โดนใจพ่อ 
กิร ดังได้สดับมา 
สามีภรรยาคู่หนึ่ง ประกอบอาชีพทำนาโดยใช้ควายสองตัวที่มีอยู่ อยู่กินกันมาด้วยความสุขตามควรแก่อัตภาพจนมีบุตรชายคนหนึ่งทั้งสองช่วยกันเลี้ยงดูจนเติบโตจึงให้เข้าโรงเรียนวัดที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก
ต่อมาภรรยาเกิดเจ็บป่วยด้วยโรคร้ายรักษาไม่หายและตายไปในที่สุด ทิ้งให้สามีอยู่กับลูกน้อยตามลำพัง ผู้เป็นสามีไม่อาจทำใจได้ที่ภรรยาต้องจากไป จึงหันเข้าสุราเพื่อปลอบใจคลายทุกข์ กลายเป็นคนติดสุราในที่สุด งานการก็ไม่อยากทำ เงินที่เก็บไว้ก็เริ่มหมดไป เมื่อเงินหมด ก็ขายนาได้เงินมาเลี้ยงชีพได้ไม่ถึงสองปีก็หมดอีก เพราะมีแต่รายจ่าย โดยเฉพาะซื้อสุรามาดื่ม จึงนำบ้านไปขายแล้วเช่าบ้านตัวเองอยู่ เงินที่เหลือก็หมดไปกับการดื่มสุรา ส่วนลูกน้อยคนเดียวก็เรียนอย่างขาดแคลนจนจบชั้นประถม จบแล้วก็มิได้เรียนต่ออีกเพราะพ่อไม่มีเงินส่งเสียให้เรียน จึงต้องอยู่บ้านเฉย ๆ ดูพ่อดื่มสุราแล้วก็เมาหลับไป เป็นอย่างนี้นับเดือนนับปี ไม่ช้าเงินที่ขายบ้านก็หมดไปกับสุราอีก แต่แทนที่จะรู้สึกตัว ผู้พ่อกลับนำควายตัวหนึ่งออกขายไป แล้วนำเงินมาซื้อสุราดื่มเหมือนเดิม สายวันหนึ่ง ผู้พ่อต้องสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงควายร้องอยู่ใต้ถุนบ้านซึ่งใช้เป็นคอกควายมาแต่เดิม งัวเงียลุกลงไปดู เห็นลูกชายโทนกำลังตีควายซึ่งถูกผูกไว้กับเสาเรือน โดยมือซ้ายถือขวดเหล้า มือขวาถือไม้เรียวหวดกระหน่ำที่หน้า ที่คอ และลำตัวควาย พลางร้องตะโกนว่า “เข้าไป เข้าไป” พ่อจึงร้องถามลูกชายว่า “เอ็งทำอะไรน่ะ” “ผมกำลังตีควายเพื่อให้มันเข้าไปในขวดเหล้าของพ่อ”ลูกชายบอกพร้อมทั้งตีควายและร้องบอกให้มันเข้าไปอยู่ในขวดต่อ “เอ็งนี่ท่าจะบ้า ควายมันตัวเบ้อเริ่ม จะให้มันเข้าไปในขวดได้อย่างไร คงเสียสติไปแล้วมั้งไอ้นี่”พ่อตะโกนบอกลูกชายด้วยความไม่พอใจนัก ลูกชายหันมาทางพ่อแล้วชูขวดให้พ่อดูพลางพูดดัง ๆ ว่า “ทำไมจะเข้าไปไม่ได้เล่าพ่อ ขนาดนาทั้งผืน บ้านทั้งหลัง และควายอีกตัวหนึ่งมันยังเข้าไปอยู่ในขวดนี้ได้ ต่อไปไอ้ตัวนี้มันคงจะต้องเข้าไปอีกแน่นอน หรือพ่อว่ามันจะเข้าไม่ได้” ผู้พ่อได้ยินดังนั้นถึงกับสะอึก รีบขึ้นเรือนไป ตั้งสติได้พักหนึ่งก็ลงมาหาลูก เข้าไปคุกเข่ากอดลูกแล้วร่ำไห้น้ำตานองหน้า “พ่อผิดไปแล้วลูก ยกโทษให้พ่อด้วย ต่อไปพ่อจะไม่กินเหล้าอีกแล้ว พ่อขอรับรอง” ทั้งพ่อทั้งลูกต่างกอดกันกลมร้องไห้อยู่หลายพักจนหมดแรงนอนกอดกันต่อหน้าควายซึ่งมองดูอย่างงง ๆ แต่ไม่รู้ว่ามนุษย์เขาพูดและทำอะไรกันอยู่ตามประสาควาย.
เรื่องนี้สื่อความได้ว่า :… บางครั้งคนเราเมื่อมีความเสียใจ ความผิดหวัง หรือความทุกข์ระทมเข้า อาจทำอะไรที่ไม่ถูกต้องเหมือนคนไร้สติ เพื่อประชดชีวิตบ้าง เพื่อให้ลืมเรื่องร้าย ๆ บ้าง แต่ยิ่งทำก็ยิ่งซ้ำเติมชีวิตให้ทุกข์ขึ้นไปอีก
แต่บางคนก็โชคดี ได้คนมาเตือนสติให้ระลึกได้คำพูดเพียงคำสองคำอาจโดนใจให้ฉุกคิด
อาจทำให้ได้สติ ระลึกถึงผิดถูกหรือดีชั่วขึ้นมา
ทำให้ชีวิตมีความหวังมีความรุ่งโรจน์ได้ใหม่
แสดงว่า หมดเวรหมดกรรมแล้ว
แต่บางคนแม้จะมีผู้หวังดีบอกก็แล้ว เตือนก็แล้ว ลงโทษก็แล้ว หรือได้รับความทุกข์ทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บ ได้รับความเหินห่าง หมางเมินจากคนรอบข้างก็แล้ว ก็หาได้สติสำนึกตัว หาได้เปลี่ยนแปลงการกระทำนั้นไม่ กลับยิ่งจมปลักหนักเข้าไปอีก แสดงว่าเป็นคนที่เยียวยาไม่ได้แล้ว สำหรับคนเช่นนี้ อาจถึงต้องปล่อยไปตามยถากรรม.ขอบคุณที่มา :: http://www.pngoen.com/page15.html
กราบอนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรและกัลยาณธรรมทุกท่านนะเจ้าค่ะ ขอให้เจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะเจ้าค่ะ ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ
