นิทานสอนใจ : ปรับตัว กาลครั้งหนึ่ง มีบุรุษผู้ทำงานในบริษัทที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง อย่างไรก็ตามเขากลับเครียดกับการทำงานมาก เขามักมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานอยู่เสมอ ไม่ว่าอะไรก็ดูไม่ได้ดั่งใจเขาเอาเสียเลย จากเพื่อนร่วมงานนับสิบคน ตอนนี้สิ่งที่เป็นเพื่อนของเขามีเพียงคอมพิวเตอร์บนโต๊ะของเขา
เพียงเท่านั้น
เช้าวัดหยุด เขาไปทำบุญที่วัดอย่างที่เคยทำ
"โยมทำบุญมามากมาย" พระเจ้าอาวาสกล่าวขึ้น "แต่โยมดูทุกข์ใจเสียมากกว่า"
"ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก ท่านเจ้าอาวาส" ชายผู้นั้นตอบ "แค่เรื่องคนที่บริษัท"
"ในเมื่อโยมก็คอยทำนุบำรุงศาสนาพุทธมาโดยตลอด เห็นทีอาตมาอาจจะช่วยโยมได้เพียงเทศนาให้ฟัง"
ท่านเทศน์ให้กระผมฟังอยู่ทุกครั้งอยู่แล้ว ท่านเจ้าอาวาส"
"ไม่ใช่คำบาลี ไม่ใช่สวดมนต์ แต่เป็นคำสอน"
เจ้าอาวาสท่านนั้นประนมมือขึ้นพลางที่ชายคนนั้นยกมือประนมตาม
ธรรมดาเรานั้น
ดูแต่คนอื่น 90 %
ดูตัวเองแค่ 10 %
คอยดูแต่ความผิดของคนอื่น
เพ่งโทษคนอื่น
คิดแต่จะแก้ไขคนอื่น
กลับเสียใหม่นะ
ดูคนอื่นเหลือไว้ 10 %
ดูเพื่อศึกษา
ว่า เมื่อเขาทำอย่างนั้น
คนอื่นจะรู้สึกอย่างไร
เพื่อเอามาสอนตัวเองนั่นแหละ
แล้วดูตัวเอง
พิจารณาตัวเอง 90 %
จึงเรียกว่าปฏิบัติธรรมอยู่
ธรรมชาติของจิตใจมันเข้าข้างตัวเอง
คำโบราณกล่าวไว้ว่า
เรามักจะเห็นความผิดของคนอื่นเท่าภูเขา
ความผิดของตนเองเท่าเส้นผม
มันเป็นความจริง
เราจึงต้องระวังความรู้สึกนึกคิดของตัวเองให้มาก ๆ
เห็นความผิดของคนอื่น ให้หารด้วย 10
เห็นความผิดตัวเอง ให้คูณด้วย 10
จึงจะใกล้เคียงกับความจริงและยุติธรรม
เพราะเหตุนี้เราจะต้องพยายามมองแง่ดีของคนอื่นมาก ๆ
และตำหนิติเตียนตัวเองมากๆ
แต่ถึงอย่างไร
เราก็ยังเข้าข้างตัวเองนั่นแหละ
พยายามอย่าสนใจการกระทำ การปฏิบัติของคนอื่น
ดูตัวเอง
สนใจแก้ไขตัวเองนั่นแหละมาก ๆ
ยังไม่ต้องบอกให้เขาแก้ไขอะไรหรอก
รีบแก้ไขระงับอารมณ์ร้อนใจของตัวเองเสียก่อน
เห็นอะไร คิดอะไร รู้สึกอย่างไร
ก็ให้ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน
ความเห็น ความคิด ความรู้สึกก็ไม่แน่
ไม่แน่
อาจจะถูกก็ได้
อาจจะผิดก็ได้
เราอาจจะเปลี่ยนความเห็นก็ได้
ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน ยังไม่ต้องพูด
ดูใจเราก่อน
สอนใจเราก่อน
หัดปล่อยวางก่อน
เมื่อจิตสงบแล้ว
เมื่อจิตปกติแล้ว
จึงค่อยพูด
จึงค่อยออกความเห็น
พูดด้วยเหตุ ด้วยผล
ประกอบด้วยจิตเมตตากรุณา
ขณะมีอารมณ์อย่าเพิ่งพูด
จะทำให้เสียความรู้สึกของผู้อื่น
ทำให้เสียความรู้สึกของตัวเอง
ไม่เกิดประโยชน์เท่าที่ควร
มักจะเสียประโยชน์ซ้ำไป
เพราะฉะนั้น
อยู่ที่ไหน
อยู่ที่วัด
อยู่ที่บ้าน
ก็สงบ ๆ
ไม่ต้องดูคนอื่นว่าเขาทำผิด ๆ ๆ
ดูแต่ตัวเรา
ระวังความรู้สึก
ระวังอารมณ์ของเราเองให้มาก ๆ
พยายามแก้ไข
พัฒนาตัวเรา
นั่นแหละ
เห็นอะไรชอบ ไม่ชอบ
ปล่อยไว้ก่อน
เรื่องของคนอื่น พยายามอย่าให้เข้ามาที่จิตใจเรา
ถ้าไม่ระวัง ก็จะยุ่งกับเรื่องของคนอื่นไปเรื่อยๆ
หาเรื่องอยู่อย่างนั้น
เอาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเป็นเรื่องของเราหมด
มีแต่ยินดี ยินร้าย พอใจ ไม่พอใจ ทั้งวัน
อารมณ์มาก จิตไม่ปกติ ไม่สบาย ทั้งวัน ๆ ก็หมดแรง
ระวังนะ
พยายามตามดูจิตของเรา
รักษาจิตของเราให้เป็นปกติให้มาก
ใครจะเป็นอะไร
ใครจะทำอะไร
ดีหรือไม่ดี
เรื่องของเขา
แม้เขาจะทำกับเรา ว่าเรา
ก็เรื่องของเขา
อย่าเอามาเป็นอารมณ์ อย่าเอามาเป็นเรื่องของเรา
ดูใจเรานั่นแหละ
พัฒนาตัวเองนั่นแหละ
ทำใจเราให้ปกติ สบาย ๆ มาก ๆ
หัด-ฝึก ปล่อยวาง นั่นเอง ไม่มีอะไรหรอก
ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการตามรักษาจิตของเรา
คิดดี พูดดี ทำดี มีความสุข
เมื่อคำสอนจบลง ชายผู้นั้นจึงกราบเท้าของเจ้าอาวาสแล้วก็จากไป
ดัดแปลงคำสอน จาก หลวงปู่ชา สุภัทโท พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท)
ขอบคุณที่มา :: http://forum.playlol.in.th/showthread.php?21928-lt-gt-นิทานสอนใจ-ปรับตัว-lt-gt
♡(◠‿◠✿)♡ กราบอนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรและกัลยาณธรรมทุกท่าน ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ ♡(✿◠‿◠)♡ 
