การน้อมจิตไปในนิพพาน

ในคัมภีร์มิลินทปัญหา มีข้อความเกี่ยวกับการน้อมจิตไป
ในนิพพานดังนี้

ตสฺส ตํ จิตฺต่ อปราปรํ มนสิกโรโต ปวตฺติ สมติกฺกมิตฺวา
อปฺวตฺต่ โอกกมติ. อปฺปวตฺมนุปฺปตฺโต มหาราช สมฺมาโน
นิพฺพานํ สจฺฉิกโรตีติ วุจฺจติ.

"เมื่อผู้ปฏิบัติธรรมกำหนดรู้อย่างต่อเนื่อง จิตของท่านนั้น
ข้ามพันกระแสรูปนามหยั่งลงสู่สภาพอันปราศจากกระแสรูปนาม
มหาบพิตร บุคคลผู้ปฏิบัติชอบที่บรรลุสภาพอันปราศจาก
กระแสรูปนามย่อมเรียกว่าเห็นประจักษ์พระนิพพาน

เมื่อผู้ปฏิบัติได้รู้เห็นความดับไปของอารมณ์ที่กำลังกำหนด
รู้อยู่นั้น จะเกิดความเบื่อหน่ายและปรารถนาจะละทิ้งสิ่งเหล่านั้นไป
เพื่อเจริญสติกำหนดรู้กระแสรูปนามที่กำลังเกิดตับต่อเนื่องกันคล้าย
กระแสน้ำอันไม่สิ้นสุดอยู่นั้น เขาย่อมรับรู้สภาวะนั้นโดยที่ไม่ต้อง
พยายามมากนัก และไม่รับรู้อะไรอื่นนอกเหนือจากสภาวะนั้น
ต่อมาจะเกิดความไม่ใส่ใจต่อสิ่งเหล่านั้นเพราะในขั้นนี้สังขารุเปกขา-
ญาณได้พัฒนาแก่กลัาขึ้น เมื่อกำหนดรู้ต่อไปจะพบว่าจิตที่รับรู้และ
อารมณ์ที่ถูกรู้ดับไปพร้อมกัน เช่นนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงจากความ
เกิดสู่ความไม่เกิด

สิ่งที่เกิด คือ สังขาร และสิ่งที่ไม่เกิด คือ นิพพาน