ความเป็นพระโสดาบันประเสริฐกว่าเทวดาและพรหม
พระโสดาบันประเสริฐกว่าเทวดาและพรหม
ประกอบด้วยภูมิ ๖ ภูมิ แม้แต่เทวดาในชั้นจาตุมหาราชิกาซึ่งเป็น
ภูมิต่ำสุดก็ยังมีชีวิตที่ยืนนาน

๑ วันในชั้นจาตุมหาราชิกาเทียบได้กับ ๕๐ ปีในโลกมนุษย์
เทวดาในชั้นนี้มีอายุยืน ๕๐๐ ปีทิพย์ซึ่งเทียบเท่ากับ ๙ ล้านปีมนุษย์
ปกติมนุษย์มีอายุไม่เกิน ๑๐๐ ปี จึงหมายความว่าเทวดาในชั้นจาตุ-
มหาราชิกาภูมิมีอายุยืนกว่ามนุษย์ ๙๐.๐๐๐ เท่า เทวดาไม่เพียงแต่
อายุยืนยาวกว่าแต่ยังงดงามกว่า มีความสุขมากกว่ามนุษย์ เทวดา
ในสรรค์ชั้นดาวดึงส์ย่อมดีกว่าในชั้นจาตุมหาราชิกา มีอายุยืนกว่า
๔ เท่า เทียบเท่ากับ ๓๖ ล้านปีมนุษย์ เทวดาในสวรรค์ชั้นยามา
มีอายุยืนกว่าเทวดาในชั้นดาวดึงส์ ๔ เท่า เทียบเท่ากับ ๑๔๔ ล้าน
ปีมนุษย์ เมื่อคำนวณต่อไปตามวิธีเดียวกันนี้ เทวดาในชั้นดุสิตจะ
มีอายุยืนเทียบเท่ากับ ๕๗๖ ล้านปีมนุษย์ เทวดาในชั้นนิมมานรดี
มีอายุยืนเทียบเท่ากับ ๒,๓๐๔ ล้านปีมนุษย์ และเทวดาในชั้นปร-
นิมมิตวสวดีมีอายุยืนเทียบเท่ากับ ๙,๒๑๖ ล้านปีมนุษย์ แต่ไม่ว่า
จะมีอายุยืนนานสักเพียงใด เมื่อหมดอายุขัยก็ต้องตาย และหากชาติ
ต่อไปได้เกิดเป็นมนุษย์แล้วทำกรรมชั่ว เนื่องจากคบหากับคนไม่ดี
เมื่อตายไปก็จะต้องเกิดในอบายภูมิ ๔ หาก อย่างหลีกเลี่ยงไมได้ หากยัง
ไม่ถึงกระแสพระนิพพานแม้มีอิทธิฤทธิ์มากมายก็ยังต้องเวียนว่าย

อยู่ในสังสารวัฏอย่างไม่จบสิ้น ทั้งยังต้องพบกับความเจ็บป่วยและ
ความตาย ส่วนพระโสดาบันนั้นไม่ต้องเกิดในอบายภูมิ ๔ อีกต่อไป
และยังต้องเกิดอีก ๗ ชาติเป็นอย่างมากก่อนที่จะบรรลุนิพพาน

ชีวิตของพรหมนั้นยิ่งประเสริฐกว่าชีวิตของเทวดา เพราะ
พรหมไม่หลงติออยู่ในกามคุณท้ง ๕ จีงมีจิตที่สงบ พรหมมีอายุ
ยืนยาวตั้งแต่หนึ่งในสามของมหากัปไปจนถึงจนถึง ๘๔.๐๐๐ มหาชัย
คืนยาวตั้งแต่หนึ่งในสามของมหากัปไปจนถึง ๘๔.๐๐๐ มหากัป แต่
ถึงเวลาที่หมดอายุขัยก็ต้องตาย เมื่อจุติจากพรหมแล้วก็ต้องกลับ
มาเกิดในกามาวจวภูมิอีก หากทำความชั่วก็จะคืองตกลงไปในอบาย
เขาจึงยังต้องเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏที่เต็มไปด้วยความทุกข์มีชรา
และมรณะเป็นตันเมื่อมาเกิดในกามภูมิอีก แต่พระโสดาบันนั้นพ้นไป
จากอบายภูมิ และจะบรรลุนิพพานหลังจากการเกิดอีกเพียงไม่เกิน
๗ ชาติเท่านั้น

สิ่งที่ทรงประสงค์จะชี้ให้เห็นเกี่ยวกับเรื่องของนายกาละก็คือ

ประการแรก แม้ว่าเขาจะได้บำเพ็ญบารมีมามากพอที่จะ
บรรลุเป็นพระโสดาบันได้ในชาตินั้น แต่ก็ยังต้องได้รับการกระตุ้นให้
ไปฟังธรรม

ประการที่สอง ตัณหาไม่ต้องการนิพพาน จะเห็นได้ว่าคนที่
ยังมัวเมาในตัณหามักไม่ชอบฟังคำสอนที่ชี้ทางไปนิพพาน

จึงไคร่ขอย้ำเตือนว่า เมื่อพระโสดาบันได้เห็นนิพพานเพียง
ครั้งเดียว เขาก็จะต้องเกิดอีก ๗ ชาติ แต่ในระหว่างนั้นยัง
ต้องประสบกับวัฏฏทุกข์ เมื่อในที่สุดก็จะได้บรรลุอรหันตผลดับ
กิเลสแล้วหลุดพ้นจากวัฏฏทุกข์โดยสิ้นเชิง