ของเล่น!ของใคร?

ดวงอาทิตย์ยิ่งกว่าขี้ผง โลกมนุษย์ และตัวพวกเรา ไม่ต้องพูดถึง...
หากไม่ได้บรรลุเป็นพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ พระปัจเจกพุทธเจ้า (พระอริยะ)จบ!

ไม่รอด!

ทำใจไว้ได้ทุกท่าน

พระเทวทัตสร้างบารมีมามากอยู่ในอดีต(อ่านได้ในชาดก)ยังโดนมามาก!

ขอพักยกก่อนนะครับ ท่าน sleeping
ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ก็เพื่อเปิดประเด็นไปสู่การเข้าสมาธิคับ
จริงอยู่แม้พระนางอุบลฯ ท่านจะได้รับผลกรรมที่เคยทำมาในอดีต
อีกทั้งท่านก็มีอภิญญา เป็นเลิศ
อีกทั้งท่านก็ไม่ได้ยินยอมพร้อมใจให้มาณพนั้นทำร้าย
แต่เหตุไฉนท่านจึงไม่รู้ก่อน ไม่หนีเมื่อเห็นมานพนั้น

อันนี้ความเห็นผมนะ
การจะใช้อภิญญาได้ ต้องเข้าฌาณได้ การเข้าฌาณได้ก็ต้องอาศัยร่างกายที่มีกำลังระดับหนึ่ง
แต่เผอิญ เคราะห์กรรมทำให้ท่านอุบลฯ เหนื่อยล้า ก้เลยเข้าฌาณไม่ได้
เมื่อเข้าฌาณไม่ได้อภิญญาก็ใช้ไม่ได้
เมื่ออภิญญาใช้ไม่ได้ท่านก็เลยต้องรับใช้กรรม แต่อย่างไรก็ตามท่านอุบลก็มิได้มีใจยินดีแม้ชั่วขณะจิต จึงถือว่าท่านไม่ผิดศีล


แม้สมาธิ นั้นก้ไม่พ้นกฏไตรลักษณ์ มีเสื่อมได้ อีกทั้งต้องใช้ร่างกายที่มีกำลัง ผมคิดว่าแม้เราเพียร
ฝึกสมาธิให้เชี่ยวชาญในวัยที่ยังแข็งแรงอยู่เชี่ยวชาญอย่างไรก็ตาม เมื่อสูงไวขึ้นก็อาจจะเสื่อมได้
แต่สิ่งที่สามารถติดตัวไปได้นั้น มีเพียงตัวปัญญา ที่ได้จากการเจริญวิปัสสนา เท่านั้นเอง

หมายเหตุ ผิดถูกประการใดก็ชี้แนะได้นะครับ

นกแร้ง ปกติมองเห็นได้ร้อยโยชน์ แต่ เมื่อถึงคราวจะตาย ก็มองไม่เห็นบ่วงนายพราน


"กรรม วิสัยของผู้ได้ฌาน วิสัยของผู้หมดกิเลศ โลก"

๔ อย่างเป็นอจินไตย คิดไป ก็ไม่เข้าใจ ซับซ้อน ๆ เกินวิสัย ๆ

แค่ " ไก่ เกิดก่อนไข่ หรือ ไข่ เกิดก่อนไก่" ก็ยากจะตอบแล้ว

อัศวโฆษ

ย้อนกลับไปที่โจร500 ไปทุบพระมหาโมคลานะ ๆ ท่านเหนื่อยหรือ?


ปล ที่ผม ลงโพสไปไม่นอกเรื่องหรอกครับ

ผู้ที่เข้าออกฌาณคล่อง ๆ แค่ มีสติ..นึกก็ถึงแล้ว..ข้อนี้ผมว่าคุณอายะจะเข้าใจดีกว่าผมอีกนะ..

อีกอย่าง..ฌาณโลกุตระเป็นของเบา..ไม่หนัก (หลวงพ่อฤาษี)..การเข้าออกจึงไม่ใช่ภาระหนักอะไร..การจะต้องอาศัยกำลังทางกายจึงไม่น่าจะใช่สำหรับผู้มีโลกุตระฌาณ..แล้วนับอะไรกับพระอรหันต์ผู้เป็นเลิศทางฤทธิ์..



