"บุญชื่อว่า เป็นมิตรอันใกล้ชิด"
" .. "อันบุญนี้จึงชื่อว่าเป็นมิตรเป็นสหายอันสนิทสนมใกล้ชิดจริง ๆ เลย" ใกล้ชิดกว่ามิตร กว่าญาติ กว่าสหายภายนอกเป็นไหน ๆ เพราะว่ามิตรสหายภายนอกนั้นน่ะไม่ใช่ว่าจะได้คบกันอยู่ตลอดเวลา นาน ๆ จึงได้พบกันครั้งหนึ่ง นาน ๆ จึงได้ช่วยเหลือกันครั้งหนึ่ง
บุญกุศลที่บุคคลกระทำให้เกิดให้มีในจิตใจของตัวเองชาติก่อนแล้ว พอเกิดมาชาตินี้ "บุญกุศลนั้นก็มาเตือนจิตให้ถึงนึกตัวเองได้" เช่นว่า แต่ชาติก่อนบุคคลได้ยินได้ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้าว่า "คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย ต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจ ผู้ใดทำกรรมอันใดก็ย่อมได้รับผลแห่งกรรมอันนั้น"
จำแล้วเอาไปคิดไปกรอง "จนละความชั่วได้ทำความดีให้เกิดมีในตน" เมื่อตายจากชาตินั้นแล้วหากว่าได้โอกาสมาเป็นคนอีก "นี้แหละบุญกุศลอันนั้นนะเป็นอุปนิสัยปัจจัยติดตามมาตักเตือนจิตใจ" ให้ระลึกถึงความแก่ ความเจ็บ ความตายได้ ระลึกถึงความพลัดพรากจากกันได้
"ระลึกถึงบุญและบาป" ผู้ใดทำบุญย่อมอำนวยผลให้เป็นสุขจริง ผู้ใดทำบาปย่อมอำนวยผลให้เป็นทุกข์จริง "บุญเก่านั้นมาเตือนใจให้เกิดความเชื่ออย่างนี้" เรื่องมันน่ะ .. "
"วิธีเจริญสมถวิปัสสนา"
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
