28252.ข้อคิดธรรมวันละนิด

ccc

ธรรมะสวัสดีครับกัลยาณมิตรทุกท่าน :b8:

ccc

ธรรมะสวัสดีครับกัลยาณมิตรทุกท่าน :b8:

ccc

ธรรมะสวัสดีครับกัลยาณมิตรทุกท่าน :b8:

ทักทาย

อนุโมทนา สาธุค่ะ :b8:

เอรากอน

รับทราบแล้วเจ้าค่ะ ว่าโยธินอินสุข มาในนามใหม่ว่า โยธิน..

แถมประเดิมนามใหม่ด้วยบทความดี ๆ

จะคอยแวะเวียนมาอุดหนุน...นะเจ้าคะ...ท่านโย...

jintana63

อนุโมทนาสาธุค่ะ
ธรรมะสวัสดีค่ะ

ccc

เอรากอน เขียน:

รับทราบแล้วเจ้าค่ะ ว่าโยธินอินสุข มาในนามใหม่ว่า โยธิน..

แถมประเดิมนามใหม่ด้วยบทความดี ๆ

จะคอยแวะเวียนมาอุดหนุน...นะเจ้าคะ...ท่านโย...

แล้วท่านมีนามว่าอย่างไรล่ะ จิ้งจกน้อย

chulapinan

รูปแรก จุฬาภินันท์มีึความเห็นต่างไปค่ะ คือ การที่เราอยู่เป็นมนุษย์สังคม การตอบโต้จำเป็นต้องมีบ้าง แต่ให้อยู่ในขอบเขตแห่งหลักธรรม การไม่ตอยโต้นั้น เป็นการไม่ตอบโต้ทางอารมณ์มากกว่าค่ะ ผู้นั้นจึงจะไม่ทุกข์

รูปสอง เห็นด้วยทุกประการ

รูปสาม เห็นต่างไปนิด คือ ศีลค่ะที่ขาดไม่ได้ ที่จะส่งให้สมาธิมีกำลังจนเกิดปัญญาธรรมค่ะ

เอรากอน

เอามาแจมด้วย ท่านโย แต่ไม่มีรูปสวย ๆ นะ...ขี้เกียจ search หง่ะ...

“รู้จริง” กับ “จำได้” ไม่เหมือนกัน

“การรู้จริง” กับการ “จำได้หมายรู้” นั้น มิใช่เป็นอย่างเดียวกัน ผลจึงไม่เหมือนกัน รู้จริงผลจึงจะจริง รู้แบบจำได้ผลก็ย่อมเป็นผลแบบที่จำมาได้เท่านั้น ความรู้ให้จริงจึงสำคัญมากสำหรับผู้ปรารถนาผลจริงและความรู้จริงในอริยสัจจ์จะเกิดได้ ก็ต้องอาศัยความจำได้เป็นเพียงพื้นฐาน แล้วปฏิบัติให้เกิดความรู้จริงขึ้นมาด้วยตนเอง

คำว่าปฏิบัติในที่นี้ หมายถึง “การพิจารณาเหตุผลทบทวน ไม่ว่างเว้นจนได้ความรู้จริงประจักษ์ใจ” ได้ความรู้จริงในอริยสัจจ์ประจักษ์ใจขั้นไหนก็วางทุกข์ได้ขั้นนั้น มากน้อยตามขั้นของความรู้จริงนั้นไม่ว่าจะเป็นทุกข์ในเรื่องใดก็ตาม ความรู้จริงในอริยสัจจ์ย่อมแก้ได้ทั้งสิ้น

ดังนั้นความรู้จริงในอริยสัจจ์จึงเป็นยอดของความรู้ที่ผู้ปรารถนาความพ้นทุกข์ ตั้งแต่น้อยที่สุดจนถึงมากที่สุดจะพึงปฏิบัติอบรมให้เกิดขึ้น

: การบริหารทางจิตสำหรับผู้ใหญ่
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก