ปุถุชนเหมือนคนที่กำลังเป็นโรค (กิเลส) ถึงแม้จะอยากหายจากโรค ก็ไม่รู้จักยารักษาโรค (ธรรมะ) แม้เจอยารู้จักยารักษาโรคก็ไม่เชื่อว่ายานั้นจะรักษาโรคได้จริง จึงไม่กินยารักษาโรค ถึงแม้กินยารักษาโรคก็ไม่ตรงเวลา กินบ้างไม่กินบ้าง (โรคดื้อยา) บางทีได้ยามาก็ไปเที่ยวรักษาคนอื่นไม่รักษาตนเอง เพื่อแสวงหาลาภสักการะ เพราะเชื่อว่าลาภสัการะนั้นจะมาบรรเทารักษาโรคกับตนเองได้ (ให้ได้รับความสุข) จนถึงกับหมดเวลาที่จะรักษาโรคให้กับตนเอง บางคนหนักกว่านั้นหยิบยามาผิดไม่ยอมอ่านสลากให้เข้าใจ แล้วนำยานั้นเที่ยวไปรักษาผู้อื่นว่าได้มาจากต้นตำรับยามาจากแหล่งผู้ผลิตยามาถูกต้อง
| ไฟล์แนป: |
|
1586159728292_0.jpg [ 38.02 KiB | เปิดดู 862 ครั้ง ] |