วิธีสร้างความดี
การทำความดีนั้นต้องมีวิธีทำ หรือ วิธีสร้าง
ต่อไปนี้เป็นวิธีการบางอย่างในการทำความดี ซึ่งมีอย่างน้อย ๒ วิธีคือ
๑. พยายามให้กุศลจิตเกิดขึ้นบ่อยๆ
ด้วยมนสิการถึงคุณความดี หรือพิจารณาถึงคุณค่าของความดี
๒. เมื่อกุศลจิตคือความคิดที่จะทำความดี (ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง)
เกิดขึ้นแล้วให้รีบทำทันที
เพราะถ้ายังลังเลรีรออยู่ จิตใจจะน้อมไปในบาปหรือในความชั่ว
กล่าวคืออาจกลับใจไม่ทำเสีย
ข้อความทั้ง ๒ ดังกล่าวมา สมกับพระพุทธภาษิตที่ว่า
“อภิตฺถเรถ กลฺยาเณ ปาปา จิตฺตํ นิวารเย ทนฺธิ หิ กรโต ปุญญํ ปาปสฺมึ รมตี มโน”
แปลว่า “ควรรีบทำความดี ควรห้ามจิตเสียจากบาป”
เมื่อทำความดีช้าๆ หรือมัวลังเลรีรออยู่ ใจย่อมยินดีในความชั่ว
ทั้งนี้เพราะจิตใจของคนเรากลับกลอกแปรปรวนเร็ว
เดี๋ยวจะเอาอย่างนั้น เดี๋ยวจะเอาอย่างนี้ ตามไม่ค่อยทัน
เพราะความนึกคิดของคนนั้นไม่เที่ยง มีเหตุปัจจัยปรุง
เมื่อเหตุปัจจัยปรุงให้ดีก็ดีไปชั่วคราว พอเปลี่ยนเหตุปัจจัยใหม่
คือได้เหตุปัจจัยชั่วก็กลับเป็นชั่วเสียอีก น่าเบื่อหน่าย
พระอริยเจ้าทั้งหลายท่านจึงฝึกทำใจของท่านให้มั่นคง แจ่มใส
จนเหตุปัจจัยๆ อะไรๆ ทำให้แปรปรวนไม่ได้ สงบอยู่อย่างนั้น
ไม่ต้องขึ้นๆ ลงๆ เหมือนเด็กๆ ที่ประเดี๋ยวก็หัวเราะ ประเดี๋ยวก็ร้องไห้
ที่มา...โอวาทปาฏิโมกข์
เรียบเรียงโดย อาจารย์วศิน อินทสระ
