ตามหลักพุทธศาสนาแล้ว
มุนษย์ และสัตว์จะเกิดหรือปฏิสนธิขึ้นได้นั้น
ขึ้นอยู่กับปัจจัยสำคัญคือ
ความพร้อมที่จะให้กำเนิดของพ่อกับแม่
ซึ่งได้แก่ความแข็งแรงสมบรูณ์ของตัวอสุจิจากพ่อ
และการสุกงอมของไข่ในมดลูกของแม่ที่มาผสมกันจนเกิดเป็นเซลล์
หรือ “กลละ” แล้วมีความเจริญเติบโตก่อตัวเป็นรูปร่าง
มีความพร้อมที่จะรับปฏิสนธิวิญญาณ
ให้เข้ามาสวมในร่างซึ่งต้องเป็นช่วงเวลาเดียวกับวันเวลา
ที่ครบกำหนดการแสดง ผลของ “ชนกกรรม”
หรือวิบากของกรรมเก่าที่ส่งผลให้มนุษย์ หรือสัตว์นั้นมาเกิด
การเจริญเติบโตของทารกในระหว่างที่อยู่ในครรภ์ของแม่
ทั้งในส่วนที่เป็นร่างหรือรูปขันธ์ และอารมณ์จิตใจหรือนามขันธ์นั้น
ตามหลักวิชาการแพทย์เท่าที่ผู้เขียนมีความรู้เข้าใจเพียงเล็กน้อยจึงเห็นว่า
น่าจะขึ้นอยู่กับฮอร์โมนที่ต่อมไร้ท่อในร่างกายของแม่ผลิตให้เป็นสำคัญ
ดังนั้น จึงมีคำกล่าวแนะนำแก่แม่ในระหว่างตั้งครรภ์กันมาตั้งแต่โบราณว่า
ให้แม่หมั่นทำบุญกุศลทำจิตใจให้ชื่นบานสบาย
ไม่มีอารมณ์เสียหงุดหงิดฉุนเฉียวมีโทสะจริตให้มากเกินไป
ลูกที่คลอดออกมาจะได้เป็นผู้ที่มีจิตใจเป็นกุศล
ไม่เห็นแก่ตัวตระหนี่อิจฉาริษยาพยาบาท
ทั้งยังมีคำกล่าวอีกด้วยว่า
หากต้องการให้ลูกมีรูปร่างหน้าตาสวยงาม
ก็ให้แม่หมั่นเฝ้ามองรูปภาพของผู้ที่
มีหน้าตาสวยงาม อาทิ นางสาวไทย ดาราภาพยนตร์ เป็นต้น
เพราะการปฏิบัติเช่นนี้จะช่วยกระตุ้นให้ร่างกายของแม่ผลิตฮอร์โมน
ที่เป็นปัจจัยในการสร้างอารมณ์ดีร้ายเหล่านี้ขึ้น
แล้วจะถ่ายทอดไปถึงทารกที่เกิด ใหม่ได้
นอกจากนี้ ถึงแม้ว่าทารกนั้นจะถูกคลอดออกจากครรภ์ของแม่แล้วก็ตาม
แต่ถ้าทารกนั้นยังดื่มน้ำนมของแม่อยู่
ก็จะยังมีการถ่ายทอดนิสัยอารมณ์จากแม่ไปให้แก่ทารกอีกต่อไป
เพราะฮอร์โมนที่ถูกผลิตโดยต่อมไร้ท่อในร่างกายของแม่นั้น
มีส่วนช่วยในการผลิตน้ำนมด้วย
จึงกล่าวได้ว่า
ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับทารกในระหว่างที่อยู่ในครรภ์
และในวัยที่รับประทานนมของแม่
จึงมีอย่างลึกซึ้งยิ่งใหญ่ไพศาลยากที่จะพรรณาให้ครบถ้วนด้วยวาจา
หรือเป็นลายลักษณ์อักษรได้ดังที่มีปรากฏอยู่ในเนื้อเพลงที่ว่า
“...จะเอาโลกมาทำปากกา แล้วเอานภามาแทนกระดาษ
เอาน้ำหมดมหาสมุทรแทนหมึกวาด ประกาศพระคุณไม่พอ...”
(มีต่อ)
มีความสุขในวันแม่นะจ๊ะ