ธรรม ๑๑ ประการย่อมเป็นไปเพื่อทำให้เกิดปีติสัมโพชฌงค์ คือ :-
๑. การพร่ำระลึกถึงพระพุทธคุณ (พุทธานุสสติ)
๒. การพร่ำระลึกถึงพระธรรมคุณ (ธัมมานุสสติ)
๓. การพร่ำระลึกถึงพระสังนคุณ (สังฆานุสสติ)
๔. การพร่ำระลึกถึงศีล(ที่บริสุทธิ์ของตน) (สีลานุสสติ)
๕. การพร่ำระลึกถึงทาน(ที่ตนบริจาคแล้ว] (จาคานุสสติ)
๖. การพร่ำระลึกถึงคุณธรรมที่ทำให้เป็นเทวดา (เทวตานุสสติ)
๗. การพร่ำระลึกถึงพระนิพพานที่สงบจากกิเลส (อุปสมานุสสติ)
๘. การหลีกเว้นคนที่มีใจเศร้าหมอง(ด้วยความไม่เสื่อมใสพระรัตนตรัย]
๙. การคบหากับคนที่มีใจนุ่มนวล(ด้วยดวามเลื่อมใส่ในพระรัตนตรัย]
๑๐. การพิจารณาถึงพระสูตรอันน่าเลื่อมใส
๑๑. การน้อมจิตไปในปีติสัมโพชฌงค์นั้น
โดยประการดังนี้ เมื่อผู้เพียรปฏิบัติก่อให้เกิดธรรมเหล่านั้น(คือธัมมวิจย-
สัมโพชฌงค์ วิริยสัมโพชฌงค์ และปีติสัมโพชฌงค์ด้วยอาการเหล่านี้ (คือ เหตุเกิดของ
ธัมมวิจยสัมโพชฌงศ์ ๗ ประการ เหตุเกิดของวิริยสัมโพชฌงค์ ๑๑ ประการ และเหตุเกิด
ของปิติสัมโพชฌงค์ ๑๑ ประการ] จึงชื่อว่า เจริญธัมมวิจยสัมโพชฌงค์เป็นต้น เธอประคอง
จิตไว้ในเวลาที่ควรประคองอย่างนี้
| ไฟล์แนป: |
|
PhotoRoom-20230405_053651.png [ 171.72 KiB | เปิดดู 1539 ครั้ง ] |