วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 09:27  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


อ่านนิทาน จากบอร์ดเก่า
http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=5



กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ส.ค. 2019, 17:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 พ.ค. 2010, 13:34
โพสต์: 1654

งานอดิเรก: ฟังเพลง และฟังธรรมตามกาลเวลา
สิ่งที่ชื่นชอบ: อภัยทาน
อายุ: 39
ที่อยู่: กรุงเทพมหานคร

 ข้อมูลส่วนตัว




น้ำใจ 1.jpg
น้ำใจ 1.jpg [ 15.96 KiB | เปิดดู 2427 ครั้ง ]
:b46: วัวแล้งน้ำใจ :b46:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ชาวนาคนหนึ่งได้นำข้าวเปลือกจำนวนมากใส่เกวียน แล้วให้วัวสองตัวช่วยกันลากไปขายยังอีกหมู่บ้านหนึ่ง เกวียนนั้นบรรทุกหนักมาก วัวสีขาวออกแรงลากอย่างเต็มที่ แต่วัวสีน้ำตาลไม่ค่อยยอมออกแรงเท่าใดนัก

เมื่อมาถึงกลางทาง ชาวนาก็หยุดพักเกวียน วัวสีขาวจึงพูดกับวัวสีน้ำตาลผู้เป็นเพื่อนว่า
“เพื่อนเอ๋ย..ทำไมจึงไม่ยอมออกแรงช่วยลากเกวียนบ้างเลย ข้าลากจนแทบจะไม่ไหวแล้ว”

วัวสีน้ำตาลโต้ว่า “ข้าก็ออกแรงเต็มที่แล้วนะ” แล้วจึงแกล้งกล่าวโทษวัวสีขาวว่า “เจ้าต่างหากที่ไม่ยอมออกแรง เกวียนถึงได้หนักอย่างนี้”

วัวสีขาวได้ยินดังนั้น ก็รู้ว่าเพื่อนของมันพูดโกหก มันจึงเอ่ยขึ้นว่า “เจ้าโกหกข้าได้ แต่โกหกตัวเองไม่ได้หรอก เพราะเจ้ารู้ตัวอยู่แล้วว่าทำอะไรลงไป และสิ่งที่เจ้าทำก็จะนำความลำบากมาให้เจ้าเอง”

แต่วัวสีน้ำตาลไม่สนใจคำพูดของเพื่อน มันก้มหน้าก้มตาเคี้ยวหญ้าอย่างสบายใจ พลางก็นึกในใจว่า “พูดดีนัก เดี๋ยวข้าจะให้เจ้าออกแรงมากกว่าเก่าอีก”

ตลอดการเดินทาง วัวสีขาวต้องอดทนออกแรงทั้งหมดลากเกวียน โดยวัวสีน้ำตาลไม่ยอมช่วยเลย จนกระทั่งถึงจุดหมาย มันหมดเรี่ยวแรง พร้อม ๆ กับที่ขาสองข้างของมันก็หัก

หลังจากที่ชาวนาขายข้าวเปลือกหมดแล้ว เขาก็ซื้อสินค้าที่นี่กลับไปขายที่หมู่บ้านของตน ชาวนาเอาข้าวของมากมายขึ้นเกวียน พร้อมทั้งวัวสีขาวที่ขาหัก เพื่อนำมันกลับไปรักษา

ตอนนี้วัวสีน้ำตาลต้องรับหน้าที่ลากเกวียนอันหนักอึ้งกลับบ้านเพียงลำพัง มันเหนื่อยจนแทบขาดใจ ตลอดทางมันคิดถึงคำพูดของเพื่อน และการกระทำของตัวเอง

เมื่อชาวนาหยุดพักเกวียนกลางทาง วัวสีน้ำตาลจึงพูดกับวัวสีขาวที่นอนอยู่บนเกวียนว่า “เพื่อนเอ๋ย..ข้าสำนึกแล้ว ถ้าข้าช่วยเจ้าตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทาง ข้าก็คงไม่ต้องเหนื่อยแทบขาดใจเช่นนี้”

:b42: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :b42:

ผู้ที่มีน้ำใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน ย่อมดำรงอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
เเต่ผู้แล้งน้ำใจ คอยจ้องจะเอาเปรียบผู้อื่นอยู่เสมอนั้น สุดท้ายแล้ว...ภัยย่อมมาถึงตน

ขอบคุณที่มา :: (จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 111 กุมภาพันธ์ 2553 โดย ไม้หอม) :: https://mgronline.com/dhamma/detail/9530000015601


:b8: (♡✿◕‿◕✿♡) กราบอนุโมทนาบุญกับผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่าน มีดวงตาเห็นธรรม มีความสว่างทั้งทางโลกและทางธรรม รู้แจ้งเห็นจริง มีความสุขความเจริญ และอยู่เย็นเป็นสุขนะเจ้าค่ะ :b8: :b8: :b8: :b20: (♡✿◕‿◕✿♡)

.....................................................
ธรรมอำนวยพร
ขอให้.....มีจิตที่รู้ ที่ตื่น ที่เบิกบาน (พุทธะ)
ขอให้.....ทำการงานด้วยความสุข (อิทธิบาทสี่)
ขอให้.....ขจัดทุกข์ได้ด้วยปัญญา (อริยสัจสี่)
ขอให้.....มีดวงตาที่เห็นความจริง (ไตรลักษณ์)
ขอให้.....เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยไตรสิกขา (ศีล, สมาธิ, ปัญญา)
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ต.ค. 2019, 08:41 
 
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ก.ย. 2013, 07:16
โพสต์: 2374

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


Kiss


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ต.ค. 2019, 12:37 
 
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 ก.ย. 2012, 15:32
โพสต์: 2863


 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: :b8:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 9 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร