เด็กเฝ้ากระถางโอสถ
(จากเรื่องมังกรคู่สู้สิบทิศ โดย น. นพรัตน์)
มีเต้าหยินฝ่ายพรตท่านหนึ่งตั้งกระถางปรุงโอสถ ทุกสิ่งตระเตรียมพร้อมสรรพ เพียงขาดเด็กรับใช้เฝ้ากระถางยาคนหนึ่ง ในที่สุด มีคนมาสมัครเป็นเด็กรับใช้เฝ้ากระถาง เต้าหยินนั้นกล่าวว่า “นับแต่นี้เป็นต้นไป หากเจ้าสามารถปิดปาก ไม่กล่าววาจา จะได้เป็นเด็กรับใช้ของเรา เจ้ายอมทดลองดูหรือไม่”
คนผู้นั้นผงกศีรษะยืนยัน ครั้นแล้วฟ้าดินเปลี่ยนแปรเข้าสู่ห้วงวัฏฏสงสาร ผ่านการเวียนว่ายตายเกิดนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่ว่ายากดีมีจน เป็นขุนนางอำมาตย์ หรือกรรมกรแบกหาม มันยืนกรานไม่พูดไม่จาเป็นคนใบ้ตลอดมา สุดท้ายมันเกิดเป็นสตรี แต่งงานให้กำเนิดบุตร มิคราดคลอดบุตรไม่ครบเดือน กลับปรากฏโจรปล้นบ้าน โจรผู้ร้ายฆ่าสามีนางและข่มขืนนาง นางยังยืนกรานไม่ส่งเสียง สุดท้ายโจรผู้ร้ายคิดฆ่าเด็กทารกด้วย นางจึงลืมเลือนจุดมุ่งหมายแห่งการเวียนว่ายตายเกิด ส่งเสียงร้องห้ามปราม
ครั้นแล้วมันตื่นจากห้วงวัฏฏสงสาร พบว่าตัวเองยังอยู่ในห้องปรุงยา ทุกประการไม่เปลี่ยนแปลง เพียงแต่บนใบหน้าเพิ่มน้ำตาสองสาย เต้าหยินนั้นทอดถอนใจกล่าวว่า “แล้วกันไปเถอะ เจ้ายังไม่อาจตัดรอนน้ำใจแม่ลูกไป”
นิทานเรื่องนี้สอนว่า เหตุการณ์เลวร้ายที่ผ่านมาในชีวิตเรา อาจจะเป็นเพียงบทเรียนที่เข้ามาทดสอบกำลังใจ และความอดทนอดกลั้นของเราเท่านั้นก็ได้ ฉะนั้นจงอย่ามัวเป็นทุกข์ เศร้าสร้อย ทรมานใจ กับเหตุการณ์ทั้งหลายที่พบพาน จงพยายามอดทน ทำหน้าที่ของเราให้เต็มที่ ให้ดีที่สุด โดยไม่ต้องดีใจหรือเสียใจ ตื่นเต้นหรือเศร้าสร้อยไปกับสภาวการณ์ทั้งปวง..........
เจริญในธรรมครับ
| ไฟล์แนป: |
|
1.jpg [ 19.97 KiB | เปิดดู 2547 ครั้ง ] |
