หัวใจเศรษฐี

ครั้งหนึ่ง ชายผู้หนึ่งชื่อ ทีฆชานุ ได้เข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้ากราบทูลว่า
“ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์เป็นคฤหัสถ์ธรรมดา
ดำเนินชีวิตของผู้ครองเรือน มีภรรยาและบุตรธิดา
ขอพระผู้มีพระภาคได้ทรงสอนหลักธรรมบางอย่าง
ที่จะช่วยให้พวกข้าพระองค์ได้มีความสุข ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ”


พระพุทธเจ้าได้ตรัสบอกทีฆชานุว่า มีธรรมอยู่ 4 ประการ
ที่จะเอื้ออำนวยให้มนุษย์มีความสุขในโลกนี้ คือ


เป็นคนมีทักษะ มีประสิทธิผล เอาจริงเอาจัง
ขยันขันแข็งในอาชีพใด ๆ ที่ตนประกอบอยู่
และเข้าใจงานในอาชีพนั้น ๆ เป็นอย่างดี (อุฏฐานสัมปทา)


รักษาทรัพย์สินเงินทองที่ตนหามาได้ในทางสุจริต
และด้วยหยาดเหงื่อแรงงานของตนเอง (อารักขสัมปทา)


มีเพื่อนดี (กัลยาณมิตตตา) คือ มิตรที่ซื่อสัตย์ มีการศึกษา
มีคุณธรรม มีใจกว้างและมีปัญญา
ซึ่งเป็นผู้ที่คอยช่วยเหลือให้ดำเนินตามทางที่ถูก ห่างจากทางชั่ว


ใช้จ่ายทรัพย์อย่างมีเหตุผล ให้ได้สัดส่วนกับรายได้ไม่มากหรือน้อยจนเกินไป
กล่าวคือ ไม่สั่งสมทรัพย์ด้วยความตระหนี่
หรือไม่เป็นคนใจกว้างเกินขอบเขต
กล่าวอีกนัยหนึ่ง คือดำรงชีวิตอย่างพอเหมาะพอควร (สมชีวิตา)


ที่มา...พระพุทธเจ้าสอนอะไร
แปลจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย
โดย ร.ศ.ชูศักดิ์ ทิพย์เกษร และคณะ
โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย พ.ศ. 2547
คัดลอกจาก... http://www.easyinsurance4u.com/buddha4u ... an.htm#r_1
ภาพประกอบจาก... http://www.bloggang.com/data/porpayia/p ... 550119.jpg

เราท่องประจำเลย เตือนตัวเองไว้เสมอ "ขยันหา,รักษาไว้,เข้าใกล้คนดี,เลี้ยงชีวีโดยชอบธรรม"

เพราะการทำงานทุกๆอย่างทางโลกนี่ เผลอสติก็ทำผิดแล้ว เผลอแป๊บเดียวก็ก่อกรรมทำเข็ญโดยไม่รู้ตัว ก็เลยต้องคอยเตือนบ่อยๆทั้งศีล ๕ และหัวใจเศรษฐีนี้ จะทำมาหากินก็อย่าให้ขาดทุนชีวิต(ทำบาป) บางทีก็ต้องหักห้ามใจมาก...โลกนี้มีอะไรเย้ายวนเยอะจัง เงินทองก็น่าหามาเก็บสะสมจังก็มันซื้ออะไรสนองก็ได้ ถ้าไม่มีหลักยึดเหนี่ยวใจไม่รู้จะเป็นไงเลยน้าาชีวิตนี้