หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
พึงพากันตั้งใจ ทำใจของตนให้สงบ เพราะตั้งแต่เกิดมาแต่ไหนแต่ไรคนเรานี้ไม่ค่อยได้มีใจสงบเท่าใดหรอก สงบก็ชั่วคราวนิดหน่อยเท่านั้นเองแล้วมันก็คิดไปตามอารมณ์ต่างๆ เพราะฉะนั้นน่ะคนเรามันถึงได้หลงใหลทำความชั่วทำความผิดไปเรื่อยๆ เนื่องจากว่า ความคิดที่คิดไปนั้นปราศจากสติสัมปชัญญะ หรือปราศจากธัมมวิจยะ ความสอดส่องในธรรม ดังนั้นจึงเข้าใจผิดไปก็มี บางคราวก็เข้าใจถูกไป เมื่อเป็นเช่นนี้คนเรามันถึงได้ทำทั้งดีทำทั้งชั่ว เพราะใจนี้เป็นต้นเหตุ
เมื่อใจเกิดความคิดที่เป็นไปในทางอกุศลมาเวลาใด มันก็ใช้กายวาจา ทำพูดในสิ่งที่มันเป็นบาปเป็นโทษต่างๆไป คราวใดจิตเป็นกุศล จิตประกอบไปด้วยเมตตากรุณา มันก็พูดดี ทำดีไป ก็เป็นอยู่อย่างนี้จิตใจของคนธรรมดาสามัญที่ยังไม่ได้รู้แจ้งในคำสอนของพระพุทธเจ้า ดังนั้นจึงได้ประสบทั้งความสุขทั้งความทุกข์ คลุกเคล้ากันไปแต่ผลสุดท้ายมันก็ต้องได้ประสบกับความทุกข์นั่นแหละ
ทำไมถึงว่าอย่างนั้น? ว่าอย่างนั้นก็เพราะว่า ทุกคนย่อมรักชีวิตไม่อยากตาย นั่นแหละเมื่อรู้ว่าชีวิตนี้จำเป็นต้องแตกต้องตายทำลายขันธ์ จิตใจก็อาลัยขันธ์ห้าอันนี้ก็มีแต่ความทุกข์ความโศกอยู่ในใจ นี้แหละผลสุดท้ายจึงว่า มันมีแต่ความทุกข์ ความสุขไม่มี ความสุขมีได้เป็นบางครั้งบางคราวที่บุญกุศลหนหลังยังอำนวยผลให้อยู่เท่านั้นแหละ ถ้าหมดบุญเก่าลงไปแล้ว ไม่มีความสุขอะไรที่จะบังเกิดขึ้นได้เลย
บุคคลที่มีจิตใจมัวเมาประมาทยิ่งแล้วใหญ่เลย ไม่สะสมบุญกุศลไว้ในตนแต่เวลายังมีกำลังดีอยู่ เมื่อเวลากำลังกายทรุดโทรมลงไปแล้ว จิตใจก็อ่อนแอ อะไรก็อ่อนไปหมด การทำความดีก็ได้แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง ผู้เช่นนั้นแหละได้ประสบความทุกข์มาก ดังนั้นควรพากันคิดพิจารณาให้ดี
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ฝึกใจไม่ให้น้อมใจไปทางบาป”
:: ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
