย)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 พ.ย. 2013, 05:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 พ.ค. 2011, 14:20
โพสต์: 8123


 ข้อมูลส่วนตัว


อ้างคำพูด:
เพราะเหตุนี้หรือปล่าวค่ะ เป็นเหตุให้คุณโสมฯไม่ค่อยคุยเรื่องทางปฎิบัติ
แต่สำหรับเราน่ะค่ะ เราเกิดในโลกธรรมได้ เพราะเราศึกษาทางแนวการปฎิบัตินี่หละค่ะ
คือเวลาอ่านแล้ว เหมือนเข้าใจง่าย

คุณโสมฯเชื่อเหมือนเราหรือปล่าวค่ะ เหตุที่เกิดทั้งหมด
มาจากเหตุ ที่แต่ละคน สะสมมาไม่เหมือนกัน :b1: :b41: :b55: :b49:


ทำไมเราจึงจะต้องแยกปริยัติ กับปฏิบัติให้ห่างไกลกัน
ปริยัตินั้นก็มาจากการปฏิบัติที่เป็นผล ของพระพุทธเจ้าจวบจนถึงทุกวันนี้
ถ้าเราไม่พูดแนวปริยัติ การที่จะนำเอาไปปฏิบัติมันจะเกิดขึ้นได้ยังไง ในเมื่อไม่เคยรู้เรื่องมาเลย
พระองค์ก็ได้วางรากฐานไว้ให้แล้ว โดยเป็นแนวทางปริยัติ การปฏิบัตินั้นผู้นั้นต้องทำเอง
ผู้ที่ปฏิบัติแล้วได้ผลอย่างไรก็นำมาบอกต่อ เมื่อนำมาบอกต่อก็ต้องเป็นปริยัติอีก
จะเห็นได้ว่าเราจะหนีปริยัติกันได้อย่างไร

บางคนอาจพูดว่าไม่ต้องศึกษาปริยัติหรอกเสียเวลาเปล่าๆ สู้ปฏิบัติเลยไม่ได้
ซึ่งเป็นการพูดที่ผิด แถมยังจะเป็นการปฏิเสธคำสอนเสียอีกด้วยว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะต้องศึกษา
เมื่อเรามีการศึกษาปริยัติที่ดี มีความรู้ที่สมควรจะลงมือปฏิบัติ การผิดพลาดหรือหลงทางก็จะไม่เกิดขึ้น
การที่เราปฏิบัติที่ศึกษามาดีเหมือนหนึ่งว่า มีครูบาอาจารย์ผู้คอยบอก คอยชี้ทางให้เดินว่านี้เป็นทางผิด
นี้เป็นทางถูก

การปฏิบัติในก่อนพุทธกาลนั้นเขาก็ปฏิบัติกันมาแล้วแต่ก็ไม่มีใครจะบรรลุธรรมกันได้เลย
อย่างเช่น อาฬารดาบส อุทกดาบส เป็นต้น เพราะเขาเหล่านั้นขาดปริยัติที่เป็นคำสอนที่ถูกต้อง
จริงหรือไม่ แม้ทั้ง ๒ ท่านนี้จะเป็นผู้ที่มีปัญญาดีก็ยังหลงทางได้

การศึกษาปริยัตินั้นก็ใช่ว่าจะปฏิบัติร่่วมด้วยไปพร้อมๆกันไม่ได้ นะครับ :b8: :b8: :b8:

.....................................................
พระธรรมคำสอน บัญญัติ ตรัส ไว้ดีแล้ว ไม่ต้องลด ไม่ต้องเพิ่ม ไม่ต้องแก้ไข ใดๆ ทั้งสิ้น


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 พ.ย. 2013, 09:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ก.ย. 2010, 09:07
โพสต์: 761

แนวปฏิบัติ: อานาปาฯ
งานอดิเรก: ศึกษาพุทธธรรม
สิ่งที่ชื่นชอบ: ปฏิบัติธรรม
ชื่อเล่น: ปลีกวิเวก
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ลุงหมาน เขียน:
อ้างคำพูด:
เพราะเหตุนี้หรือปล่าวค่ะ เป็นเหตุให้คุณโสมฯไม่ค่อยคุยเรื่องทางปฎิบัติ
แต่สำหรับเราน่ะค่ะ เราเกิดในโลกธรรมได้ เพราะเราศึกษาทางแนวการปฎิบัตินี่หละค่ะ
คือเวลาอ่านแล้ว เหมือนเข้าใจง่าย

คุณโสมฯเชื่อเหมือนเราหรือปล่าวค่ะ เหตุที่เกิดทั้งหมด
มาจากเหตุ ที่แต่ละคน สะสมมาไม่เหมือนกัน :b1: :b41: :b55: :b49:


ทำไมเราจึงจะต้องแยกปริยัติ กับปฏิบัติให้ห่างไกลกัน
ปริยัตินั้นก็มาจากการปฏิบัติที่เป็นผล ของพระพุทธเจ้าจวบจนถึงทุกวันนี้
ถ้าเราไม่พูดแนวปริยัติ การที่จะนำเอาไปปฏิบัติมันจะเกิดขึ้นได้ยังไง ในเมื่อไม่เคยรู้เรื่องมาเลย
พระองค์ก็ได้วางรากฐานไว้ให้แล้ว โดยเป็นแนวทางปริยัติ การปฏิบัตินั้นผู้นั้นต้องทำเอง
ผู้ที่ปฏิบัติแล้วได้ผลอย่างไรก็นำมาบอกต่อ เมื่อนำมาบอกต่อก็ต้องเป็นปริยัติอีก
จะเห็นได้ว่าเราจะหนีปริยัติกันได้อย่างไร

