ลักษณะของรูปารมณ์
ผู้ปฏิบัติไม่เพียงรู้ชัดจักขุปรสาทเท่านั้น แต่ยังต้องรู้รูปารมณ์คือสีต่างๆ อีกด้วย
รูปารมณ์ดังกล่าวมีลักษณะคือการกระทบจักขุประสาทดังมีข้อความว่า
จกฺปฏิหนนลกฺขณํ
"มีลักษณะกระทบจักขุประสาท"
ข้อนี้หมายความว่า เมื่อรูปารมณ์มากระทบจักษุแล้ว บุคคลจึงสามารถเห็นได้
แต่ลักษณะดังกล่าวไม่ปรากฏชัดเจนเหมือนกับเสียงกล่าวคือ เสียงปรากฏชัดเจนมากกว่ารูป
จะเห็นได้ว่า เมื่อผู้ปฏิบัติกำหนดวาาได้ยินหนอบางขณะอาจรู้สึกว่าเสียงพุ่งออกมาจากที่ไกล
มากระทบหูของเรา อย่างไรก็ตาม เมื่อผู้ปฏิบัติธรรมกำหนดว่า "เห็นหนอ" ในบางขณะอาจรู้ชัด
รูปารมณ์ว่าเป็นสิ่งที่มากระทบดวงตาตามลักษณะของรูปารมณ์ที่กล่าวมาแล้ว
หน้าที่ของรูปารมณ์ คือ ความเป็นอารมณ์ของจักขุวิญญาณดังขีอความว่า
จกฺขุวิญฺญสฺส วิสยภาวรสํ.
"มีหน้าที่เป็นอารมณ์ของจักขุวิญญาณ"
ข้อนี้หมายถึง รูปเป็นสิ่งที่ถูกเห็นได้นั่นเอง คือ เป็นสิ่งที่รองรับการเห็นของผู้ทีสามารถเห็นได้
คลัายกับตัวละครที่ถูกผู้ชมผู้ฟังเห็นอยู่ในขณะแสดง จัดเป็นขณะค้ำจุนเพื่อให้บุคคลเกิดสภาวะเห็น
ถ้าไม่มีรูปารมณ์ที่บุคคลเห็นได้ การเห็นย่อมไม่อาจเห็นได้เลย ถึงแม้ว่าเราจะเเหงนหน้ามอง
ขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อต้องการเห็นอะไรบางสิ่งบางอย่างก็ม่อาจเห็นได้ แต่หากเครื่องบินหรือนกกระยาง
บินผ่านมาในท้องฟ้าเราจึงจะสามารถเห็นสิ่งเหล่านั่นได้ ลำพังความต้องการจะเห็นย่อมไม่อาจ
ทำให้เห็นเกิดขึ้นได้เลย เช่นเดียวกันนี่ แส้การได้ยินเสียงก็เหมือนกัน ถ้าไม่มีเสียงเกิดขึ้น การได้ยินเสียง
ย่อมเกิดขึ้นไม่ได้เพราะเราไม่อาจได้ยินเสียงอย่างใดอย่างหนึ่งได้ด้วยการนึกคิดเท่านั้น
สรุปว่านี้คือหน้าที่ของรูปารมณ์ซึ่งมีหน้าที่ถูกเห็นด้วยจักขุวิญญาณ
| ไฟล์แนป: |
|
4a2a2525cfa502f39dd7a2725f1fb468 (1).jpg [ 199.96 KiB | เปิดดู 709 ครั้ง ] |