ต้องการพ้นทุกข์...ต้องละเหยื่อล่อทั้งหมด
พระธรรมโกศาจารย์ (ท่านพุทธทาสภิกขุ)
สวนโมกขพลาราม (วัดธารน้ำไหล) จ. สุราษฎร์ธานี
ที่ว่าละเหยื่อล่อเสียให้หมดนี้ ก็หมายถึง
การไม่มีอะไรซึ่งเป็นที่ตั้งของความอยาก
คือมีจิตใจว่างไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดๆ
ไม่หวังนรกสวรรค์ ไม่หวังบุญหวังบาป
ไม่หวังสุขหวังทุกข์
แต่หวังความสงบอย่างยิ่ง
ความว่างอย่างยิ่ง
และความไม่มีทุกข์เลย
เพราะคนมีบุญ
ก็เป็นทุกข์ไปตามแบบของคนมีบุญ
ไม่ใช่ว่าเป็นคนมีบุญแล้วจะไม่มีความทุกข์
ถ้ายังอยากได้บุญหรือได้อะไรอยู่แล้ว
ก็ต้องมีความทุกข์เพราะความอยากนั้นๆ
ถ้าจะให้พ้นทุกข์สิ้นเชิง
ก็ต้องไม่หวังบุญหรือหวังสวรรค์เลย
เห็นว่าอะไรควรทำก็ทำไปตามนั้น
ไม่ต้องหวงอะไรตอบแทน
แต่ทำไปด้วยความเมตตาปราณี
นี่แหละคือการละเหยื่อในโลกทั้งหลายเสีย
(คัดลอกบางตอนมาจาก : "ต้องการพ้นทุกข์ต้องละเหยื่อล่อทั้งหมด"
ใน การให้ทานที่ไม่ต้องเสียเงิน แล้วยังได้้นิพพาน,
สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง เพียรเพื่อพุทธศาสน์ จัดพิมพ์, หน้า ๑๕)