บางคนอาจพูดว่าไม่ต้องศึกษาปริยัติหรอกเสียเวลาเปล่าๆ สู้ปฏิบัติเลยไม่ได้
ซึ่งเป็นการพูดที่ผิด แถมยังจะเป็นการปฏิเสธคำสอนเสียอีกด้วยว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะต้องศึกษา
เมื่อเรามีการศึกษาปริยัติที่ดี มีความรู้ที่สมควรจะลงมือปฏิบัติ การผิดพลาดหรือหลงทางก็จะไม่เกิดขึ้น
การที่เราปฏิบัติที่ศึกษามาดีเหมือนหนึ่งว่า มีครูบาอาจารย์ผู้คอยบอก คอยชี้ทางให้เดินว่านี้เป็นทางผิด
นี้เป็นทางถูก

การปฏิบัติในก่อนพุทธกาลนั้นเขาก็ปฏิบัติกันมาแล้วแต่ก็ไม่มีใครจะบรรลุธรรมกันได้เลย
อย่างเช่น อาฬารดาบส อุทกดาบส เป็นต้น เพราะเขาเหล่านั้นขาดปริยัติที่เป็นคำสอนที่ถูกต้อง
จริงหรือไม่ แม้ทั้ง ๒ ท่านนี้จะเป็นผู้ที่มีปัญญาดีก็ยังหลงทางได้

การศึกษาปริยัตินั้นก็ใช่ว่าจะปฏิบัติร่่วมด้วยไปพร้อมๆกันไม่ได้ นะครับ :b8: :b8: :b8:


:b8: อนุโมทนาค่ะคุณลุง

ถ้าไม่มีปริยัติ...ปฏิบัติและปฏิเวธ จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย...หลายคนไม่เข้าใจกับคำว่าปริยัติและไปมองแค่รูปแบบของการศึกษาเท่านั้น...แต่จริงๆเป็นเนื้อหาสาระสำคัญที่ต้องศึกษาให้ถูกต้องจึงจะนำไปสู่การปฏิบัติที่ถูกต้อง..เมื่อปฏิบัตถูก..ปฏิเวธก็ต้องถูกตรงแน่นอนอยู่แล้ว...
...จึงยังมีคนจำนวนมากที่คิดไปว่าไม่จำเป็นต้องศึกษาปริยัติก็ปฏิบัติได้...
เพื่อนของปลีกวิเวกเธอจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดดังแห่งหนึ่งเป็นประจำ...ซึ่งเธอก็ปฏิบัติได้ในระดับหนึ่ง..เธอบอกว่าเธอไม่จำเป็นจะต้องศึกษาปริยัติเลยเธอก็สามารถปฏิบัติได้...เราก็เลยบอกว่าไอ้วิธีการปฏิบัติที่ครูบาอาจารย์สอนเธอมาน่ะ ก็มาจากปริยัติทั้งนั้นไม่อย่างนั้นจะเอาหลักอะไรมาปฏิบัติกัน...ดูเธอจะยัง งงๆ! กับคำตอบของเรา..เพราะเธอไม่เข้าใจคำว่าปริยัติเลยเนื่องจากไม่เคยศึกษาหลักคำสอนของพุทธศาสนา...
... :b41:

.....................................................
วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน โส เสฏฺโฐ เทวมานุสเส
ผู้ถึงพร้อมด้วยความรู้คู่ความดี คือผู้ที่ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์และเทวดา
วรรคทอง วรรคธรรม โดยท่าน ว.วชิรเมธี


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 17 พ.ย. 2013, 06:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 พ.ค. 2011, 14:20
โพสต์: 8123


 ข้อมูลส่วนตัว


อ้างคำพูด:
:b8: อนุโมทนาค่ะคุณลุง

ถ้าไม่มีปริยัติ...ปฏิบัติและปฏิเวธ จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย...หลายคนไม่เข้าใจกับคำว่าปริยัติและไปมองแค่รูปแบบของการศึกษาเท่านั้น...แต่จริงๆเป็นเนื้อหาสาระสำคัญที่ต้องศึกษาให้ถูกต้องจึงจะนำไปสู่การปฏิบัติที่ถูกต้อง..เมื่อปฏิบัตถูก..ปฏิเวธก็ต้องถูกตรงแน่นอนอยู่แล้ว...
...จึงยังมีคนจำนวนมากที่คิดไปว่าไม่จำเป็นต้องศึกษาปริยัติก็ปฏิบัติได้...
เพื่อนของปลีกวิเวกเธอจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดดังแห่งหนึ่งเป็นประจำ...ซึ่งเธอก็ปฏิบัติได้ในระดับหนึ่ง..เธอบอกว่าเธอไม่จำเป็นจะต้องศึกษาปริยัติเลยเธอก็สามารถปฏิบัติได้...เราก็เลยบอกว่าไอ้วิธีการปฏิบัติที่ครูบาอาจารย์สอนเธอมาน่ะ ก็มาจากปริยัติทั้งนั้นไม่อย่างนั้นจะเอาหลักอะไรมาปฏิบัติกัน...ดูเธอจะยัง งงๆ! กับคำตอบของเรา..เพราะเธอไม่เข้าใจคำว่าปริยัติเลยเนื่องจากไม่เคยศึกษาหลักคำสอนของพุทธศาสนา...
... :b41:


ก็ต้องขออนุโมทนาด้วยครับ คุณปลีกวิเวก
เพราะเหตุว่าเขาไม่เข้าใจ บอกตามตรงเลยว่าเมื่อก่อนหน้านั้นผมก็มีความคิดเช่นนั้นเหมือนกัน
เห็นเขาไปเข้ากรรมฐานกันก็อยากไปบ้าง เป็นอยู่หลายปีที่ไปกับเขาไปแต่ละครั้ง ก็ ๗ วัน ๙ วัน
ปีหนึ่งไป ๓ ครั้ง แถมยังกินอาหารเจด้วย

ครั้งสุดท้ายปรากฎว่าตัวบวมแข้งขาบวม ต้องไปหาหมอ
หมอตรวจปัสสวะหมอเข้าใจว่าคงเป็นโรคไต แต่ปรากฎว่าไม่เป็น หมอจึงบอกว่าผมงดอาหาร
จำพวกเนื้อสัตว์ใช่หรือไม่ ผมได้ยินหมอพูดผมงงเลย ว่าเรางดจริงๆ ตั้งแต่นั้นมาผมไม่ไปอีกเลย

แล้วหันมาถือศีลเข้าวัดตอนช่วงเข้าพรรษา ก็พบกับผู้สูงอายุคนหนึ่งที่อยู่วัดด้วยกันแกก็ชวนไปฟังธรรม
ด้วยกัน ความที่ผมไม่เข้าใจในที่แกพูดผมก็ไม่ไป เพราะเห็นว่าการฟังธรรมนั้น มีที่ฟังเยอะเเยะไป
ฟังที่ไหนก็ได้ เช่นทางวิทยุ เป็นต้น ผมก็ฟังเป็นประจำอยู่แล้ว แกชวนผมมาในช่วงที่เข้าพรรษา
ถึง ๕ พรรษา พอออกพรรษา

ครั้งนี้เป็นวันสุดท้ายของการออกพรรษาแกก็ชวนอีก ตอนนี้ความคิดผมเริ่มเปลี่ยนใหม่ว่า
น้าคนนี้แกชวนเรามาถึงต้อง ๕ ปีแล้วนะ มันน่าจะมีอะไรดีๆบ้าง ไม่งั้นแกคงไม่ชวนหรอก
และที่ไปนั้นน่ะก็เพราะเกรงใจแกด้วยที่อุตส่าห์
ชวนอยู่บ่อยๆ จึงตกลงว่าจะไปจึงนัดวันกันเจอที่สถานที่เรียนพระอภิธรม พอได้ฟังธรรมสักพัก
ก็นึกว่าอย่างนี้แหละที่เรากำลังต้องการจะรู้อยู่ ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็เริ่มเอาจริงจังกับการศึกษา
และเรียนวัดผลโดยการสอบด้วย กว่าจะจบก็ใช้เวลาไป ๑๐ กว่าปี ก็นับว่าผมเป็นผู้ที่โชคดีคนหนึ่งก็ได้
ที่ได้ศึกษา ไม่งั้นก็คงไม่รู้ว่าทิศทางจะไปทางไหนเหมือนกัน

และในขณะที่เราศึกษาอยู่นั้นเชื่อไหมว่า...เราก็ได้ชื่อว่าปฏิบัติสติปฏิปัฏฐาน ๔ ในหมวดหนึ่งอยู่แล้ว
จะเห็นได้ชัด คือ หมวดจิตตานุปัสสนา และธรรมานุปัสสนา หรือเป็นไปพร้อมกันทั้ง ๒ หมวด
แต่คนเขาไม่เข้าใจเพราะติดพิธีกรรม ว่าจะต้องไปหาสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งจึงจะปฏิบัติได้
แท้ที่จริงแล้วสถานที่ปฏิบัติมันก็อยู่ที่ตัวเรานี่เอง คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เหล่านี้
หาได้พ้นไปจากนี้เลย

สถานที่ปฏิบัตินั้นน่ะมีพร้อมอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าผู้ปฏิบัติจะลงมือปฏิบัติหรือเปล่าเท่านั้นเอง
คนที่มีธรรมะนั้นน่ะมีด้วยกันทุกคน แต่ว่าคนที่รู้จักธรรมะนั้นมีไม่ทั่วทุกคน

.....................................................
พระธรรมคำสอน บัญญัติ ตรัส ไว้ดีแล้ว ไม่ต้องลด ไม่ต้องเพิ่ม ไม่ต้องแก้ไข ใดๆ ทั้งสิ้น


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ย. 2013, 11:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ก.ย. 2010, 09:07
โพสต์: 761

แนวปฏิบัติ: อานาปาฯ
งานอดิเรก: ศึกษาพุทธธรรม
สิ่งที่ชื่นชอบ: ปฏิบัติธรรม
ชื่อเล่น: ปลีกวิเวก
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ลุงหมาน เขียน:
อ้างคำพูด:
:b8: อนุโมทนาค่ะคุณลุง

ถ้าไม่มีปริยัติ...ปฏิบัติและปฏิเวธ จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย...หลายคนไม่เข้าใจกับคำว่าปริยัติและไปมองแค่รูปแบบของการศึกษาเท่านั้น...แต่จริงๆเป็นเนื้อหาสาระสำคัญที่ต้องศึกษาให้ถูกต้องจึงจะนำไปสู่การปฏิบัติที่ถูกต้อง..เมื่อปฏิบัตถูก..ปฏิเวธก็ต้องถูกตรงแน่นอนอยู่แล้ว...
...จึงยังมีคนจำนวนมากที่คิดไปว่าไม่จำเป็นต้องศึกษาปริยัติก็ปฏิบัติได้...
เพื่อนของปลีกวิเวกเธอจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดดังแห่งหนึ่งเป็นประจำ...ซึ่งเธอก็ปฏิบัติได้ในระดับหนึ่ง..เธอบอกว่าเธอไม่จำเป็นจะต้องศึกษาปริยัติเลยเธอก็สามารถปฏิบัติได้...เราก็เลยบอกว่าไอ้วิธีการปฏิบัติที่ครูบาอาจารย์สอนเธอมาน่ะ ก็มาจากปริยัติทั้งนั้นไม่อย่างนั้นจะเอาหลักอะไรมาปฏิบัติกัน...ดูเธอจะยัง งงๆ! กับคำตอบของเรา..เพราะเธอไม่เข้าใจคำว่าปริยัติเลยเนื่องจากไม่เคยศึกษาหลักคำสอนของพุทธศาสนา...
... :b41:


