...พยายามศึกษา พยายามทำความเข้าใจว่า
ที่เราไม่สบายใจกันทุกวันนี้ ส่วนใหญ่เพราะคิดผิด
หลวงพ่อชาท่านสอนว่า “ทุกข์เพราะคิดผิด”
คิดถูกได้ มีโอกาส แก้ทุกข์ได้
เราจึงควรพยายามศึกษา


คิดอย่างไรเรียกว่าคิดถูก คิดอย่างไรเรียกว่าคิดผิด


เราต้องเข้าใจชัดเจนทั้งสองอย่าง
ในการปฏิบัติของเรา เราต้องพยายามติดตามดู ความรู้สึกนึกคิด
ตลอดวันตลอดคืน ไม่ใช่ปฏิบัติเฉพาะเมื่ออยู่ที่วัด
ตั้งแต่นี้ต่อไปไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน อยู่ที่บ้าน อยู่ที่ทำงานหรือเที่ยวไป
ก็ตาม พยายามคอยระวังความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง ติดตามศึกษา


ความจริงเราไม่ต้องทำอะไรมาก
เพียงแต่คอยสำรวมระวัง คอยสังเกตว่า
เรามีความรู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร
ให้มีสติ สัมปชัญญะ ระลึกรู้อยู่ รู้สึกตัวอยู่เสมอ
อันนี้ให้ถือเป็นหน้าที่ของเรา
เราไม่ต้องอ่านหนังสือ หรือฟังเทศน์อะไรมากมาย
เพียงแต่พยายาม เปลี่ยนนิสัย ให้เป็นคนช่างสังเกต
คือสังเกตความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง
สังเกตว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ กำลังพูดอะไร กำลังคิดอะไร
การปฏิบัติเช่นนี้ การพยายามติดตามสังเกตเช่นนี้ จะทำให้เกิดปัญญา

...

สตินี่สำคัญมาก


ความระลึกได้เป็นกำลังของใจที่สำคัญ..... เท่ากับอาหารนี่แหละ
ร่างกายของเรายังต้องรับประทานอาหารวันละครั้งสองครั้ง
ดื่มน้ำวันละ 3-4 ครั้ง
ส่วนจิตนี่ต้องอาศัยสติ คือความระลึกได้
ขาดสติเมื่อไร จิตก็หลง..... คิดผิดทันที
ท่านว่าขาดสติ 3 นาที ก็บ้า 3 นาที..... นั่นคือ จิตคิดผิดไปเรื่อยๆ


ถ้าสติดี สัมปชัญญะดี เราจะมีความรู้สึกตัวว่า อะไรผิด อะไรถูก
จิตเราก็ปลอดภัย
เราจะไม่ทำผิด ไม่คิดผิด
ฉะนั้น การสร้างสตินี่เป็นเรื่องสำคัญ
การปฏิบัติธรรมของเราทั้งหมดที่เราอยู่วัดขณะนี้
เพื่อปฏิบัติอบรมสติอันนี้แหละ


ก่อนฟังเทศน์ เราต้องสำรวมกาย วาจา จิต
การสำรวม คือการตั้งสติ ดึงจิตที่คิดออกไปข้างนอกเข้ามาอยู่กับเนื้อ
กับตัวเรา การนั่งสมาธิ ระลึกถึงลมหายใจเข้า ลมหายใจออก นี่เป็น
การเจริญสติ เราทำทุกสิ่งทุกอย่างก็เพื่ออบรมสติให้เจริญทั้งนั้น
จึงให้เข้าใจว่า


การปฏิบัติของเราคือการอบรมสติ สร้างสติ
ด้วยการสำรวม กาย วาจา จิต
คอยระวังการกระทำ ระวังการพูด ระวังความคิด
สำรวม ระวัง เป็นข้อวัตรปฏิบัติของเรา
เมื่อเราพยายามสำรวม ระวัง ทั้งกาย วาจา จิต
เรียกว่า เราปฏิบัติอยู่


