ตทาลัมพนะย่อมไม่รับอารมณ์ ๑๑ อย่าง คือ
๑. ในชวนะทีปรารภนามและโคตรแล่นไป เพราะเป็นบัญญัติอารมณ์
ตทาล้มพนะ รับแต่ปรมัตถ์เป็นอารมณ์
๒. ในชวนะที่ปรารภบัญญัติแล่นไปเพราะเอากสิณบัญญัติเป็นอารมณ์
๓. ในวิปัสสนาที่มีไตรลักษณ์เป็นอารมณ์ เพราะเป็นอารมณ์ที่คลาย จากกามราคะ
๔. ในวิปัสสนาที่มีกำลังขึ้นวุฏฐานคามินี คือ ออกจากสังขารนิมิต
มาเอานิพพานเป็นอารมณ์ คลายจากกามราคะ
๕. ในชวนะปรารกรูปธรรมและอรูปธรรม เพราะไม่ใช่กามอารมณ์
๖. ในมิจฉัตตนิยตธรรม ได้แก่ มิจฉามัค ๘ มิจฉาวิมุตติ มิจฉาญาณะ
เพราะเป็นบัญญัติอารมณ์
๗. ในสัมมัตตนิตยธรรมได้แก่ ส้มมามัค ๘ ที่เกิดในมัคคจิต ๔ กำลังคลายจากกามราคะ
๘. ในชวนะปรารภโลกุตตรธรรม เพราะคลายจากกามธรรมแล้ว
๙.ในชวนะปรารภอภิญญา เพราะไม่มีกามราคะ
๑๐. ในชวนะปรารภปฏิสัมภิทา เพราะไม่มีกามราคะ
๑๑. ในอารมณ์อ่อนกำลังฝ่ายกามาวจร ตทาลัมพนะไม่เกิด
ตทาลัมพนะย่อมเกิดได้ในอารมณ์ที่มีกำลังเฉพาะที่มาสู่คลองทวารทั้ง ๖
ในกามาวจรอย่างเดียว หสิตุปปาทะก็รับกามธรรมเป็นอารมณ์ได้ทั้ง ๖ ทวาร
หสิตุปปาทจิต เป็นจิตยิ้มของพระอรหันต์ที่ไม่ประกอบด้วยเหตุ
เพราะเกิดจากการรับอารมณ์ดีและไม่ดี ตามทวารทั้ง ๖ เป็นเพียงบอกให้รู้
เหตุเท่านั้น เป็นจิตที่ไม่มีกำลัง เมื่อได้รับอารมณ์ดีหรือไม่ดี ก็ยิ้มด้วยความ
โล่งใจ เพราะภพชาติท่านสิ้นแล้ว ไม่ต้องเกิดมารับผลอีกแล้ว เป็นการยิ้มนิด
หน่อย หรือเกิดปีติโสมนัสอยู่ในใจเท่านั้น