ก็ต้องขออนุโมทนาด้วยครับ คุณปลีกวิเวก
เพราะเหตุว่าเขาไม่เข้าใจ บอกตามตรงเลยว่าเมื่อก่อนหน้านั้นผมก็มีความคิดเช่นนั้นเหมือนกัน
เห็นเขาไปเข้ากรรมฐานกันก็อยากไปบ้าง เป็นอยู่หลายปีที่ไปกับเขาไปแต่ละครั้ง ก็ ๗ วัน ๙ วัน
ปีหนึ่งไป ๓ ครั้ง แถมยังกินอาหารเจด้วย

ครั้งสุดท้ายปรากฎว่าตัวบวมแข้งขาบวม ต้องไปหาหมอ
หมอตรวจปัสสวะหมอเข้าใจว่าคงเป็นโรคไต แต่ปรากฎว่าไม่เป็น หมอจึงบอกว่าผมงดอาหาร
จำพวกเนื้อสัตว์ใช่หรือไม่ ผมได้ยินหมอพูดผมงงเลย ว่าเรางดจริงๆ ตั้งแต่นั้นมาผมไม่ไปอีกเลย



ย้อนหลังไป 5 ปีที่แล้ว ปลีกวิเวกไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับพุทธศาสนา รู้จักพระพุทธเจ้าว่าเป็นพระศาสดาเพราะเรียนมาสมัยเด็กๆ แต่ไม่รู้เลยว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไร พุทธศาสนาเป็นอย่างไร
ได้แต่รู้ตามปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ พาเข้าวัด ทำบุญ ตักบาตตามวันสำคัญทางพุทธศาสนา เห็นตู้รับบริจาค ก็ใส่เงินอธิษฐานสารพัดจะขอ พอไม่สมปรารถนาก็เหวี่ยง “ทำดีไม่ได้ดี” ทำเพียงแต่ในรูปแบบพิธีกรรมตามๆ เขามาเท่านั้นเอง...แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็ไม่อาจตอบโจทย์ของชีวิตได้..ทุกข์มากกว่าเดิม... :b41:

ลุงหมาน เขียน:
แล้วหันมาถือศีลเข้าวัดตอนช่วงเข้าพรรษา ก็พบกับผู้สูงอายุคนหนึ่งที่อยู่วัดด้วยกันแกก็ชวนไปฟังธรรม
ด้วยกัน ความที่ผมไม่เข้าใจในที่แกพูดผมก็ไม่ไป เพราะเห็นว่าการฟังธรรมนั้น มีที่ฟังเยอะเเยะไป
ฟังที่ไหนก็ได้ เช่นทางวิทยุ เป็นต้น ผมก็ฟังเป็นประจำอยู่แล้ว แกชวนผมมาในช่วงที่เข้าพรรษา
ถึง ๕ พรรษา พอออกพรรษา

ครั้งนี้เป็นวันสุดท้ายของการออกพรรษาแกก็ชวนอีก ตอนนี้ความคิดผมเริ่มเปลี่ยนใหม่ว่า
น้าคนนี้แกชวนเรามาถึงต้อง ๕ ปีแล้วนะ มันน่าจะมีอะไรดีๆบ้าง ไม่งั้นแกคงไม่ชวนหรอก
และที่ไปนั้นน่ะก็เพราะเกรงใจแกด้วยที่อุตส่าห์
ชวนอยู่บ่อยๆ จึงตกลงว่าจะไปจึงนัดวันกันเจอที่สถานที่เรียนพระอภิธรม พอได้ฟังธรรมสักพัก
ก็นึกว่าอย่างนี้แหละที่เรากำลังต้องการจะรู้อยู่ ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็เริ่มเอาจริงจังกับการศึกษา
และเรียนวัดผลโดยการสอบด้วย กว่าจะจบก็ใช้เวลาไป ๑๐ กว่าปี ก็นับว่าผมเป็นผู้ที่โชคดีคนหนึ่งก็ได้
ที่ได้ศึกษา ไม่งั้นก็คงไม่รู้ว่าทิศทางจะไปทางไหนเหมือนกัน



