วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 13:36  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


อ่านนิทาน จากบอร์ดเก่า
http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=5



กลับไปยังกระทู้  [ 2 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 เม.ย. 2015, 20:41 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.พ. 2009, 20:49
โพสต์: 3979

แนวปฏิบัติ: พอง-ยุบ
งานอดิเรก: อ่านหนังสือ
ชื่อเล่น: นนท์
อายุ: 42
ที่อยู่: นครสวรรค์

 ข้อมูลส่วนตัว




download.jpg
download.jpg [ 8.07 KiB | เปิดดู 1922 ครั้ง ]
onion onion onion

นิทานธรรมะสั้นๆ หลักธรรมในการดำเนินชีวิต คติประจำใจในการทำงาน
เรื่อง หมวกและรองเท้าที่ไม่จำเป็น

มีสามีภรรยาอยู่คู่หนึ่งอาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ ในแคว้นฉู่ พวกเขาต่างก็มีอาชีพเป็นช่างทำงานผีมือ สามีนั้นมีความเก่งกาจและความเชี่ยวชาญในการสานรองเท้าจากต้นหญ้าขาย ส่วนภรรยาก็มีอาชีพทอผ้าป่าน ทั้งสองคนมีฝีมือมากผลงานที่ทำออกมาจึงมีคนต้องการซื้อเพื่อนำไปใช้ประโยชน์ สองผัวเมียจึงยึดอาชีพนี้ไว้เลี้ยงตนเรื่อยมา

ฐานะของสองสามีภรรยาคู่นี้นับว่าพอมีพอกินไม่ได้ร่ำรวย หากแต่พอเลี้ยงตัวไปได้ไม่ได้เดือนร้อนในสิ่งใด ผัวเมียคู่นี้ได้ยินชาวบ้านพูดกันบ่อยๆ ถึงเรื่องความอุดมสมบูรณ์ของรัฐเซี๊ยะ ลือกันว่าผู้คนที่นั่นมั่งคั่ง ร่ำรวย มีอยู่มีกินกันอย่างสุขสบาย และอาศัยกันอยู่เป็นจำนวนมาก การค้าการขายก็เจริญรุ่งเรือง นับเป็นแคว้นที่น่าไปอยู่อาศัยยิ่ง

สองสามีภรรยาครุ่นคิดอยู่นานวัน แล้ววันหนึ่งพวกเขาจึงได้ตัดสินใจจะเดินทางเพื่อย้ายรกรากไปยังแคว้นเซี๊ยะ ซึ่งอุดมสมบูรณ์กว่า จึงได้ช่วยกันเก็บข้าวของเตรียมเสบียงอาหารแล้วจึงอกเดินทาง ระหว่างทางที่ไปชาวบ้านที่รู้ต่างก็กล่าวว่า เจ้าสองคนจะพากันไปอดตายหรือ

สามีภรรยาคู่นี้ต่างไม่พอใจในคำกล่าวชาวบ้านเหล่านั้น แต่ก็มิได้สนใจต่างก็เดินทางต่อ เมื่อทักหลายๆ คนเข้า ก็เริ่มจะหงุดหงิดไม่พอใจมากขึ้น ระหว่างทางนั้นพวกเขาก็ได้ไปเจอกับผู้เฒ่าคนหนึ่ง ผู้เฒ่าก็ได้กล่าวตักเตือนเหมือนเช่นชาวบ้านทุกคนที่ผ่านมา ฝ่ายสามีชักฉุนจึงกล่าวตอบกลับไปบ้างว่า ทำไมพวกข้าจึงต้องอดตายเล่าท่านผู้เฒ่า ฝีมือพวกข้าก็มี ตัวข้านี้จะสานรองเท้าขาย ส่วนภรรยาข้านางก็ทอผ้าป่าน พวกเรามีฝีมือย่อมหาเลี้ยงตัวได้สบาย ไม่อดตาย

ผู้เฒ่าจึงกล่าวต่อไปว่า อันชาวบ้านในรัฐเซียะนั้นไม่สวมรองเท้ากันเนื่องจากแคว้นนี้มีน้ำอยู่ทั่วไป ส่วนผ้าป่านที่ใช้สำหรับเย็บหมวกนั้น เมื่อมีฝนตกชุกตลอดทั้งปีก็ไม่มีผู้ใดจำเป็นต้องใช้หมวก ถึงพวกเจ้าจะมีความสามารถและฝีมือในการทำรองเท้าและทอผ้าป่านสักปานใด แต่ถ้าไปอยู่ที่แคว้นนั้นความสามารถนั้นก็ไม่จำเป็นต้องใช้ ขืนดื้อดึงจะไปเสียให้ได้คงไม่พ้นอดตาย
สองสามีภรรยาเมื่อตรองดูถ้วนถี่แล้วก็เห็นจริงดั่งคำผู้เฒ่าจึงเดินทางกลับบ้านและเปลี่ยนความคิดจะไปรัฐเซี๊ยะตั้งแต่นั้นมา

คติประจำใจในการทำงาน เรื่องนี้ ให้แง่คิดเกี่ยวกับการใช้ความรู้สามารถให้ถูกที่ถูกทาง ตรงตามความต้องการ ตรงตามงานและเป้าหมายของงาน เป็นไปในทิศทางเดียวกับองค์กร คนที่มีฝีมือหรือสติปัญญา หากใช้ไม่ถูกที่ถูกทางก็นับว่าเป็นการสูญเสียอย่างหนึ่ง แม้จะมีความรู้ความสามารถมากขนาดไหนก็จะไม่ทำให้เกิดผล

จาก ส.อิสฺสโร
ภาพถ่ายจากอินเตอเน๊ต

smiley smiley smiley

.....................................................
แม้มิได้เป็นสุระแสงอันแรงกล้า ส่องนภาให้สกาวพราวสดใส
ขอเป็นเพียงแสงแห่งดวงไฟ ส่องทางให้มวลชนบนแผ่นดิน
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 พ.ค. 2015, 08:13 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 พ.ค. 2013, 10:07
โพสต์: 406

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: :b8:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 2 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 14 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร