การฆ่า ในความหมายแห่งอริย วินัย

พระพุทธเจ้าทรงสนทนากับผู้ฝึกม้าชื่อเกสี
นายเกสีกราบทูลถึงวิธีการฝึกม้าของเขาว่าใช้วิธีละมุนละม่อมบ้าง
วิธีรุนแรงบ้าง ทั้งสองวิธีรวมกันบ้าง
ถ้าม้าตัวไหนฝึกไม่ได้ก็จะฆ่าทิ้ง

พระพุทธเจ้าตรัสว่า พระองค์ใช้วิธีเดียวกับนายเกสี

บางครั้งก็ทรงใช้วิธีละมุนละม่อม บางครั้งใช้วิธีรุนแรง

บางครั้งทรงใช้ทั้งสองวิธี ถ้าใครฝึกไม่ได้ก็ทรงฆ่าทิ้งเสีย

เมื่อนายเกสีทูลถามว่า การฆ่าสัตว์ตัดชีวิตไม่ควรแก่พระองค์มิใช่หรือ

พระองค์ทรงอธิบายว่า
“การฝึกอย่างละมุนละม่อม หมายถึงชี้ให้เห็นสุจริต

การฝึกอย่างรุนแรง หมายถึงชี้ให้เห็นทุจริตและผลแห่งทุจริต

การฆ่าในความหมายแห่งอริยวินัยคือ การไม่ว่ากล่าวตักเตือน”

สาธุครับ
สาเหตุที่คนส่วนใหญ่ไม่สามารถศึกษาพุทธศาสนาก็คือ ทิฏฐินี่เองครับ
เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วก็ยากที่ใครจะแนะนำได้เสียแล้ว

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ...คุณแมวขาวมณี

คนเราก็แบ่งเป็นหลายประเภท เหมือนบัวสี่เหล่า
เลยต้องใช้หลายๆวิธีเพื่อฝึก เพื่อสอน หรือต้องปล่อยวางนะคะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ขออนุโมทนากับ คุณแมวฯ และทุกท่าน ด้วยนะคะ

พระสุตรดังกล่าวนี้ (เกสีสูตร ๒๑/๑๓๒) แสดงให้เห็น ว่า

แม้พระพุทธเจ้าเองก็ไม่สามารถจะฝึกคนได้ทุกคน
และบุคคลที่ทรงเห็นว่าจะฝึกไม่ได้
ก็จะไม่ยอมเสียเวลาแก่คนพวกนั้นต่อไป
จะทรงปล่อยวาง โดย "ตัดหางปล่อยวัด" ไปเลย



สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
อาจยังไม่ถึงเวลาของบุคคลประเภทนี้..กระมัง ?!?

เห็นหัวข้อกระทู้แว่บแรก คิดในใจว่า โอ้ ทำไมโหดจัง
พอได้อ่านเนื้อความข้างในจึงกระจ่าง
สาธุด้วย ครับ คุณแมวขาวมณี

สาธุด้วยครับ
บุคคลที่มีมานะทิฏฐิ

มักถือตัวถือตน ว่ารู้ดีกว่ากว่าผู้อื่น
ยากที่จะยอมรับคำพร่ำสอน ตักเตือน

เปรียบเสมือนแก้วน้ำที่เขาคว่ำไว้ ท่ามกลางสายฝน
ไม่มีวันที่จะรับหยดน้ำฉุ่มเย็นจากสายฝนได้

บุคคลประเภทนี้ ควรฆ่าทิ้งด้วยการนิ่งดูดายเสีย