...ขออนุญาตท่านเจ้าของกระทู้...เขียนบรรยายความคิดเห็นนิดหน่อยเองเจ้าค่ะ...
...มนุษย์และสัตว์เดรัจฉานเป็นสิ่งมีชีวิต 2 ภพภูมิที่มองเห็นด้วยตาเนื้อมนุษย์...
...กิน นอน ขับถ่าย สืบพันธุ์ และสัญชาตญาณนักล่ามีในทุกชีวิตคนและสัตว์...

...มนุษย์เก่งกว่าฉลาดกว่าและทำร้ายสัตว์ได้มากกว่า...สตว์ชนิดไหนที่มนุษย์ไม่กินบ้างคะ?...
...สัตว์อาศัยในธรรมชาติก็มีหลายเผ่าพันธุ์...เพราะต้องกินเสือ สิงโตก็จับสัตว์อื่นกินก็กรรม...
...สัตว์ที่ถูกจับกินเป็นอาหารก็จะมีชีวิตอยู่อย่างหวาดกลัวหวาดระแวงระวังภัยตลอดเวลาก็กรรมอีก...

...คนที่ชอบเบียดเบียนคนอื่นหรือสัตว์อื่นบ่อยๆ...และฆ่าสัตว์อื่นบ่อยๆเพราะคิดว่าเป็นอาหารแล้ว...
...ผลกรรมที่ตามมาก็จะจัดสรรให้เราได้ไปเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดนั้นแล้วได้เสวยกรรมเช่นที่เราทำเขาก็ได้...
...ธรรมะจัดสรรจากกุศลกรรมที่เราทำ...กรรมะจัดสรรจากอกุศลกรรมที่เราทำ...เลือกเองแบบไหนดี...

...อย่างสัตว์เดรัจฉานเช่นค้างคาวเกาะผนังถ้ำฟังพระสวดมนต์เพลินตกลงมาตาย...ยังไปสวรรค์เลยเจ้าค่ะ...

อนุโมทนาครับ

เท่าที่นึกได้ตอนนี้ แน่นอนมีอยู่ภพภูมิหนึ่ง ไม่มีจิตแน่นอน คือ พวกอสัญญสัตตพรหม อสัญญีพรหม หรือ ที่เราเรียกว่า
พรหมลูกฟัก พรหมเหล่านี้ ท่านได้ ฌานสี่ แล้วเจริญภาวนาไม่ยินดี ไม่พอใจในนามมีสัญญาเป็นต้น
(สัญญาวิราคภาวนา)

ท่านเหล่านี้ จะปฏิสนธิเกิดเป็นรูปอย่างเดียว คือ ตายท่านอน ก็เกิดท่านอน ตายท่านั่ง ก็เกิดท่านั่ง
อยู่อย่างนั้น อายุหลายกัปป์ จนกว่าจะอายุขัย ช่วงนี้จะสร้างบาป บำเพ็ญบุญอะไรไม่ได้เลย
พรหมชั้นนี้ จะไม่มีพระอริยเจ้าอยู่

จึงถือว่าเป็นภพภูมิหนึ่ง ที่ไปเกิดแล้ว ทำบุญและบาปไม่ได้เลย

ขออนุโมทนาค่ะ