ไม่ควรคบคนโง่เขลา

มีบางคนที่ยังเข้าใจธรรมะผิด แล้วพยายามเผยแพร่
เห็นผิดของตนโดยกล่าวว่า ผู้ที่ปรารถาจะพันจากวัฏฎทุกข์ไม่ต้อง
มาเกิดใหม่อีก จะต้องเลิกทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา เพราะ
กุศลกรรมเหล่านี้เป็นกรรมวัฏที่เกิดจากกิเลสวัฏ ซึ่งประกอบด้วย
อวิชชา ตัณหา และอุปาทาน กรรมวัฏนั้นจะส่งผลให้เกิดปฏิสนธิ
วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา เป็นตัน เมื่อเป็นเช่นนี้
การทำกุศลกรรมหรือความดีใด ๆ ก็เป็นสิ่งไร้ประโยชน์ ความคิดนี้
ทำให้ผู้ที่ยังไม่เจริญสติปัญญาเกิดความสับสน และหากหลงเชื่อก็จะ
เลิกทำความดี ไม่ทำบุญให้ทาน ไม่รักษาศีล ไม่เจริญเมตตา และที่
สำคัญก็คือไม่สวดมนต์ ไม่ไปไหว้พระเจดีย์ หรือไม่เข้าวัดฟังธรรม
บางคนอาจถึงกับเศร้าใจที่ได้เคยทำบุญกุศล เช่น ให้ทาน เป็นตัน
สำหรับคนที่เข้าใจผิดเช่นนี้ อานิสงส์ที่จะพึงได้จากการทำบุญกุศลก็
จะพลันหายไป และบาปอกุศลก็จะเพิ่มพูนขึ้น เป็นเหตุให้ต้องตกไปสู่อบาย

กุศลจิต คือ จิตที่น้อมไปในการทำความดี และ อกุศลจิต
หรือจิตที่น้อมไปในการทำชั่วไม่สามารถที่จะเกิดพร้อมกันในขณะ
เดียวกันได้ เช่นเดียวกับเวลาที่เราก้าวเดิน เมื่อก้าวขาซ้ายออกไป
ขาขวาจะต้องเหยียบยันอยู่กับพื้น และเมื่อก้าวขาขวาออก ขาซ้าย
ก็จะต้องเทยียบอยู่ที่พื้น เราไม่สามารถยกขาทั้ง ๒ ขึ้นพร้อมกันได้
จิดทั้งสองดวงคือกุศลจิตและอกุศลจิตก็เช่นเดียวกัน ขณะที่กุศลจิต
ทำงานอยู่ อกุศลจิตก็หยุดทำงาน แต่การทำกุศลนั้นจะต้องเกิดจาก
การตั้งเจตนา ในขณะที่การทำชั่วนั้นแทบไม่ต้องใช้ความตั้งใจเป็น
พิศษแต่อย่างใด เพียงแต่เราเชื่อฟังคำบงการของโลภะ โทสะ และ
กิเลสอื่นๆ เท่านั้น แม้ในเวลาที่กำลังปฏิบัติธรรมเพื่อจะละกิเลสอยู่
กิเลสก็ยังไม่วายที่จะผุดขึ้นทุกครั้งที่มีโอกาส ดังนั้น หากเลิกทำกุศล
มื่อไร อกุศลก็จะยิ่งเพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็ว และทางไปอบายก็จะ
เปิดกว้างสำหรับผู้ที่ทำอกุศล

ด้วยการสอนผิดๆ จึงทำให้ผู้ที่เชื่อตามต้องหลงผิดไป ด้วย
เหตุนี้ พระพุทธองค์จึงได้ตรัสในมงคลสูตรว่า อเสวนา จ พาสานํ
(ไม่ควรคบหาคนโง่เขลา)