มิอาจกล้าชี้แนะหรอกครับ..แค่แลกเปลี่ยนก็พอครับ

มีข้อให้สังเกตุว่า..สิ่งไร ๆ มีเสื่อมมีเจริญ..มีเกิดมีดับ..สิ่งนั้นเป็นสิ่งไม่มีสาระ..ไม่ควรเข้าไปยึดถือ..เพราะมันคือโลก..ไม่อาจเป็นธรรมเพื่อการพ้นโลกได้..

ส่วนธรรมเพื่อการพ้นโลก..ก็ต้องเป็นธรรมเหนือโลกเหนือสงสาร..

โลกคืออะไร.??....โลกคือสมมุติ..เพราะสมมุติมันจึงไตรลักษณ์..จะเรียกว่าไตรลักษณ์คือโลก..ก็ได้
พ้นโลกคืออะไร??..ก็คือวิมุตติ..พ้นสมมุติ..พ้นไตรลักษณ์..ไม่เกิดไม่ดับ..ไม่ขึ้นไม่ลง
ธรรมเหนือโลก..ก็คือ โลกุตระธรรม

อันนี้..คงต้องจำเป็นหลัก ๆใว้ก่อน..เพื่อไปแยกแยะสภาวะหรือสิ่งใดที่ควรทำให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

(หากขัดแย้งกับความคิดเดิม..ก็อย่ารีบด่วนโต้แย้ง..ลองนำไปพิจารณาด้วยใจที่ไม่มีสัญญาเก่า ๆ มารบกวน..ทำเป็นแกล้งลืม ๆ ของเดิมเล่น ๆ ..ลองดู..ลองแล้วไม่เห็นด้วยก็ไม่ว่าอะไร )

ดังนั้น..หากสมาธิใด..มีเสื่อมได้..ก็ให้ระลึกใว้เลยว่า..การจะใช้เจ้าตัวนี้เพื่อนำไปสู่ความพ้นทุกข์คงไม่ได้..แล้ววิธีที่จะได้เจ้าตัวนี้มาย่อมเป็นวิธีการที่ยังไม่ถูก..เมื่อไม่ใช้วิธีที่ถูก..ก็ไม่ต้องไปไขว้คว้ามันมาอีก

ครูบาอาจารย์ท่านว่า..ฌาณที่เป็นโลกียฌาณ..มันเจริญแล้วมันต้องเสื่อมจนได้..ไม่ช้าก็เร็วมันจะต้องเสื่อมจนได้..แต่โลกุตระฌาณไม่มีเสื่อม

ดังนั้น..อยากจะสรุปว่า..มรรค 8 ของผู้ที่เข้าสู่ความไม่ทดถอยแล้ว..ไม่มีเสื่อม..มีแต่จะยิ่ง
ๆ ขึ้นไปจนถึงที่สุดแห่งมรรค ผล นิพพาน

พระโมคคลานะ กับ พระอุบลวรรณาเถรี ท่าน บรรลุพระอรหันต์แล้ว ยังต้องรับกรรม ที่เคยทำมา

แต่ไอ้พวกที่มาทำท่านต่อนี่สิ อะไรสั่งใจให้พวกมันทำ เป็นกรรมใหม่ของพวกมันใช่หรือไม่

นี่คือ กฏแห่งกรรม เมื่อกรรมส่งผล กำลังแรงของกรรม ย่อมไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้
ในพระอรหันต์ วิบากกรรมย่อมส่งผลไปที่ รูป ที่กาย ที่รอการแตกสลาย แต่ไม่กระทบจิต กรรมหนักเบาทั้งหลายทั้ง ดี - ชั่ว กุศลและอกุศล ย่อมไม่สัมผัสในจิตแห่งพระอรหันต์ เหมือนน้ำทั้งที่สะอาดและสกปรก
เมื่อต้องบนใบบัว มีแต่กลิ้งตกไป

กรรมชั่วอันใดหนอ ที่ท่านทั้งสองได้ทำไว้แล้ว มีกำลังแรง ส่งผลอันแรง
ข้าพเจ้าขอห่างไกลจากกรรมนั้นด้วยเถิด

