๑๑๑
อชิตมาณพนี้ย่อมถามอนุสนธิ (ข้อความกำลังถามอยู่)(อันสืบเนื่องมาจากปัญหาก่อน)
ถามว่า : เมื่ออนุสนธิ ชื่อว่าย่อมถามอะไร
ตอบว่า : ถามความดับกิเลสที่ไมมีขันธ์เหลืออยู่
อนึ่ง สัจจะ ๓ คือ ทุกข์ สมุทัย และมรรค เป็นสังขตธรรม (ธรรมที่ไม่มีปัจจัยปรุงแต่ง
และมีสภาพที่ดับไป ส่วนนิโรธเป็นอสังขตธรรม(ธรรมที่มีปั๗๗ัยปรุงแต่ง)
ในสัจจะเหล่านั้น สมุทัยย่อมถูกละในภูมิธรรม ๒ ประการ คือ ทัสสนภูมิ (โสดาปัตติมรรค)
และภาวนา(มรรคเบื้องบน ๓)
สังโยชน์ ๓ คือ สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา และสีลัพพตปรามาส ย่อมถูกละด้วยโสดาปัตติมรรค
สังโยชน์ ๗ คือ กามฉันทะ พยาบาท รูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ และอวิชชาที่เหลือ
ย่อมถูกละด้วยมรรคเบื้อบน ๓
สังโยชน์ ๑๐ เหล่านี้อันเป็นส่วนเบื้องต่ำ ๕ (ปรากฏในกามภูมิ)เป็นส่วนเบื้องบน ๕ (ปรากฏในรูปภูมิ
ในและอรูปภูมิ)มีอยู่ในโลกธาตุ ๓ (กามธาตุ รูปธาตุ และอรูปธาตุ)
(ข้อความนี้แสดงถึงปฏิปทาแห่งการบรรลุอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ซึ่งเป็นสภาพดับรูปนาม
ทั้งหมดว่า คือ อริยสัจ ๔ จำแนกเป็น
๑. สังขตธรรม ธรรมที่ถูกปัจจัยปรุงแต่งในอดีต คือ อวิชชา สังขาร เป็นต้น และปัจจัยในปัจจุบัน คือ
กรรม จิต อุตุ อาหาร ได้แก่ ทุกข์ สมุทัย และมรรค
๒. อสังขตธรรม ธรรมที่ไม่ถูกปัจจัยในอดีตและปัจจุบันปรุงแต่ง คือ นิโรธ
ในบรรดาอริยสัจ ๔ เหล่านี้ สมุทยสัจเป็นธรรมที่ควรละ(ปหาตัพพธรรม)จำแนกออกเป็น ๒ ประเภท คือ
๑. สมุทยสัจที่ควรละด้วยโสดาปัตติมรรค คือตัณหาที่นำไปเกิดในอบายภูมื พระโสดาบัน
ผู้ละตัณหานี้ได้จึงไม่ไปเกิดในอบายภูมื
๒. สมุทยสัจที่ควรละด้วยมรรคเบื้องบน ๓ คือ
ก. ตัณหาหยาบที่เป็นการเสพเมถุน ละด้วยสกทาคามิมรรค พระสกทาคามี
ผู้ละตัณหานี้แล้วจึงไม่เสพเมถุน
ข. ตัณหาละเอียดที่เป็นส่วนความพอใจในกามราคะ ละด้วยอนาคามิมรรค พระอนาคามี
ผู้ละตัณหานี้แล้วจึงไปเกิดในพรหมโลกชั้นสุธาวาสเป็นส่วนใหญ่ ไม่ไปเกิดในกามาวจรภูมิ
ค. ตัณหาละเอียดที่เป็นความพอใจในรูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ และอวิชชา
ละได้ด้วยอรหัตตมรรค พระอรหันต์จึงไม่เกิดอีก เพราะละความพอใจในภพทั้งปวง
| ไฟล์แนป: |
|
purepng.com-lost-in-central-parkmanmalewomenfemalecouplecouplesentouragegroupgroupshikingtouristtouristswaiting-1261526399999f6t2r.png [ 169.71 KiB | เปิดดู 324 ครั้ง ] |