ที่ หลวงพ่อชา ท่านกล่าว ว่าหัวงู นั้นมันมีปาก มีพิษ ไปจับมันเข้ามันก็ฉกกัดเอาถึงตายได้ ไปจับโดนเอาหัวงูมันจึงไปจับโดนความทุกข์เข้า เราจึงจึงเลี่ยงไปจับเอาหางงูนึกว่ามันปลอดภัย มันเป็นความสุข ก็ใช่ตราบที่งูมันยังไม่แว้งมากัดเรา จับหางงูอยู่มันก็ยังสบาย แต่เราลืมไปว่า หัวงูกับหางงูมันก็อยู่ในงูตัวเดียวกัน(สมัยก่อนยังไม่เข้าใจ) ถ้าเราจับหางงู ลูบคลำมันอยู่ไม่วาง ในที่สุดงูมันก็หันมาฉกเราอีกจนได้นั่นแหละ
......ที่กล่าวไว้ข้างต้นนั้น เหมือนเราจะรู้จักทุกข์ ว่าทุกข์-สุขนั้นมันเกิดจากการปรุงแต่งจิต ไม่ต้องไปยกตัวอย่างคนจนคนลำบากหรอก ยกตัวอย่างลูกเศรษฐี ที่เกิดมาบนกองเงินกองทองนี่แหละ สองคนพี่น้อง คนพี่สอบเข้าวิศวะได้ ตอนน้องอยู่ม.ปลาย พ่อซื้อ บีเอ็มให้ คนพี่ก็มีความสุข ดีใจลูบคลำอยู่กับ บีเอ็มคันนั้น(เหมือนจับหางงูอยู่) ทุกวันลูบคลำดูแลมันไม่ห่าง มีความสุขอยู่กับมัน ส่วนคนน้องก็เร่งอ่านหนังสือเป็นการใหญ่หวังจะได้ บีเอ็มเหมือนพี่บ้าง แล้วถึงเวลากลับสอบได้ถึงแพทย์ พ่อดีใจยกใหญ่ ซื้อปอร์เช่ คันงามให้เลย คนน้องดีใจสุดขีด ที่ได้จับหางงู ส่วนพี่จิตตกทันทีบีเอ็มที่เคยลูบคลำวันนี้มันไม่มีราคาเสียเลย ทั้งๆที่เมื่อวานมันยังมีค่าอยู่ หัวงูมันแว้งมากัดเข้าแล้ว จิตสังขารมันก็เป็นเช่นนี้ ไม่มีใครมาทำอะไรเลย มีความสุขอยู่ดีๆ แค่จิตมันคิดปรุงแต่งไปมันก็ทุกข์สาหัสได้เหมือนกัน บีเอ็มมันก็ขับสบาย ก็เท่ห์เท่าเดิมนั่นแหละ แต่พอคิดว่าปอร์เช่ มันดีกว่า แพงกว่าเท่านั้นหัวงูมันแว้งมากัดเอาเลย กินไม่ได้ นอนไม่หลับเลยทีนี้ แค่ชั่วข้ามคืน ทำอย่างไรดี หยุดการปรุงแต่งไม่เป็น ก็ต้องหาทางกลบทุกข์ อะไรเล่าที่มันกลบทุกข์ได้ ต้องเป็นรถคันใหม่ที่ดีกว่า ปอร์เช่นั่นแหละ ...มันจึงไม่เห็นทุกข์เสียที ถ้าพ่อยังมีปัญญา ซื้อรถคันใหม่ให้ ...ก็รอกันไป เมื่อไรไม่มีปัญญากลบทุกข์นั่นแหละ จะได้เห็นทุกข์เสียที ซึงทางโลกเขาว่าโชคร้ายที่มีทุกข์ เห็นทุกข์ แต่ทางธรรมแล้วมันสวนกระแสโลก คือคนเห็นทุกข์นั่นแหละโชคดีแล้ว เพราะคนที่เกิดมาแล้วไม่เคยเห็นทุกข์ ชีวิตของเขาถือเป็นโมฆะเสียแล้ว เพราะเขาเป็นคนที่ไม่มีโอกาสเห็นธรรมเลย.....เจโตวิมุติ/