:b8: ต้องขอบคุณ คุณน้าคนนั้นจริงๆค่ะ ที่ทำให้วันนี้มีคุณลุงหมานผู้แตกฉานพระอภิธรรม...
ปลีกวิเวกขอเล่าบุพนิมิต ที่ทำให้เดินเข้าสู่เส้นทางธรรม...
อดีตที่ผ่านมาชีวิตเหมือนความฝัน หรือที่เค้าเรียกกันว่าฝันดี...นึกคิดอะไรมักจะได้สมปรารถนาตลอดมา...กลายเป็นสั่งสม “อัตตา” พอกพูนขึ้นทุกวัน...พ่อแม่ว่ากล่าวตักเตือนอะไรไม่ค่อยจะฟัง
มีความมั่นใจในตัวตนของตนสูงส่ง..จนกระทั่งวันหนึ่งเกิดคลื่นมรสุมทับโถมเข้าใส่แทบล้มทั้งยืน
ถ้าจะเปรียบไปก็เหมือนคนฝันสลายหรือเพิ่งตื่นขึ้นจากฝันดี...กลายเป็นความจริงที่ทำร้ายทำลายชีวิตเราอย่างไม่เป็นท่าเลยทีเดียว...เหมือนฟ้าฝ่าลงกลางศรีษะ ...แก้ปัญหาชีวิตไม่ได้เลยตอนนั้น
พ่อแม่...เพื่อนฝูงก็ให้กำลังใจ...แต่ก็ไม่สามารถตอบโจทย์ให้เราได้เลย...ตอนนั้นจิตใจมันร้อนรน...ดิ้นรนพยายามหาทางออกจากปัญหาที่ถาโถมเข้ามา..มันมีแต่ความมืด..ความทุกข์...เกือบปีได้ที่ต้องทนอยู่ในสภาพนั้น...อยู่มาวันหนึ่งนั่งเงียบๆ อยู่ตามลำพัง..ก็คิดว่า เอ!..เราจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร ทำอย่างไรที่เราจะหายจากความทุกข์...ก็มีความคิดก้องขึ้นมาในหัวว่า
“ทำไมไม่ฟังธรรมล่ะ” ธรรมะจะทำให้เธอหายทุกข์ได้...ก็ต้องเชื่อความคิดตนเองเพราะเวลานั้นไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งให้เราได้เลย...หลังจากนั้นก็เริ่มเปิดวิทยุฟังธรรม...ก็ฟังไปเรื่อยๆเพลินดี..ลืมความทุกข์ไปได้บางขณะ...จนมาวันหนึ่งเปิดไปเจอคลื่นหนึ่งเราก็ฟังไปเรื่อยๆ...ก็เอ๊ะ! ..ขึ้นมาในใจพุทธศาสนามีสอนเรื่องแบบนี้ด้วย ทำไมเราไม่เคยรู้มาก่อนเลย...และนี่แหละคือสิ่งที่เราตามหามาตลอดชีวิต..มันตอบคำถามที่อยู่ในใจของเราได้ทั้งหมด...แสดงว่าที่ผ่านมาเราไม่เคยรู้หลักคำสอนของพุทธศาสนาเลยนี่...ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็มีความสนใจอยากรู้ว่าพุทธศาสนาสอนอะไร...
และผู้ที่เป็นกัลยาณมิตรของปลีกวิเวกก็คือ ท่านเจ้าคุณอาจารย์พระพรหมคุณาภรณ์...
ผู้ที่จุดประกายหรือแรงบันดาลใจให้กับเราเพื่อเข้ามาศึกษาพุทธธรรม ทำให้ปลีกวิเวกได้เกิดใหม่..
หรือมีชีวิตใหม่ในทางธรรมนั่นเอง...และอีกท่านหนึ่งก็คือท่านพระครูเกษมธรรมทัต ปลีกวิเวกฟังท่านสอนกรรมฐานติดต่อมา 3-4 ปี จนปลีกวิเวกปฏิบัติได้และได้ผลจริง...นับว่าสองท่านนี้มีคุณูปการอย่างใหญ่หลวงต่อชีวิตของปลีกวิเวก...เปรียบเหมือนพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ที่เคารพอย่างสูง...


ลุงหมาน เขียน:
อ้างคำพูด:

และในขณะที่เราศึกษาอยู่นั้นเชื่อไหมว่า...เราก็ได้ชื่อว่าปฏิบัติสติปฏิปัฏฐาน ๔ ในหมวดหนึ่งอยู่แล้ว
จะเห็นได้ชัด คือ หมวดจิตตานุปัสสนา และธรรมานุปัสสนา หรือเป็นไปพร้อมกันทั้ง ๒ หมวด
แต่คนเขาไม่เข้าใจเพราะติดพิธีกรรม ว่าจะต้องไปหาสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งจึงจะปฏิบัติได้
แท้ที่จริงแล้วสถานที่ปฏิบัติมันก็อยู่ที่ตัวเรานี่เอง คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เหล่านี้
หาได้พ้นไปจากนี้เลย

สถานที่ปฏิบัตินั้นน่ะมีพร้อมอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าผู้ปฏิบัติจะลงมือปฏิบัติหรือเปล่าเท่านั้นเอง
คนที่มีธรรมะนั้นน่ะมีด้วยกันทุกคน แต่ว่าคนที่รู้จักธรรมะนั้นมีไม่ทั่วทุกคน



:b8: จริงดั่งที่คุณลุงกล่าวค่ะ ถ้าเราเข้าใจเราจะปฏิบัติได้ถูกตรง ดังนั้นการศึกษาเพื่อความเข้าใจจะนำไปสู่การปฏิบัติที่ถูกตรง...ปลีกวิเวกก็ไม่เคยได้ไปปฏิบัติธรรมตามสำนักแบบเป็นรูปแบบ
เนื่องจากเราไม่มีเวลาหรือด้วยกิจไม่อาจทำได้ในรูปแบบนั้น ก็จะนั่งสมาธิที่บ้านหลังสวดมนต์บ้าง และก็เจริญสติปัฏฐาน 4 ในชีวิตประจำวันตลอดเวลาที่ไม่หลงลืมสติ และหมวดที่ใช้บ่อยก็เป็นอย่างที่คุณลุงบอกค่ะ คือจิตตา กับธรรมา เพราะจิตอยู่ในสภาพรู้อารมณ์ตลอดเวลาและใจก็นึกคิดตลอดเวลาเช่นกัน...
มาถึงตอนนี้นึกคิดย้อนหลังกลับไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วความคิดและการกระทำนั้นเปลี่ยนแปลงไปมากจะเรียกว่าเป็นคนละคนก็ว่าได้...เรียกว่าชีวิตนี้หาสาระของชีวิตได้แล้วชีวิตมีแค่วันนี้...ไม่มีอะไรที่อยากได้ อยากเอาอีกแล้ว...มีแต่สิ่งที่ดีที่ต้องทำเป็นเครื่องอยู่...และมีหน้าที่..ต้องดูแลคนในครอบครัวให้ดีที่สุด...เท่าที่ยังมีชีวิตอยู่... :b41:

.....................................................
วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน โส เสฏฺโฐ เทวมานุสเส
ผู้ถึงพร้อมด้วยความรู้คู่ความดี คือผู้ที่ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์และเทวดา
วรรคทอง วรรคธรรม โดยท่าน ว.วชิรเมธี


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ย. 2013, 15:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ก.พ. 2011, 08:23
โพสต์: 1328


 ข้อมูลส่วนตัว


ปลีกวิเวก เขียน:
ลุงหมาน เขียน:
อ้างคำพูด:
:b8: อนุโมทนาค่ะคุณลุง

ถ้าไม่มีปริยัติ...ปฏิบัติและปฏิเวธ จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย...หลายคนไม่เข้าใจกับคำว่าปริยัติและไปมองแค่รูปแบบของการศึกษาเท่านั้น...แต่จริงๆเป็นเนื้อหาสาระสำคัญที่ต้องศึกษาให้ถูกต้องจึงจะนำไปสู่การปฏิบัติที่ถูกต้อง..เมื่อปฏิบัตถูก..ปฏิเวธก็ต้องถูกตรงแน่นอนอยู่แล้ว...
...จึงยังมีคนจำนวนมากที่คิดไปว่าไม่จำเป็นต้องศึกษาปริยัติก็ปฏิบัติได้...
เพื่อนของปลีกวิเวกเธอจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดดังแห่งหนึ่งเป็นประจำ...ซึ่งเธอก็ปฏิบัติได้ในระดับหนึ่ง..เธอบอกว่าเธอไม่จำเป็นจะต้องศึกษาปริยัติเลยเธอก็สามารถปฏิบัติได้...เราก็เลยบอกว่าไอ้วิธีการปฏิบัติที่ครูบาอาจารย์สอนเธอมาน่ะ ก็มาจากปริยัติทั้งนั้นไม่อย่างนั้นจะเอาหลักอะไรมาปฏิบัติกัน...ดูเธอจะยัง งงๆ! กับคำตอบของเรา..เพราะเธอไม่เข้าใจคำว่าปริยัติเลยเนื่องจากไม่เคยศึกษาหลักคำสอนของพุทธศาสนา...
... :b41:


ก็ต้องขออนุโมทนาด้วยครับ คุณปลีกวิเวก
เพราะเหตุว่าเขาไม่เข้าใจ บอกตามตรงเลยว่าเมื่อก่อนหน้านั้นผมก็มีความคิดเช่นนั้นเหมือนกัน
เห็นเขาไปเข้ากรรมฐานกันก็อยากไปบ้าง เป็นอยู่หลายปีที่ไปกับเขาไปแต่ละครั้ง ก็ ๗ วัน ๙ วัน
ปีหนึ่งไป ๓ ครั้ง แถมยังกินอาหารเจด้วย

ครั้งสุดท้ายปรากฎว่าตัวบวมแข้งขาบวม ต้องไปหาหมอ
หมอตรวจปัสสวะหมอเข้าใจว่าคงเป็นโรคไต แต่ปรากฎว่าไม่เป็น หมอจึงบอกว่าผมงดอาหาร
จำพวกเนื้อสัตว์ใช่หรือไม่ ผมได้ยินหมอพูดผมงงเลย ว่าเรางดจริงๆ ตั้งแต่นั้นมาผมไม่ไปอีกเลย



ย้อนหลังไป 5 ปีที่แล้ว ปลีกวิเวกไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับพุทธศาสนา รู้จักพระพุทธเจ้าว่าเป็นพระศาสดาเพราะเรียนมาสมัยเด็กๆ แต่ไม่รู้เลยว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไร พุทธศาสนาเป็นอย่างไร
ได้แต่รู้ตามปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ พาเข้าวัด ทำบุญ ตักบาตตามวันสำคัญทางพุทธศาสนา เห็นตู้รับบริจาค ก็ใส่เงินอธิษฐานสารพัดจะขอ พอไม่สมปรารถนาก็เหวี่ยง “ทำดีไม่ได้ดี” ทำเพียงแต่ในรูปแบบพิธีกรรมตามๆ เขามาเท่านั้นเอง...แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็ไม่อาจตอบโจทย์ของชีวิตได้..ทุกข์มากกว่าเดิม... :b41:

ลุงหมาน เขียน:
แล้วหันมาถือศีลเข้าวัดตอนช่วงเข้าพรรษา ก็พบกับผู้สูงอายุคนหนึ่งที่อยู่วัดด้วยกันแกก็ชวนไปฟังธรรม
ด้วยกัน ความที่ผมไม่เข้าใจในที่แกพูดผมก็ไม่ไป เพราะเห็นว่าการฟังธรรมนั้น มีที่ฟังเยอะเเยะไป
ฟังที่ไหนก็ได้ เช่นทางวิทยุ เป็นต้น ผมก็ฟังเป็นประจำอยู่แล้ว แกชวนผมมาในช่วงที่เข้าพรรษา
ถึง ๕ พรรษา พอออกพรรษา

