ปุจฉา : คนที่ทำผิดทำไม่ดีคนอื่นก็เห็นโดยมากแล้วก็เห็นว่าผิด ทำไมดิฉันคิดจะแผ่เมตตาให้เขารู้ตัวแล้วกลับใจทำดีใหม่เสีย แต่ก็แผ่ไม่ออกสักที มันเพราะเหตุใด
วิสัชนา :มันเป็นเพราะความยึดถืออันนั้นมันยังไม่หมด คือถือว่าคนคนนั้นทำความผิดไม่ดี ยิ่งคนอื่นก็เห็นว่าเขาผิดด้วยก็เป็นหลักฐานมั่นเข้าไปอีก ถึงเราจะไม่โกรธเขาแต่ความยึดถือนั้นมันยังฝังแน่นอยู่ภายในใจ มันจึงแผ่เมตตาไม่ออก ถ้าจะให้ออกแล้วมันต้องทิ้งความยึดถือทั้งหมด มีแต่ความเอ็นดูสงสารเขา คิดว่าเขาทำผิดเพราะความหลงไม่รู้เท่าถึงการณ์ คิดว่าเขาเป็นเด็กคนหนึ่งแต่เป็นเด็กขี้ดื้อ หรือถือว่าเป็นบุญกรรมของสัตว์เขาสร้างของเขามาอย่างนั้น เขาจึงต้องเป็นอย่างนั้น เมื่อบุญกรรมเขาทำมาแล้ว เขาจะต้องได้รับผลกรรมนั้นๆ ต่อไป บุญกรรมใครทำอย่างไรแล้ว ตนเองย่อมได้รับผลกรรมนั้นๆ ใครจะมาเปลี่ยนแปลงให้เป็นอย่างอื่นย่อมไม่ได้เด็ดขาด แล้วเป็นเครื่องเตือนไม่ให้เราทำความชั่วต่อไป หรือบางทีจิตนั้นมันอาจจะสงบเกินไป แล้วคิดจะแผ่เมตตามันก็เลยแผ่ไม่ออกก็เป็นได้ ต้องพิจารณาให้ดี จิตมันจะอยู่ในลักษณะใดลักษณะหนึ่งในสองลักษณะนี้ก็ได้ ถึงอย่างไรอย่าได้ปรารภคนอื่น ให้ปรารภเราดีกว่า เพราะคนอื่นหมื่นคนแสนคนไม่สามารถจะทำให้เราดีและชั่วได้ มีแต่เราคนเดียวนั้นแหละทำเอาเอง
จาก : หนังสือปุจฉาวิสัชนาในประเทศพระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ (หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=35963
รวมคำสอน “หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43000
ประมวลภาพ “หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี” วัดหินหมากเป้ง http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=42782
