นิทานสอนใจ :: “เรื่องคนที่ไม่ถูกนินทา” 
วันหนึ่ง มี ตา กับหลานชาย ต้องเดินทางไกล ไปหาญาติที่อยู่ต่างเมืองโดยมีม้าเป็นพาหนะไว้เดินทาง ทั้งหมดจะต้องผ่านเมืองต่าง ๆ
แต่ระหว่างทาง ด้วยความกตัญญูของหลานชาย เห็นตาผู้ชรา
จึงขอให้ตา นั่งบนหลังม้า เพราะความเป็นห่วงเป็นใย
แต่เมื่อเข้ามาในเมืองหนึ่ง ชาวบ้านต่าง ซุบซิบนินทาว่า
“ต๊าย ดูสิ เป็นผู้ใหญ่ซะปล่าว ทำเป็นสำออย ใช้แรงงานเด็ก ตัวเองสะบายเลยนะ”
เมื่อตาได้ยินเช่นนั้น จึงไม่อยากให้เป็นที่นินทาของใครจึงบอกให้หลานชาย ขึ้นมาขี่ม้าแทน จนมาถึงอีกเมืองหนึ่ง
ชาวบ้านเมืองนี้ก็นินทา ว่าร้ายหลานชายว่า
“ดู ดู๊ ดู ดู มันทำ ทำไม ถึงทำกับตาแก่ ๆ ได้”
เมื่อหลานได้ยินเช่นนั้น จึงให้ตาขึ้นมาขี่ม้าด้วยอีกคน พร้อมพูดว่า
“ดูซิ ว่าจะมีใครนินทาพวกเราอะไรอีกไหม”
ต่อมาเมื่อมาถึงอีกเมืองหนึ่ง ก็ไม่พ้นการโดนนินทาของชาวบ้าน“โถ่ ๆ ๆ เจ้าม้าช่างน่าสงสาร ทำไมเจ้านายของแกถึงใจร้าย ใจดำ
ใช้งานหนักเกินไปจริง ๆ” ทั้งคู่ จึงตัดปัญหา ลงจากหลังม้า
และย่างเท้าเดินไปแทน แต่แล้ว ก็ต้องมาผ่านเมืองอีกเมืองหนึ่ง
คราวนี้ ชาวบ้านไม่ได้นินทาอย่างเดียว กลับหัวเราะเยาะใส่ด้วย
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดู ตา กับ หลาน คู่นั้นสิ โง่จริง ๆ
มีม้าแต่กลับไม่ขี่ เดินจูงอยู่นั่นแหละ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 
ในโลกนี้ไม่มีใครไม่ถูกนินทา
เพราะต่อให้เราทำสิ่งที่ดีแค่ไหน คนที่ไม่ชอบเรา
เค้าก็จะนินทาเราอยู่ดี ดั้งนั้น เมื่อเราได้กระทำความดีแล้ว จงตั้งใจทำต่อไป
อย่าเอาคำ “ไม่ดี” ของคน “ไม่ดี” มาใส่ใจ เพราะจะทำให้ใจเรารู้สึก “ไม่ดี”ขอบคุณที่มา :: http://share.psu.ac.th/blog/nitchdiary/26822
♡✿(◕‿◕)✿♡ กราบอนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรและกัลยาณธรรมทุกท่าน ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ ♡✿(◕‿◕)✿♡
