หญิงทอผ้าผู้มีน้ำใจ 
หญิงชราใจดีคนหนึ่งมีอาชีพทอผ้าขายมานานหลายปี นางมีความสุขกับการได้คิดลายผ้าใหม่ ๆ และมีความสุขกับการได้มองดูคนมาซื้อผ้าด้วยรอยยิ้ม วันเวลาที่ผ่านไปทำให้หญิงผู้นี้แก่ชราลงเรื่อย ๆ นางทอผ้าได้เพียงวันละไม่กี่ผืน ทำให้รายได้จากการขายผ้านั้นแทบจะไม่พอประทังชีวิต แต่นางก็ยังคงมีความสุขกับการได้ทำในสิ่งที่ตนรัก
วันหนึ่งขณะที่นางกำลังออกจากบ้านเพื่อไปขายผ้าในตลาด เพื่อนข้างบ้านที่นางเคยให้ผ้าทอแก่เขา ก็นำผักคะน้าที่ตนปลูกได้มากในช่วงนี้มาแบ่งให้ และเมื่อเดินทางออกมาได้ไม่ไกลนัก ชาวสวนสาลี่ที่นางเคยให้ผ้าผืนหนึ่งเมื่อยามหน้าหนาวก็เดินผ่านมา ทั้งสองทักทายปราศรัยกันและชาวสวนคนนั้นก็ได้แบ่งสาลี่ ให้หญิงชราเกือบ 10 ลูก จากนั้นนางก็เดินผ่านกระท่อมของครอบครัวยากจนที่ไม่ว่าจะเดินผ่านสักกี่ ครั้งเด็ก ๆ ในบ้านก็ดูหิวโหยอยู่เสมอ นางจึงมอบคะน้าและสาลี่ให้กับเด็ก ๆ และผ้าที่ดีที่สุด 1 ผืนให้แก่ผู้เป็นแม่ที่ใส่เสื้อผ้าเก่า ๆ ขาด ๆ
วันนี้หญิงชรานั่งขายผ้าอย่างมีความสุขใจ และขายผ้าได้เกือบหมด เหลือผ้าลายพื้น ๆ อยู่เพียงผืนเดียวเท่านั้น นางคิดว่าผ้าผืนนี้คงไม่มีใครอยากได้เป็นแน่ จึงได้กลับบ้าน ระหว่างทางนั้นเอง นางเห็นเด็กคนหนึ่งเดินตัวเปียกโชกมาจากทางแม่น้ำ นางเข้าไปถามไถ่ได้ความว่า เด็กชายผู้นี้พลัดตกลงน้ำ นางจึงเอาผ้าผืนสุดท้ายนั้นเช็ดตัวให้ และให้เด็กคนนี้คลุมตัวกลับบ้านไป
เมื่อเด็กกลับถึงบ้าน ทั้งพ่อและแม่ผู้เป็นเศรษฐีประจำเมืองก็รีบมาซักถามว่า เหตุใดจึงกลับมาตัวเปียกปอนเช่นนั้น หลังจากที่ได้ฟังลูกเล่าจนจบ ผู้เป็นแม่ได้มองเห็นผ้าที่ลูกชายคลุมตัวกลับมา ว่าทอได้เนื้อละเอียดและสวยงามยิ่งนัก จึงได้ให้คนไปตามหาหญิงชราผู้นี้ 2 วันต่อมาเศรษฐีนีก็ได้มาถึงบ้านหญิงชรา และได้เห็นผ้าทอดี ๆ มากมาย นางจึงขอซื้อผ้าเป็นจำนวนมาก และสั่งเพิ่มอีกหลายแบบ โดยที่ให้ราคาสูงกว่าที่นางเคยซื้อที่อื่น เพราะเห็นว่าหญิงชราเป็นผู้มีน้ำใจงาม หญิงชราจึงเริ่มมีรายได้มากขึ้น ไม่ลำบากเหมือนเช่นที่ผ่านมา และนางยังคงความเป็นผู้ให้ที่ไม่เปลี่ยนแปลง............
การให้เป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง ที่ยิ่งให้ เราก็ยิ่งมีมาก ยิ่งให้ เราก็ยิ่งได้รับ ไม่ว่าจะให้ไปเท่าไหร่เราก็ไม่มีหมด เพราะเมื่อเรารู้จักให้ ผู้อื่นก็อยากจะให้ตอบ เมื่อเราได้รับตอบ เราก็อยากจะให้อีก เป็นการให้ที่หมุนเวียนไป ไม่มีที่สิ้นสุด
ในสังคมทุกวันนี้ยังขาดการหยิบยื่นน้ำใจให้แก่กัน แท้จริงแล้วเพียงแค่การช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ถือว่าเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ได้ ถ้ามาจากความตั้งใจที่ดี หากผู้คนในสังคมให้น้ำใจต่อกันมากขึ้น ลดความเห็นแก่ตัวลง สังคมก็จะสงบสุขน่าอยู่มากขึ้น อย่าลืมว่าการให้ถึงแม้จะไม่ได้สิ่งตอบแทนเป็นวัตถุ แต่ย่อมได้บุญ เพราะสร้างกรรมดีไว้นั่นเองขอบคุณที่มา :: นิทานอ่านสบาย...โดย ลีลา หนังสือธรรมลีลา ปีที่ 6 ฉบับที่ 63 กุมภาพันธ์ 2549
ღ✿◕‿◕✿•°°✿◕‿◕✿•°ღ กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่านนะเจ้าค่ะ ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะเจ้าค่ะ สุขกายเจริญวัย สุขใจเจริญธรรมนะเจ้าค่ะ ღ✿◕‿◕✿•°°✿◕‿◕✿•°ღ
ขอโมทนากับนิทานสอนใจเรื่องนี้คะ 