30167.เหตุไฉนท่านพระอุบลวรรณาเถรี จึงถูกทำร้าย

เรื่องธรรมดาในโลก

สิ้นชาติ สิ้นภพ จบพรหมจรรย์ สิ้นวัฎฎะของอุบลวรรณาแล้ว

บุพกรรมของพระนาง อุบลวรรณาเถรี นี้ชี้ให้เห็นถึง มาตรฐานแห่งกรรม
แม้ว่าจะเป็นพระอริยบุคคลก็จริง ก็ยังไม่สามารถหยุดยั้งอำนาจแห่งกรรมได้
เมื่อถึง วาระ ก็ต้องรับไปเช่นเดียวกันครับ
เปรียบดั่งผืนผ้าที่เปื้อนด้วยเศษโคลน หากแม้นโดนน้ำชำระก็ยากที่จะหมดได้เพียงนั้น
กรรมที่เหมือนเงาติดตามตัวก็เช่นกัน หากแม้นยังไม่ได้ชำระจนหมดสิ้น
เศษแห่งกรรม ก็จะติดอยู่เช่นกันครับ
ด้วยเหตุนี้ ยกตัวอย่าง เช่น พระโมคคัลลานเจ้า
ท่านเองก็สามารถใช้ฤทธิ์เองบันดาลให้หลบเร้นกรรมได้เหมือนกัน(แต่ท่านก็ไม่ทำ)
ในขณะเดียวกันท่านเองก็ใช้ฤทธิ์ตรวจดูสาเหตุแห่งกรรมของท่านเอง
ก็รู้ด้วยอำนาจ ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ(กลับลงไป1,000ชาติ) ก็รู้ได้ว่า เป็นกรรมเก่านั่นเอง
ส่วนบุพกรรมนั้นจะให้ลิ้งค์ไปอ่านแทนครับ

บุพกรรมของพระนางอุบลวรรณาเถรี
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=6765

บุพกรรมของพระโมคคัลลานะ เถระเจ้า
http://kaskaew.com/index.asp?contentID=10000004&title=%BA%D8%BE%A1%C3%C3%C1%A2%CD%A7%BE%C3%D0%C1%CB%D2%E2%C1%A4%A4%D1%C5%C5%D2%B9%D0&getarticle=105&keyword=&catid=3

ปล.อธิบายได้ครับ สมมุติว่าท่านโมคคัลลานะ เมื่อท่านได้รู้กรรมของท่านแล้ว
จะหนีโดยการเร่งการนิพพานก็ได้ครับ
แต่ด้วยการที่ท่านเป็นพระอริยะเจ้า คงไม่คิดแบบหางอึ่งเช่นนั้นแน่ๆครับ
ท่านเล็งเหตุว่า ถ้าท่านไม่รับผลกรรมนี้ ค่ามาตรฐานของกรรมนั้นจะไม่รับความเชื่อถือแน่ๆ(กฎแห่งกรรม)
ดังนั้นท่านจึงขอรับกรรมนั้นเพื่อรักษามาตรฐานแห่งกรรม
หลังจากรับกรรมดังกล่าวแล้ว ท่านจึงไปทูลลาพระพุทธองค์เพื่อนิพพานครับผม

พี่คะ มีเรื่องอยากจะปรึกษาพี่ ปรึกษาที่กระทู้นี้ได้รึเปล่าคะ
หวังว่าคงไม่รบกวนพื้นที่ของคุณหลับอยู่มากนัก เพราะเป็นเรื่องที่มีใจความไปกันได้กับกระทู้ค่ะ
ซึ่งเรื่องแบบนี้ ถ้าคุณหลับอยู่กลับมา อาจจะมาร่วมวงออกความเห็นด้วยก็ได้

ผมเป็นเพียงปุถุชนครับ
ความเห็นก็ยังไม่บริสุทธิ์ เพราะยังไม่ได้ รู้ยิ่ง เป็น มุนี

พี่คะ มีเรื่องอยากจะปรึกษาพี่ ปรึกษาที่กระทู้นี้ได้รึเปล่าคะ หวังว่าคงไม่รบกวนพื้นที่ของคุณหลับอยู่มากนัก เพราะเป็นเรื่องที่มีใจความไปกันได้กับกระทู้ค่ะ
ซึ่งเรื่องแบบนี้ ถ้าคุณหลับอยู่กลับมา อาจจะมาร่วมวงออกความเห็นด้วยก็ได้

พื้นที่ทั้งหมด ผมดูแลอยู่
คำปรึกษาทั้งหมด ก็ดูแลอยู่เช่นกัน