พระอาจารย์แบน ธนากโร
วัดดอยธรรมเจดีย์
อ.โคกศรีสุพรรณ จ.สกลนคร
คนไม่รู้จักบุญก็ว่า “บุญไม่มี” คนไม่รู้จักว่า “บาปไม่มี” เหมือนกับคนตาบอดมันจะเห็นต้นไม้สักต้นไหมเล่า ทั้งๆ ที่คนตาบอดว่ามันไม่เห็นน่ะ ต้นไม้ในโลกมีไหม ? คนตาบอดนี่ไม่เคยเห็นแผ่นดินดอก แล้วแผ่นดินในโลกมีไหม ? ต้นไม้เต็มโลก แผ่นดินมันก็เต็มแผ่นดินอยู่นี่ แต่คนตาบอดมันไม่่เห็นนะ ทั้งที่มันจะเดินชนต้นไม้ ถึงว่ามันจะเหยียบแผ่นดินอยู่แต่มันไม่มีโอกาสเห็นแผ่นดินดอก บุญก็เหมือนกัน คนตาบอดมันก็อยู่กับบุญ คนตาบอดมันก็เจอแต่บาปแต่มันไม่เห็นบุญเห็นบาป นั่น !
คำว่า “บอด” ในที่นี้ “ใจมันบอด ใจมันมืด ใจมันไม่เห็นจิตเห็นใจ” ในเมื่อไม่เห็นจิตเห็นใจแล้วจะไปเห็นบุญเห็นบาปได้อย่างไร เพราะบุญและบาปนั้นไม่ได้อยู่ที่อื่น อยู่ในจิตในใจของผู้ที่ของผู้นั้น บุญและบาปอยู่ในจิตในใจของเรานี้ จึงต้องการเห็นบุญเห็นบาปโดยจิตโดยใจของเราด้วยการบำเพ็ญจิตภาวนาให้พากันดูจิตดูใจของเราให้ยิ่ง ดูจิตดูใจของเราให้มาก การดูจิตดูใจของเราให้มากนี่แหละคือมีสติอยู่เสมอ ไม่ขาดสติในเมื่อเราขาดสติเมื่อไรการจะดูจิตใจของเรานี่มันก็หยุดสะดุดทันที ในเมื่อเรามีสติอยู่ มีสติอยู่ มีสติอยู่ มีสติอยู่ การดูจิตดูใจของเรานั้นมันก็ดูจิต ดูจิต ดูจิตน่ะเห็นจิตอยู่อย่างนั้น
การดูจิต ดูจิตเห็นจิตของเรานี่ล่ะ การเห็นทั้งหลายเห็นจิตของเราเป็นการเห็นเลิศ การรู้ทั้งหลาย รู้จิตของเราเป็นความรู้เลิศ จะเป็นศาสตร์ใดๆ ศาสตร์นั้นๆ เป็นเรื่องของโลกทั้งนั้น เป็นเรื่องที่ผูกที่มัดผู้ที่เรียนผู้ที่รู้ เรื่องของโลกเรียนมากก็ผูกมาก เรียนมากก็มักมาก เรื่องความรู้ในทางข้อปฏิบัตินี่ รู้เท่าไรเครื่องผูกก็น้อยลงไป รู้เท่าไรที่ผูกอยู่ก็หลุดออกไป เรียกว่าเรียนแก้ ไม่ใช่เรียนผูก โลกทั้งหลายเรียนผูก ธรรมนี่เรียนแก้ ศาสนาพระพุทธเจ้าสอนให้เรียนแก้เครื่องผูก
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ภาวนาเพื่อละบาปกรรม”
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่แบน ธนากโร” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=27597
รวมคำสอน “หลวงปู่แบน ธนากโร” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=55752
