ค ว า ม สุ ข ซ่ อ น ไ ว้ ที่ ไ ห น



มีมารน้อย 3 ตน แอบมาขโมยความสุขของมนุษย์เอาไป แล้วก็ปรึกษากันว่าจะเอาไปซ่อนที่ไหนดี
ตนแรกก็ว่า ควรเอาไปซ่อนที่ภูเขาที่สูงที่สุดในโลก

แต่มารน้อยตนที่ 2 ว่าเพื่อนเอ๋ย มนุษย์นั้นไม่กลัวความสูง แต่กลัวหายใจไม่ออก เพราะสังเกตได้ว่า ดำน้ำได้นิดเดียวก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมาแล้ว เพราะกลัวหายใจไม่ออก แต่บนภูเขาอากาศดี มนุษย์ชอบไปเที่ยวภูเขา เอาไปซ่อนไว้ใต้บาดาลดีกว่า

มารน้อยตนที่ 3 แย้งว่า อย่าเลยเพื่อนเอ๋ย มนุษย์มันเก่งสร้างเครื่องมือหาของในทะเล ในอากาศ ได้ เดี๋ยวมันก็หาเจอ แต่สังเกตได้ว่า นัยน์ตามนุษย์มองไปข้างนอก หูก็ชอบฟังเสียงข้างนอก ชอบไปเที่ยวข้างนอก เราควรแอบเอาไปซ่อนไว้ในใจมันดีกว่า มนุษย์หาไม่เจอแน่ๆ เพราะว่ามนุษย์ชอบหาความผิดของคนอื่น ไม่ชอบขัดใจตัวเอง ไม่ชอบดูจิตใจของตัวเอง

มารน้อยทั้ง 3 ตน ก็ตกลงความเห็นเป็นเช่นเดียวกัน

ตั้งแต่นั้นมา มารน้อยก็เอาความสุขของมนุษย์มาซ่อนไว้ที่ใจ

มนุษย์ผู้โง่เขลาจึงออกไปหาความสุขที่อื่น ที่ภูเขา ที่ชายทะเล ที่คลับ ที่ร้องเพลง จึงหาความสุขไม่พบ ต้องออกไปข้างนอก หาความสุขในที่ผิด ๆ ตลอดมา

..คนที่ไปเที่ยวเธค เที่ยวคลับ กินเหล้า เพราะว่าเขามีทุกข์ จึงต้องออกไปหาความสุขมากลบเกลื่อน มาเฉลี่ยเพื่อให้ทุกข์นั้นน้อยลง แต่พอเมาแล้วกลับบ้าน หายเมาตื่นเช้ามา ทุกข์นั้นก็ยังคงมีอยู่เหมือนเดิม

โดยหารู้ไม่ว่าความสุขที่เฝ้าติดตามเฝ้าหา อยู่ที่ใจตัวเองนั่นเอง ใยต้องออกไปหาความสุขที่อื่น

ต่อให้หาเท่าไหร่ แต่ใจยังร้อนรุ่ม ไม่สงบ ก็หาสุขนั้นไม่พบหรอก



(จาก FW Mail)


เจริญในธรรมครับ

สาธุครับ

ขออนุญาตยกบทความมาประกอบนิทานครับ




โดย...นาวาเอก(พิเศษ) วุฒิ อ่อนสมกิจ
พิมพ์ลงในนิตยสาร “ธรรมจักษุ”
ฉบับเดือน เมษายน 2546
ความสุขอยู่ที่ไหน



ถ้าถามว่าความสุขอยู่ที่ไหน? คำตอบก็คงจะแตกต่างกันออกไป เด็กๆ จะตอบว่าความสุขอยู่ที่ได้เล่น หนุ่มสาวจะตอบว่าความสุขอยู่ที่การได้เที่ยวเตร่ ผู้ใหญ่จะตอบว่าความสุขอยู่ที่ได้ทำงาน ผู้สูงอายุก็จะตอบว่าความสุขอยู่ที่ได้คิดถึงความหลัง แต่คำตอบนี้ย่อมไม่ถูกแท้เสมอไป เพราะเด็กที่ไม่มีความสุขในการเล่นก็มี หนุ่มสาวไม่มีความสุขในการเที่ยวเตร่ก็มี ผู้ใหญ่ที่ไม่มีความสุขในการทำงานก็มี และผู้สูงอายุไม่มีความสุขในการคิดถึงความหลังก็มี ถ้าจะให้ถูกแท้จริงแล้ว เด็กจะมีความสุขก็ต่อเมื่อได้เล่นสิ่งที่พอใจ หนุ่มสาวจะมีความสุขก็ต่อเมื่อได้เที่ยวเตร่กับคนที่พอใจ ผู้ใหญ่จะมีความสุขก็ต่อเมื่อได้ทำงานที่พอใจ และผู้สูงอายุจะมีความสุขก็ต่อเมื่อได้คิดถึงความหลังที่น่าพอใจ

จากคำตอบนี้ เป็นอันจับประเด็นได้ว่าความสุขอยู่ที่ความพอใจ ปัญหามีอยู่ว่า คนเราคงไม่ได้รับสิ่งที่พอใจได้ทุกอย่างทุกเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำอย่างไรจึงจะมีความพอใจได้คำตอบก็อยู่ที่คำว่า "พอใจ" นั่นเอง คือถ้าทำใจให้รู้จักพอ ก็จะเกิดความพอใจขึ้นมาเอง การทำใจให้รู้จักพอนั้นมี 2 วิธี

วิธีแรก คือ อยากได้อะไรที่น่าพอใจก็แสวงหาสิ่งนั้นมาสนองความอยากจนกว่าใจจะพอ, วิธีนี้เป็นวิธีที่คนทั่วไปชอบทำ แต่ไม่มีใครทำได้สำเร็จ เพราะความอยากนั้น เหมือนกับไฟเอาเชื้อใส่เข้าไปเท่าไรก็ไม่มีวันพอ และคนส่วนมากก็มีความสามารถในขีดจำกัด จึงไม่อาจแสวงหาสิ่งที่น่าพอใจมาสนองความอยากได้ทุกกรณีไป

วิธีที่ 2 ให้รู้จักพอในสิ่งที่มีคือเมื่อไม่มีสิ่งที่ตนพอใจ ก็จงพอใจในสิ่งที่ตนมี วิธีนี้ทำยาก แต่ก็มีหวังสำเร็จได้ถ้าทำจริง เพราะสิ่งที่จะต้องทำก็มีเพียงแค่ควบคุมความต้องการของตัวเองให้อยู่ในขอบเขตเท่านั้น

เมื่อสามารถควบคุมความต้องการของตัวเองให้รู้จักพอในสิ่งที่ตนมีได้แล้ว ความพอใจซึ่งเป็นพื้นฐานแห่งความสุขก็เกิดขึ้นมาเอง โดยไม่ต้องเที่ยววิ่งหาความสุขจากที่ไหนๆเลย.




เจริญในธรรมครับ

ธัมโม หะเว รักขะติ ธัมมะจาริง
ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

ขอนำคำสอนของท่านพุทธทาสที่ว่า
อันทุกข์สุขอยู่ที่ใจมิใช่หรือ
ถ้าใจถือก็เป็นทุกข์ไม่สุกใส
ถ้าไม่ถือก็เป็นสุขไม่ทุกข์ใจ
เราอยากได้ความทุกข์หรือสุขนา

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ................

อนุโมทนาครับ
สนุกดีจัง มีความสุขแล้วต้องแบ่งปันกันนะครับ