พระพุทธโอวาท

ในคัมภีร์ขุททกนิกาย อปทาน ที่แสดงเรื่องพระโคตมี
มีอุยโยชนคาถาหรือโอวาทที่พระบรมศาสดาประทาน
แก่เหล่าสาวก. ดังนี้

อตฺตทีปา ตโต โหถ สติปฏฺ.ฐานโคจรา
ภาเวตฺวา สตฺต โพชฺฌงฺเค ทุกฺขสฺสนฺตํ กริสฺสถ.
"เพราะฉะนั้น พวกเธอทั้งหลายจงมีตน
เป็นที่พึ่ง จงมีสติปัฏฐานเป็นทางดำเนินเถิด
เธอทั้งหลายอบรมโพชฌงค์ ๗ ประการแล้ว
จักบรรลุมรรคผลกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้"

คาถานี้กล่าวตักเตือนเหล่าสาวกให้เจริญสติปัฏฐาน ตามที่
ตรัสไว้ในสติปัฏฐานสูตรว่า
"ผู้ที่มีสติปัฏฐาน ๔ คือ
๑.กายานุปัสสนา (การตามรู้กองรูป)
๒.เวทนานุปัสสนา (การตามรู้เวทนา)
๓.จิตตานุปัสสนา (การตามรู้จิต)
๔. ธรรมานุปัสสนา (การตามรู้สภาวธรรม)

เป็นทางดำเนิน คือ อบรมให้เกิดขึ้นในจิตของตนเสมอ
ชื่อว่าเป็นผู้มีตนเป็นที่พึ่ง"

ตนในเรื่องนี้ก็คือสติปัฏฐาน ๔ ที่อบรมในกระแสจิตนั่นเอง
การเจริญสติปัฏฐานนั้นเป็นปัจจัยให้บรรลุโพชฌงค์ ๗ และการ
เจริญโพชฒงค์ ๗ ก็เป็นปัจจัยให้บรรลุปัญญาขั้นสูงสุดที่นำไปสู่
นิพพานอันเป็นการดับรูปนามโดยสิ้นเชิง ดังนั้น พระพุทธองค์จึง
ตรัสว่า
"เธอทั้งหลายอบรมโพชฌงค์ ๗ ประการแล้ว จักบรรลุ
มรรคผล กระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้"