Kamonchanok เขียน:
พี่เขาพูดกับเฉิ่ม อย่างดี ไม่ใช่เพื่อให้เฉิ่มรู้สึกดี หรือเพื่อให้ใครเห็นเช่นไร
แต่พี่เขาช่วยดึงความรู้สึกนั้นขึ้นมา เพื่อให้เฉิ่มเห็น และนั่นล่ะคือสิ่งที่ต้องวาง

ตอบ...

เห็นความรู้สึก เห็นถูกดึงก็พอใช้ได้
แต่ ต้องเห็นน้ำหนักด้วย
จึงจะรู้ อุปทานที่ละเอียดขึ้น

สิ่งที่ไร้น้ำหนัก จะสัมผัสยาก
ความเบาสบาย โล่ง สว่าง สงบ เพียงระดับโลกียะ
น่าหลงไหล ก็ยังเป็นน้ำหนัก และก็ยังหนักหน่วง เทียบไม่ได้กับโลกุตร

ถ้าไม่รู้จักน้ำหนัก ไปต่อไม่ได้

มือกระบี่ ถือดาบ ฟันในที่คับแคบไม่ได้
รังแต่จะทำให้เกะกะ
ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ทุกทิศทาง

เลยดูเหมือนอิริยาบถสงบสง่างาม
แต่หาอิสระที่แท้จริงไม่ได้

ที่คับแคบ กระบี่จึงใช้ไม่ได้
ของละเอียด อยู่ในที่แคบ
จึงใช้กระบี่ ฟันไม่ได้

แต่แค่เป่าเบาๆ ของละเอียด ก็ปลิวได้
ถ้าเห็นน้ำหนัก

ขอโทษนะ เฉิ่มก็ว่างั๊นล่ะ
หลับอยู่อย่าไปสนใจเลย ก็แบบว่า เฉิ่ม มันเฉิ่มนี่
ถ้าเดินธรรมดา ไม่ซุ่ม ไม่ซ่าม จะได้ชื่อว่าเฉิ่มได้ไงล่ะ 5555
หนทางธรรมของเฉิ่ม มันก็เลยต้องไปแบบเฉิ่ม ๆ อย่างงี๊ล่ะมั๊งงงง 5555

ขอบคุณนะ กระทู้อาจารย์มั่น นะตะเอง เค้าไปแอบอ่านอยู่
อะไรดลใจล่ะยะ หื้ออออ...?

จ๊ะ คืนนี้ เฉิ่ม ขอตัว ไปชั่งน้ำหนักค่ะ พรุ่งนี้เจอกันใหม่นะคะ พี่

เหตุไฉนท่านพระอุบลวรรณาเถรี จึงถูกทำร้าย

มือกระบี่ ถือดาบ ฟันในที่คับแคบไม่ได้
รังแต่จะทำให้เกะกะ
ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ทุกทิศทาง

เลยดูเหมือนอิริยาบถสงบสง่างาม
แต่หาอิสระที่แท้จริงไม่ได้

ที่คับแคบ กระบี่จึงใช้ไม่ได้
ของละเอียด อยู่ในที่แคบ
จึงใช้กระบี่ ฟันไม่ได้

แต่แค่เป่าเบาๆ ของละเอียด ก็ปลิวได้
ถ้าเห็นน้ำหนัก

เป็นปรัชญาของพวก ปริพาชกอีกแขนงหน่ะครับคุณ เช่นนั้น

อ้อ ... ครับ...
ตามสบาย...ครับ

อุบลวรรณากล่าว " อย่าฉิบหายเสียเลย เจ้าคนพาล ๆ "

ทำไมนะ ที่ตรงนี้จึงดูเหมือนไม่มีลมไหว

สวัสดีค่ะ ไม่บ่อยนักที่ข้าพเจ้าจะได้พบพื้นที่ที่เงียบขนาดนี้

ที่ทำไมนะ

ที่ ...

ที่นี่เงียบจัง

งั้นๆๆ

คุณ พูดมาก
คุณ พูดน้อย