เป็นการปฏิบัติทางพระพุทธศาสนา เป็นสิ่งจำเป็นมากที่สุด
ผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ต้องสนใจอบรมสติ สร้างสตินี่แหละ
เพราะเหตุนี้ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน แม้จะออกจากวัดแล้วก็ตาม
ให้พยายามติดตามความรู้สึก ระวังความรู้สึก
ให้รู้ต่อเนื่องกันเป็นสำคัญ
ปฏิบัติเท่านี้ก็ใช้ได้..... ชีวิตของเราจะไม่เสียเปล่า


ถ้าเราไม่ได้ปฏิบัติ เราจะไม่รู้
บางคนแก่แล้ว มีความทุกข์มาก ไม่สบายใจ
เพราะไม่ได้สนใจที่จะปฏิบัติฝึกฝนจิต


ให้หมั่นพิจารณาว่า ตั้งแต่เราเกิดมา เราดิ้นรนเพื่ออะไร
ธรรมดาทุกชีวิตแสวงหาความสุขกันทั้งนั้น
พยายามหนีจากทุกข์ หรือว่าบรรเทาทุกข์ หรือว่าดับทุกข์กันทั้งนั้น
ให้เราพิจารณาว่า เราแสวงหาความสุขกันตั้งแต่เกิดมา
แล้วเราได้กำไรอย่างไร มีอะไรเป็นกำไรของชีวิต
หรือว่ามีความสุขขนาดไหนในปัจจุบัน
ที่แท้จริงนั้น เราไม่ค่อยได้กำไรเท่าไรหรอก
เพราะ..... เราไม่มีหลัก ไม่ได้ตั้งใจภาวนา
แม้จะมีเงินทองมากเท่าใด เราจะอยู่ที่ไหนก็ตาม
ถ้าทำใจไม่ได้ จะเป็นทุกข์ตลอดเวลา


ดังนั้น พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า ชีวิตนี้เป็นทุกข์
สมมุติก็ได้นะ สมมุติว่าเราได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราปรารถนา
โดยเฉพาะวัตถุเงินทองข้าวของมีทุกสิ่งทุกอย่าง
บุคคลก็ดี ลูกก็ดี หลานก็ดี มีเต็มไปหมด
อะไรที่เราต้องการ เรามีหมด
แต่เราก็หนีความแก่ เจ็บ ตาย ไม่พ้น
ไม่สบายกายนิดหน่อย เช่น ถ่ายไม่หยุด ก็หาความสุขไม่ได้แล้ว
บางคนอาจจะเรียนสูงๆ ปรารถนาอะไรก็ได้ทุกอย่าง
เงินทองมีมากมาย แต่จิตใจไม่สงบ นอนไม่ค่อยหลับ
และหลายคนอาจจะเป็นโรคประสาทก็ได้
ถ้าเราไม่ได้ตั้งใจศึกษาธรรมะ ก็จะมีลักษณะอย่างนั้น


นอกจากเราจะปฏิบัติ เจริญสมาธิ ปัญญา จนมีกำลังใจสมบูรณ์
อินทรีย์แก่กล้า สติ สมาธิ ปัญญาดี ทำใจสงบได้ ก็หมดปัญหา
ที่ท่านเรียกว่า ศีล สมาธิ ปัญญา เราต้องสนใจศึกษา
สนใจพัฒนาศีลให้บริสุทธิ์ อันนี้เป็นข้อสำคัญ
เมื่อศีลสมบูรณ์แล้ว สมาธิก็เกิดได้
เมื่อสมาธิสมบูรณ์แล้ว ปัญญาก็เกิดได้
จะมีปัญญาได้ต้องอาศัยสมาธิ จะมีสมาธิได้ต้องอาศัยศีล


ที่มา...ทุกข์เพราะคิดผิด
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
viewtopic.php?f=6&t=20096&start=0&st=0&sk=t&sd=a&hilit=%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%96