สมัยหนึ่ง พระมหาโมคคัลลานะกำลังลงจากเขาเพื่อบิณฑบาตในเวลาเช้ามืด ท่านได้พบเปรตหญิงตนหนึ่ง สวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ผิวพรรณดำหยาบกร้าน เนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลเน่ามีน้ำหนองไหลเยิ้ม ส่งกลิ่นเหม็นราวกับซากศพลอยอยู่ในอากาศ ถูกนกแร้งนกกาตามจิก กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน พระเถระทูลถามบุพกรรมของเปรตตนนั้นกับพระพุทธเจ้า

พระพุทธองค์ตรัสว่า เปรตตนนี้อดีตเคยเป็นหญิงอยู่ในเมืองราชคฤห์แห่งนี้ นางได้ตั้งตัวเป็นร่างทรงสามารถติดต่อกับเทพเจ้าและสิ่งศักดิ์-สิทธิ์ต่างๆ ได้ ทำให้มีคนหลงเชื่อและให้ความเคารพนับถือมากมายนางได้เข้าทรงหลอกลวงคนอื่นหากินอย่างนี้อยู่จนตลอดชีวิต

ครั้นตายไปได้ไปเกิดในนรก เมื่อพ้นจากนรกแล้วก็ได้มาเกิดเป็นเปรตร่างเน่า นางได้อาศัยร่างกายของตนหลอกคนอื่นว่าเป็นร่างทรงประกอบมิจฉาชีพ จึงต้องมาทุกข์ทรมานมีร่างกายเน่าเช่นนี้

เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์อย่างดีสำหรับผู้ที่คิดจะทำมาหากินบนความเชื่อ ความงมงายของคนอื่น เพราะนอกจากจะเป็นการทำมา-หากินที่ไร้ศักดิ์ศรีแล้ว ยังเสี่ยงต่อการเป็นเปรตอีกด้วย