ครั้งนี้เป็นวันสุดท้ายของการออกพรรษาแกก็ชวนอีก ตอนนี้ความคิดผมเริ่มเปลี่ยนใหม่ว่า
น้าคนนี้แกชวนเรามาถึงต้อง ๕ ปีแล้วนะ มันน่าจะมีอะไรดีๆบ้าง ไม่งั้นแกคงไม่ชวนหรอก
และที่ไปนั้นน่ะก็เพราะเกรงใจแกด้วยที่อุตส่าห์
ชวนอยู่บ่อยๆ จึงตกลงว่าจะไปจึงนัดวันกันเจอที่สถานที่เรียนพระอภิธรม พอได้ฟังธรรมสักพัก
ก็นึกว่าอย่างนี้แหละที่เรากำลังต้องการจะรู้อยู่ ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็เริ่มเอาจริงจังกับการศึกษา
และเรียนวัดผลโดยการสอบด้วย กว่าจะจบก็ใช้เวลาไป ๑๐ กว่าปี ก็นับว่าผมเป็นผู้ที่โชคดีคนหนึ่งก็ได้
ที่ได้ศึกษา ไม่งั้นก็คงไม่รู้ว่าทิศทางจะไปทางไหนเหมือนกัน



:b8: ต้องขอบคุณ คุณน้าคนนั้นจริงๆค่ะ ที่ทำให้วันนี้มีคุณลุงหมานผู้แตกฉานพระอภิธรรม...
ปลีกวิเวกขอเล่าบุพนิมิต ที่ทำให้เดินเข้าสู่เส้นทางธรรม...
อดีตที่ผ่านมาชีวิตเหมือนความฝัน หรือที่เค้าเรียกกันว่าฝันดี...นึกคิดอะไรมักจะได้สมปรารถนาตลอดมา...กลายเป็นสั่งสม “อัตตา” พอกพูนขึ้นทุกวัน...พ่อแม่ว่ากล่าวตักเตือนอะไรไม่ค่อยจะฟัง
มีความมั่นใจในตัวตนของตนสูงส่ง..จนกระทั่งวันหนึ่งเกิดคลื่นมรสุมทับโถมเข้าใส่แทบล้มทั้งยืน
ถ้าจะเปรียบไปก็เหมือนคนฝันสลายหรือเพิ่งตื่นขึ้นจากฝันดี...กลายเป็นความจริงที่ทำร้ายทำลายชีวิตเราอย่างไม่เป็นท่าเลยทีเดียว...เหมือนฟ้าฝ่าลงกลางศรีษะ ...แก้ปัญหาชีวิตไม่ได้เลยตอนนั้น
พ่อแม่...เพื่อนฝูงก็ให้กำลังใจ...แต่ก็ไม่สามารถตอบโจทย์ให้เราได้เลย...ตอนนั้นจิตใจมันร้อนรน...ดิ้นรนพยายามหาทางออกจากปัญหาที่ถาโถมเข้ามา..มันมีแต่ความมืด..ความทุกข์...เกือบปีได้ที่ต้องทนอยู่ในสภาพนั้น...อยู่มาวันหนึ่งนั่งเงียบๆ อยู่ตามลำพัง..ก็คิดว่า เอ!..เราจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร ทำอย่างไรที่เราจะหายจากความทุกข์...ก็มีความคิดก้องขึ้นมาในหัวว่า
“ทำไมไม่ฟังธรรมล่ะ” ธรรมะจะทำให้เธอหายทุกข์ได้...ก็ต้องเชื่อความคิดตนเองเพราะเวลานั้นไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งให้เราได้เลย...หลังจากนั้นก็เริ่มเปิดวิทยุฟังธรรม...ก็ฟังไปเรื่อยๆเพลินดี..ลืมความทุกข์ไปได้บางขณะ...จนมาวันหนึ่งเปิดไปเจอคลื่นหนึ่งเราก็ฟังไปเรื่อยๆ...ก็เอ๊ะ! ..ขึ้นมาในใจพุทธศาสนามีสอนเรื่องแบบนี้ด้วย ทำไมเราไม่เคยรู้มาก่อนเลย...และนี่แหละคือสิ่งที่เราตามหามาตลอดชีวิต..มันตอบคำถามที่อยู่ในใจของเราได้ทั้งหมด...แสดงว่าที่ผ่านมาเราไม่เคยรู้หลักคำสอนของพุทธศาสนาเลยนี่...ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็มีความสนใจอยากรู้ว่าพุทธศาสนาสอนอะไร...
และผู้ที่เป็นกัลยาณมิตรของปลีกวิเวกก็คือ ท่านเจ้าคุณอาจารย์พระพรหมคุณาภรณ์...
ผู้ที่จุดประกายหรือแรงบันดาลใจให้กับเราเพื่อเข้ามาศึกษาพุทธธรรม ทำให้ปลีกวิเวกได้เกิดใหม่..
หรือมีชีวิตใหม่ในทางธรรมนั่นเอง...และอีกท่านหนึ่งก็คือท่านพระครูเกษมธรรมทัต ปลีกวิเวกฟังท่านสอนกรรมฐานติดต่อมา 3-4 ปี จนปลีกวิเวกปฏิบัติได้และได้ผลจริง...นับว่าสองท่านนี้มีคุณูปการอย่างใหญ่หลวงต่อชีวิตของปลีกวิเวก...เปรียบเหมือนพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ที่เคารพอย่างสูง...


ลุงหมาน เขียน:
อ้างคำพูด:

และในขณะที่เราศึกษาอยู่นั้นเชื่อไหมว่า...เราก็ได้ชื่อว่าปฏิบัติสติปฏิปัฏฐาน ๔ ในหมวดหนึ่งอยู่แล้ว
จะเห็นได้ชัด คือ หมวดจิตตานุปัสสนา และธรรมานุปัสสนา หรือเป็นไปพร้อมกันทั้ง ๒ หมวด
แต่คนเขาไม่เข้าใจเพราะติดพิธีกรรม ว่าจะต้องไปหาสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งจึงจะปฏิบัติได้
แท้ที่จริงแล้วสถานที่ปฏิบัติมันก็อยู่ที่ตัวเรานี่เอง คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เหล่านี้
หาได้พ้นไปจากนี้เลย

สถานที่ปฏิบัตินั้นน่ะมีพร้อมอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าผู้ปฏิบัติจะลงมือปฏิบัติหรือเปล่าเท่านั้นเอง
คนที่มีธรรมะนั้นน่ะมีด้วยกันทุกคน แต่ว่าคนที่รู้จักธรรมะนั้นมีไม่ทั่วทุกคน



:b8: จริงดั่งที่คุณลุงกล่าวค่ะ ถ้าเราเข้าใจเราจะปฏิบัติได้ถูกตรง ดังนั้นการศึกษาเพื่อความเข้าใจจะนำไปสู่การปฏิบัติที่ถูกตรง...ปลีกวิเวกก็ไม่เคยได้ไปปฏิบัติธรรมตามสำนักแบบเป็นรูปแบบ
เนื่องจากเราไม่มีเวลาหรือด้วยกิจไม่อาจทำได้ในรูปแบบนั้น ก็จะนั่งสมาธิที่บ้านหลังสวดมนต์บ้าง และก็เจริญสติปัฏฐาน 4 ในชีวิตประจำวันตลอดเวลาที่ไม่หลงลืมสติ และหมวดที่ใช้บ่อยก็เป็นอย่างที่คุณลุงบอกค่ะ คือจิตตา กับธรรมา เพราะจิตอยู่ในสภาพรู้อารมณ์ตลอดเวลาและใจก็นึกคิดตลอดเวลาเช่นกัน...
มาถึงตอนนี้นึกคิดย้อนหลังกลับไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วความคิดและการกระทำนั้นเปลี่ยนแปลงไปมากจะเรียกว่าเป็นคนละคนก็ว่าได้...เรียกว่าชีวิตนี้หาสาระของชีวิตได้แล้วชีวิตมีแค่วันนี้...ไม่มีอะไรที่อยากได้ อยากเอาอีกแล้ว...มีแต่สิ่งที่ดีที่ต้องทำเป็นเครื่องอยู่...และมีหน้าที่..ต้องดูแลคนในครอบครัวให้ดีที่สุด...เท่าที่ยังมีชีวิตอยู่... :b41:


ดีใจด้วยค่ะ ที่ได้พบครูอาจารย์ที่สอนถูกแนวทาง ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สาธุ :b8:

.....................................................
พระพุทธศาสนามี ๒ นัย ดังนี้...นัยที่ ๑ คือคำสอนของพระพุทธองค์มี ๓ ประการ...เพื่อประโยชน์ในภพนี้ ในภพหน้า เพื่อเข้าถึงความสุขโดยส่วนเดียวคือพระนิพพาน...นัยที่ ๒ คือแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาคืออริยสัจจ ๔ ซึ่งเป็นสภาวะธรรมที่ทำให้ผู้เห็นแจ้ง พ้นทุกข์ทั้งปวงได้ การศึกษาพระอภิธรรมว่าด้วยสภาวะธรรมทั้งสิ้น ผู้เห็นประโยชน์ย่อมได้รับประโยชน์ค่ะ
(เกิดมาไม่ได้เป็นผู้สร้าง ก็จงเป็นผู้ที่รักษา แต่จงอย่าเป็นผู้ที่ทำลาย)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 พ.ย. 2013, 22:03 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 5013


 ข้อมูลส่วนตัว


วันนี้ได้ไปงานฌาปนกิจรุ่นพี่ที่ทำงาน
เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง เมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้วที่ผ่านมา

ซึ่งต้นสัปดาห์ที่แล้วที่ผ่านมา
ก็มีรุ่นพี่ที่ทำงาน แต่อยู่สำนักงานที่ต่างอำเภอ
ก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง

ซึ่งตอนนี้ก็มีรุ่นพี่ที่ทำงานอีกคนก็ตรวจพบว่าเป็นโรคมะเร็ง
กำลังเข้ารับการรักษาด้วยการให้คีโม...

ปีก่อน ๆ ก็มีทะยอยกันไป ด้วยโรคนี้กันเรื่อย ๆ

การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ

นึกถึงเพื่อน ๆ ที่นี่ทุกคน
ขอให้เพื่อน ๆ นักปฏิบัติธรรม มีสุขภาพที่ดี
ถ้าใครสุขภาพอ่อนแอด้วยโรคอันใด
ก็ขอให้ธรรมะปฏิบัติได้เข้ามาฟื้นฟูร่างกายและจิตใจ
ขอให้เพื่อนมีสุขภาพกายและใจที่ดี

...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2013, 20:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ก.พ. 2009, 22:21
โพสต์: 1975


 ข้อมูลส่วนตัว


คนที่เป็นโรคมะเร็งนี่น่าสงสารจริงๆ ดูแล้วเค้าทรมานมาก
เพื่อนพี่เต้ที่เป็นโรคมะเร็ง เค้าเลือกวิธีกินยานอนหลับ
ยานอนหลับสำหรับคนเป็นโรคมะเร็งนี่ รู้สึกว่าจะหลับ24ชม.หรือมากกว่านี้จำไม่ได้
เพื่อนพี่เต้กินเม็ดเดียว เค้าก็หลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานไปแล้ว
การเกิดนี่คือทุกข์จริงๆ มนุษย์เราเกิดมา ไม่ว่าจะจนหรือรวยมันก็ทุกข์ทั้งนั้น :b41: :b55: :b49:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 75 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 7 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร