เอ้า... เป็นช่วงที่แบตฯ หมด
กำลังชาร์ต... ก็ได้ เน๊อะ เน๊อะ ...



คุณ...สตาฟ...ตัวเองไว้ที่ความรู้สึกนี้ไม่ได้นานเกินความจำเป็นหรอก
เชื่อเถอะ...
ไม่มีสภาวะใดทนทานต่อการคงอยู่...
ยกเว้น นิพพาน..มั๊ง ไม่รู๊...เคยแต่ได้ยินมาว่าอย่างนั้น
พระพุทธองค์ยืนยันรึเปล่า ผมก็ไม่รู้..จริง ๆ
เพราะยังไงซะ ผมก็ยังอ่านพระไตรปิฎกไปได้ไม่เท่าไรเอง...
ก็ว่าจะพิสูจน์อยู่ แต่ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้สักที เอาไว้ได้เมื่อไรแล้วจะมายืนยัน..อีกที...





หึ หึ อย่าบอกนะว่าคุณร่วงเก่งกว่ากระดานหุ้น...หง่ะ

คุณนั่งทำงานอยู่ชั้น 4 คุณทำยางลบตก
ถามว่า คุณต้องลงมาเก็บมันที่ชั้น 1 รึเปล่า...



ก็ยังมีห่วงเป็นแรงพยุง แรงกระตุ้น

ห่วงนี้ มันเกะกะ เวลาที่อยู่บนบก...
แต่เวลาที่อยู่ในน้ำ มันคือสิ่งที่จะช่วยพยุงคุณ...



เป็นสิ่ครับ เวลาเจอศึกหนักมา มันก็ล้า...
ผมก็แผ่พับพาบ เป็นตะพาบน้ำ

จริง ๆ ผมไม่ได้ใส่ใจกับการทำดีมานานแล้วนะ...
เพราะเมื่อเรามีคำว่าดี คอยกำกับคุณค่าของทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำตลอด
มันน่าอึดอัด พอจะเกเรหน่อย ก็รู้สึกผิด
ทำไม...ผมจะต้องมากักขังตัวเองไว้กับความดีที่ตนทำ... ช่างหัวมันถั่วะ...
ผม...ไม่รู้...ผมมองว่า นี่คือหนึ่งในกับดักที่คนติดดีชอบขุดเอาไว้ดักตัวเอง...

และผมก็ไม่รู้ ว่าผมเลิกคอยติดตามกำกับคุณค่าในสิ่งที่ตัวเองทำไปตั้งแต่เมื่อไร...
ผมไม่ได้ใส่ใจ ว่าอดีตผมจะทำดีมายังไง ปัจจุบันกำลังทำดีอะไรอยู่
อนาคตจะต้องทำดีไปถึงระดับไหนให้ได้ ...
และทำดีขนาดนี้แล้ว ผลตอบแทนที่ผมจะได้รับ ควรเป็นอะไร...

เมื่อไรที่เรายังมีการตีค่าความดี ยิ่งทำดี เราจะยิ่งรู้สึกหนัก ๆ ...
มันดูจะพะรุงพะรังสำหรับผม
ซึ่ง...คนอื่น ๆ จะรู้สึกหรือไม่ ผมไม่รู้ แต่ผมไม่พิศสวาท...ที่จะดองมันเอาไว้...
ดังนั้น ผมไม่ได้มีความดีอะไรที่จะต้องคอยรักษา...





ก็พวกเรายังเป็นผู้ที่กำลังฝึกฝนตนน่ะ กำลังเป็นผู้กำลังศึกษากิจที่เป็นคุณและเป็นโทษ
และนำมาปรับกระบวนท่าในการใช้ชีวิตให้สอดคล้องกับธรรมอันเป็นคุณ...

หะ หะ หวังว่าคุณคงไม่ได้ประกาศตนว่าเป็นอนาคามี...นะ...
ถ้าเริ่มเป็นระดับอริยะขึ้นไป นั่นคือ ต้องพิจารณาการสำรวม กาย วาจา ใจ
ให้มากขึ้น มากขึ้น ตามลำดับ...

ถ้ายังเป็นปุถุชน และสำรวมตนได้บ้าง ไม่ได้บ้างอย่างปุถุชน
ผมเห็นเป็นเรื่องธรรมดา เพราะผมก็เป็น ๆ มา...เหมือน ๆ กันนี่ล่ะ...

แต่ถ้าพวกที่ชอบอวดอ้างสรรพคุณว่าตนเป็นอริยะแล้ว แต่ยังไม่สำรวมในกิจอันควรสำรวม...นี่สิ
หึ หึ ...น่าให้พร......

เมื่อเรายังเป็นปุถุชน ก็ค่อย ๆ พิจารณาธรรมให้เหมาะสมกับระดับของตนไป...
การไปถือเอาเกณฑ์ธรรมระดับอริยะ มาวัดตนมัน หนักเกินไปครับ...
การไปถือเอาเกณฑ์ของคนอื่น มาวัดตน มันก็ไม่ใช่เรื่อง...
ซึ่งใครเห็นควรจะถือ ก็เรื่องของเขา ก็เขาเป็นสุขเช่นนั้น
ส่วนผมเป็นสุขเช่นนี้
แล้วคุณจะเป็นสุขเช่นไหน มีแต่คุณเท่านั้นที่จะรู้จุดสมดุลในตัวเอง

เมื่อเดินขึ้นเขา ไม่หยุดอยู่กับที่ ก็ก้าวไปข้างหน้า ถ้าไม่เช่นนั้น ก็ก้าวลง
การจะเดิน มันก็มีตั้งหลายรูปแบบ จะเดินตะลุยดุ่ย ๆ ไปรวดเดียวก็ได้
จะเนิบ ๆ ก็ได้ จะเดินแบบถอยหลังขึ้น ก็คงได้
จะเดิน ๆ หยุด ๆ ก็ได้ จะเล่นแบบมีจังหวะก็ได้ ประมาณหน้าสามหลังหนึ่ง...
ธรรมนั้น...มีมาตรฐาน แต่ลีลาในการย่าง มันก็... เป็นเรื่องเฉพาะตน...

...



โอย๋...ใครที่รู้กำพืดผม ป่านนี้แอบนั่งหัวเราะแล้วมั๊งนี่...

อิ อิ ... บอกตรง ๆ ... ผมยังไม่เคยรับมือกับอนาคตเลยสักที ...
มีแต่คอยตั้งสติให้พร้อมรับมือกับปัจจุบัน...หง่ะ...อิ อิ
การทำปัจจุบันอย่างดีที่สุด นั่นคือสิ่งที่ควรทำที่สุดแล้ว...

สาธุด้วยนะคะ...เป็นคำแนะนำสอนธรรมที่ไร้เทียมทานจริงๆ

นี่ขนาดบอกว่า เก็บกระบี่ไว้ตามเดิมแล้วนะคะเนี่ยะ!!!

แค่กระบวนท่าแรก ที่ยอมชักออกมา
ก็แทบทำให้จอมยุทธแถวนี้ด่าวดิ้นสิ้นชีพไปตามๆ กันแล้วค่ะ คุณyahoo

ขอน้อยขอคารวะ "น้ำเปล่า" หนึ่งจอก

ความจริงคุณวรรณกับผมนี่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันเลยนะ
เพียงแต่ระดับความเสียหายที่เป็นจำนวนเงิน และผลกระทบที่จะตามมานี่ อาจจะต่างกัน

ของผมก็ได้สินเชื่อมาจากแม่/พี่/น้อง/เพื่อน
เบ็ดเสร็จล้านนึงได้ ที่เราขายฝันแล้วเขาซื้อฝันเรา แต่ว่าเราทำไม่สำเร้จ

ผมอาจจะโชคดีตรงที่ เจ้าของเงินทุกคนเขาไม่เรียกร้องอะไรเลย
โชคดีว่าเขาก็ไม่ค่อยเดือนร้อนมาก

โชคดีที่ว่า เราได้แชร์สถานการณ์ตลอดเวลา
ทุกคนเลยรู้อยู่แล้วว่ามันมาจบลงเพราะอะไร
ก็เป็นอานุภาพความรักด้วย ถ้าเป็นคนอื่นหรือหนี้นอกระบบ ผมอาจจะเละเป็นโจ๊กไปแล้ว

ส่วนของคุณวรรณผมก็แนะนำไม่ถูกจริงๆ
เพราะผมเองตอนนั้นก็ไม่มีคำว่าธรรมะในหัวเลย ไม่รู้จักเลย ไม่รอดเหมือนกัน
แต่ดีว่าใจเด็ดเหมือนแม่ คือไม่พะว้าพะวง
จะเจ๊งก็เตรียมตัวเจ๊ง ไม่ฝืนความจริง รู้สมรรถนะตัวเอง
ยอมตัดใจหลายอย่างมาก ยอมเสีย เลยเสียหายน้อย
ถ้าตอนนั้นฝืนต่อไป ไม่ยอมรับสถานการณ์ คงจะเสียหายมากกว่านี้

ในใจก้คิดว่า ไหนรถก้จะชนแล้ว เบรกแตกแล้ว ทำอะไรไม่ได้แล้ว
ก็เลือกมุมสวยๆ ท่าสวยๆ ดีกว่า เอาให้เสียหายน้อยที่สุด
ดีว่าใจถึง ยังครองความคิดอารมณ์ได้ดี
ไม่งั้นคิดท่าไม่สวย คิดไม่ออก

ถ้าตอนนั้นมัวแต่สติแตกนะ มัวแต่กตกใจนะ มัวแต่ลนลานนะ
มันควบคุมอะไรไม่ได้เลย มือมันจะกำพวงมาลัยไว้แน่นเลย
คิดอะไรไม่มีทางออกเลย แล้วไม่ตัเสินใจอะไร ไม่วางแผนออกแบบอะไรทั้งนั้นเลย
สุดท้ายเลยชนตามยถากรรม มายังไง ชนอย่างนั้น ชนไม่สวย

ท่าน Yahoo ..นับถือครับ ! ครบเครื่องยอดเยี่ยมจริงๆ ผมอ่านแล้วโล่งแทนคนทุกข์จริงๆ ท่านนี่คมในผับเอ๊ย! ฝักจริงๆเลย .. อะเชี้ยบ เชี้ยบ.. encore!!

ขออนุโมทนาทุกท่านทุกคนที่ช่วยกันให้กำลังใจกัน
สาธุๆ

อาโนเน๊ะเป็นกะเขาด้วยเหรอคับเนียะ

โรคนี้ติดได้ง่ายน่ะขอรับท่านชาติสยาม

ซึ้ง......จริงๆค่ะ คุณyahoo คุณนี่มีพรสวรรค์
ในการให้กำลังใจ...จริงๆค่ะ อ่านแล้วรู้สึก ดีมากๆ..เลย
ทุกๆคนที่นี่ ทำให้ ตอนนี้มีแรงเหมือนได้ชาร์ท แบตฯใหม่
บางครั้งคิดคนเดียว มันก็ทำให้อะไร....ๆมันแย่ลง....
แต่พอมีหลาย...แรงใจเข้ามา มันก็เป็นความสุขทางใจ
ให้เราอยากก้าวไปข้างหน้า ขอบคุณจริงๆค่ะ

คุณอา...มาแล้วเหรอคะ.....
บอกแล้วว่าคุณอา....แบบบู้ๆ.....ขนาด....ชนยังต้องให้มีสวยอีก....
แต่ตัวเองไม่กล้า....เลยค่ะ
ก็จับพวงมาลัยแน่น...ๆแล้วก็หลับตาปี๋....เลย...สรุป...เละเลยค่ะ
ถึงตอนนี้ก็ ดีมาหน่อย...หน่อยนะคะ เพราะต้องรอคำตอบ
เลยหันมาทาง ดีกว่า อย่างน้อยก็สุขใจ...
วันนี้ก็ไป.......ไปไหว้พระที่วัดปทุมวนารามมาค่ะ
ก็เป็นความสุข...เล็กๆ ทางใจน่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะที่เพื่อนไม่ทิ้งกัน ขอบคุณจริงๆค่ะ

คุณทักทาย ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจที่ส่งมา
ดูคุณเป็นคนเก่งนะคะ ....ดูเด็ดเดี่ยวดี
ใช่อะไรจะเกิด...มันก็ต้องเกิด ....ค่อยๆแก้ไปที่ละอย่าง
แต่ตัวเอง...เป็นคนประเภทใจ....ไม่แข็งแรงน่ะค่ะ
ก็จะมีอะไร....ปากก็พูดได้....แต่พอเจอจริง....
ต้องถอยหลัง....ทุกทีเลยค่ะ
ก็จะพยายามสู้.. เปลี่ยนตัวเองให้ได้ค่ะ
แต่..!...เข้ามาปูนนี้แล้ว....จะไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ

คุณโรส
ตอนนี้ตัวเองรู้สึกดีมากๆ...เลยค่ะ
ที่ได้รับความห่วงใย จากทุกๆ ท่านที่นี่
ดีใจ..จริงๆค่ะ ที่ตัวเองได้มีวันนี้
วันนี้ได้ไปนั่งสมาธิที่วัดปทุมวนารามมาค่ะ
ฝึกไว้เดี๋ยวเดือนหน้าจะได้ปฏิบัติจริง
แล้วใกล้ๆ...วันจะถามทางไปอีกครั้งนะคะ
ตอนนี้ก็สวดมนต์ทุกวัน...ขออย่าให้มีอุปสรรค
ในวันนั้น....อยากไปจริงๆค่ะ.....
ก็ยังหวั่นๆ....นะคะ ไม่รู้จะปฏิบัติได้แค่ไหน
ไม่อยากคาดหวังค่ะ....แต่แอบตื่นเต้น
คนที่บ้านยัง....แอบพูดประมาณว่า
......จะไหวเหรอ.....แบบนี้สู้ตายค่ะ....
ยิ่งไปคนเดียวยิ่งชอบค่ะ ไม่ต้องมาพะว้าพะวังใคร
ทำให้เราได้คิด....มากขึ้น
ไม่รู้คนอื่นเค้าจะ แบบนี้ไม๊....

คำสอนของเหล่าจอมยุทธแต่ละท่าน สะท้านบู๊ลิ้มเลย
ทั้งคุณyahoo คุณชาติสยาม คุณกุหลาบสีชา คุณ-dd- คุณทักทาย
และเหล่ากัลยาณมิตรทุกท่านที่คอยเป็นกำลังใจให้คุณO.Wan
ข้าน้อยขอนับถือจริงจริงค่ะ...




อนุโมทนาบุญกับคุณO.Wanนะคะ
ที่ได้ไปนั่งสมาธิที่วัดปทุมวนารามและสวดมนต์ทุกวัน
ขอให้ได้ไปปฏิบัติธรรมสมดังใจหมายนะคะ
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาลูกโป่งก็ไปทำบุญที่วัดปทุมวนารามให้คุณแม่ลุกโป่งเช่นกันค่ะ


ลูกโป่งขอแชร์ประสบการณ์ของคนใกล้ตัวที่รู้จักให้ฟ้งนะคะ

แต่ก่อนพี่เขาร่ำรวย มีธุรกิจใหญ่โต
วันนึงพี่เขาทำธุรกิจแล้วมีปัญหา เลยเลิกทำธุรกิจไป
บ้านหลังใหญ่โต ก็เหลือหลังเล็กๆ
วันนึงไม่มีเงินผ่อนธนาคารอีก ก็ขอผ่อนผันมาตลอด
แต่สุดท้ายบ้านก็ถูกยึดไป
ที่บ้านพ่อ แม่ พี่น้องพี่เขาก็พอมีเงินอยู่บ้าง
แต่ก็ไม่ไหวที่จะเคลียร์หนี้สิ้นกับธนาคารให้
เพราะว่าต้องเก็บไว้ต้องกินต้องใช้ ต้องรักษาตัว
เพราะอายุมากแล้ว ไม่ค่อยมีรายได้เข้าบ้านมากนัก
แต่ได้พยายามช่วยเหลือบ้างเท่าที่ทำได้
หลังจากนั้น พี่เขาก็ไปเช่าบ้าน ทำมาหากินตามความสามารถที่มี
ปัจจุบันพี่เขาก็ มีความสุขตามอัตภาพ และยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้
มีชีวิตที่ไม่ต้องร่ำรวย แต่มีความสุขดีค่ะ

ลูกโป่งว่านะ...ชีวิตไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็ต้องผ่านมันไปได้
ช่วงแรกอาจเศร้าโศกเสียใจ รู้สึกผิดหวัง
ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ค่อยได้
หากเรายังพอมีสติอยู่บ้าง...มีกำลังใจจากคนรอบข้างและตัวเอง
ลูกโป่งว่านะ แล้วมันก็จะผ่านไปได้...ไม่ว่าดี ไม่ว่าร้าย
สุดท้ายก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้อยู่ดี
ขึ้นอยู่กับว่า เราอยากจะอยู่แบบมีสุข หรือมีทุกข์กันแน่...เราเลือกเองได้
อย่าลืมเตรียมตัวตั้งแต่วันนี้...เพราะสุขและทุกข์เกิดขึ้นได้ทุกวันเวลาเสมอ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ

คุณลูกโป่ง....กัลยาณมิตรที่น่ารัก อีกคนหนึ่งค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ...จากใจจริงๆค่ะ
ก็จะพยายามฝึกกาย...ฝึกใจ...ให้เตรียมพร้อมกับทุกสถานการณ์
เตรียมพร้อมสู้ๆ....กับจิตใจ...ตัวเองให้ได้ค่ะ
อนาคตจะเป็นอย่างไร...ก็จะพยายามไม่ทำให้
แรงใจจากทุกคนที่ให้มาเสียเปล่าค่ะ....

อะ
มีเพงมาฝาก


ต๊องงงง...ซู้...... ต้องสู้ จึงจะชน๊าาาาา



หรือจะให้ร้องให้ฟัง
อย่านะ เกิดร้องเหมือนขึ้นมาแล้วจะหนาว