ตำนานชุมนุมเทวดา
บทสวดชุมนุมเทวดา กล่าวถึงการอัญเชิญเทวดามาประชุมฟังพระปริตร
ที่จะสวด แสดงไมตรีจิตหวังให้เทวดามีสุข ปราศจากทุกข์ และขอให้เทวดาคุ้มครอง
ชาวโลกให้พันภัย บทสวดนี้เป็นบทที่โบราณาจารย์ประพันธ์ขึ้น คาถาที่ ๑ ไม่มี
ปรากฎในคัมภีร์ปริตตฎีกาที่พระเตโชทีปเถระรจนาในสมัยอังวะ พ.ศ. ๒๑๕๓
เพราะคัมภีร์นั้นได้อธิบายความตั้งแต่ประโยคที่ ๒ ดังนั้น จึงสันนิษฐานว่า คาถา
แรกได้รับการประพันธ์ขึ้นหลัง พ.ศ. ๒๑๕๓ ผู้รู้บางท่านกล่าวว่า ดาถาเหล่านี้
ประพันธ์ที่ประเทศศรีลังกา โดยพระอรหันต์ผู้พำนักอยู่ในนิกายมหาวิหาร"
ในบทสวดมนต์ฉบับไทยและฉบับพม่า" มีคาถาชุมนุมเทวดาอีกบทหนึ่ง
ดังนี้ว่า
เย สนฺตา สนฺตจิตฺตา, ติสรณสรณา, เอตฺถ โลกนฺตเร วา
ภูมฺมากุมฺมา จ เทวา, คุณคณคหณ, พฺยาวฎา สพฺพกาลํ
เอเต อายนฺตุํ เทวา, วรกนกมเย, เมรุราเช วสนฺโต
สนฺโต สนฺโตสเหตุ, มุนิวรวจนํ, โสตุมคฺคํ สมคฺคํ.
ทวยเทพเหล่าใดในโลกนี้หรือโลกอื่น ผู้อาศัยอยู่ในปฐพีและ
อากาศ ผู้เป็นสัตบุรุษมีจิตสงบ มีพระไตรรัตน์เป็นที่พึ่ง ผู้ขวนขวาย
ในการบรรลุคุณธรรมทั้งหลายตลอดกาลทุกเมื่อ ขออัญเชิญเทวดา
เหล่านั้นพร้อมทั้งพระอินทร์ผู้เป็นสัตบุรุษ ประทับอยู่เหนือเขาพระ
สุเมรุอันประดับด้วยทองคำงามสง่า โปรดมาฟังคำสอนอันประเสริฐ
ของพระจอมมุนีโดยพร้อมเพรียงกัน
| ไฟล์แนป: |
|
istockphoto-1231395841-612x612.jpg [ 70.27 KiB | เปิดดู 2463 ครั้ง ] |