แต่ก่อนนี้ไสยศาสตร์ถือเป็นเรื่องนอกวัดหรือว่าแท้จริงแล้วก็อยู่คู่กันมา ?


...ไสยศาสตร์กับวัดคู่กันมานาน แต่ว่าวัดเป็นตัวกำกับ อาศัยธรรมะเป็นตัวกำกับไสยศาสตร์ เช่นพระในสมัยก่อนท่านต้องรู้เรื่องไสยศาตร์ ท่านก็ปลุกเสกทำยันต์ แต่จะให้ของพวกนี้แก่ใคร คนรับต้องมีธรรมะรักษาศีล แต่พอมาถึงสมัยสมเด็จพระมหาสมณเจ้า ในรัชกาลที่ ๕ ท่านเป็นคนหัวสมัยใหม่ ต้องการให้พระสอนแต่เรื่องธรรมะล้วน ๆ ก็พยายามทำให้ไสยศาตร์ออกไปจากวัด คราวนี้มันออกไปแต่ก็ไม่ได้หายไปไหน ก็อยู่นอกวัด กลับเป็นปัญหาเพราะว่าพระคุมไม่ได้ ตอนอยู่ในวัดพระยังคุมได้ ก็เริ่มกลายเป็นไสยศาสตร์นอกวัดแบบเถื่อน ๆ แบบเพื่อสนองกิเลสอย่างเดียว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความมั่งมีศรีสุข ยิงฟันไม่เข้า ยศอำนาจ หรือเรื่องทางเพศ เป็นไสยศาสตร์แบบดิบ ๆ ขอให้มีเงินคุณก็จะได้วัตถุมงคล ได้ประโยชน์จากไสยศาสตร์ แล้วเดี๋ยวนี้ก็เฟื่องฟูมากขึ้น เฟื่องฟูจนกระทั่งในที่สุดก็แทรกซึมกลับมาที่วัด วัดก็มาสนองไสยศาสตร์แบบนั้น ทำวัตถุมงคลขาย ถ้ามีเงินก็เอาไปได้โดยที่คุณไม่จำเป็นต้องมีศีลหรือธรรมะเท่าไร พระเลยกลายเป็นส่วนหนึ่งของพุทธพาณิชย์หรือไสยพาณิชย์...

...ยิ่งนานไปยิ่งดิบมากขึ้น โจ่งแจ้งมากขึ้น จนกระทั่งไม่มีความแยบคายแล้ว อย่างป้ายที่เขียน "บ้านนี้อยู่แล้วรวย" อันนี้โจ่งแจ้งมากนะ คือสมัยก่อนยังมีการทำเป็นนางกวัก ต้นไม้สิริมงคล มีอะไรที่เป็นสัญลักษณ์ มีความแยบคาย อย่างน้อยยังมีความอายอยู่บ้าง ยังรู้สึกว่าต้องมีศิลปะ เดี๋ยวนี้โจ่งแจ้ง เรียกว่าดิบ เป็นบริโภคนิยมเต็มที่เลย....

(บางส่วนจากหนังสือชุดโลกร้อนเย็นธรรม "ไม่มีคำว่าสายเกินไป"...พระไพศาล วิสาโล)




เจริญในธรรมครับ