อ้างอิงจาก หนังสือ วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร พระสงฆ์จี้กงอรรถกถาอธบาย อมรทองสุก แปลและเรียบเรียง
เริ่มกันเลยนะครับ
๑. เหตุปัจจัยแห่งการประชุมธรรมดังที่เราได้สดับมา สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ เมือง สาวัตถี ที่เชตวนารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี พร้อมด้วยภิกษุหมู่ใหญ่ ๑,๒๔๐ รูป
เวลานั้นเป็นเวลาฉันภัตตาของพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงครองจีวร ทรงบาตร และเสด็จสู่มหานครสาวัตถีบิณฑบาต อยู่ในเมืองนี้ บิณฑบาตโดยลำดับจนครบจำนวน ครั้นแล้วเสด็จกลับมายังเชตวนาราม ฉันภัตกิจเสร็จ เก็บบาตรจีวร ชำระพระบาท จัดแต่งอาสนะแล้วประทับนั่ง
๒.ศุโภบัติ อาราธนาขณะนั้นพระสุภูติที่อยู่ท่ามกลางประชุมสงฆ์ ได้ลุกขึ้นจากอาสนะ เฉวียงจีวรเปลือยแขนบนไหล่ขวา คุกเข่าขวาลงพื้น ประคองอัญชลีพลางกราบทูลถามพระพุทธองค์ว่า " หาได้ยากหนักหนา ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ตถาคตทรงคุ้มครองห่วงใยอันดีต่อเหล่าพระโพธิสัตว์ ทรงอบรมสั่งสอนอันดีต่อเหล่าพระโพธิสัตว์ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อกุลบุตรบังเกิดอนุตรสัมมาสัมโพธิจิตแล้ว ควรดำรงให้คงอยู่อย่างไร และควรสยบจิตนี้อย่างไร "
พระพุทธองค์ตรัสว่า " เจริญพร เจริญพร สุภูติ ดังที่เธอกล่าว ตถาคตทรงคุ้มครองห่วงใยอันดีต่อเหล่าโพธิสัตว์ และทรงอบรมสั่งสอนอันดีต่อเหล่าพระโพธิสัตว์ เธอจงตั้งใจฟังเราจะแสดงแก่เธอ "
" กุลบุตร กุลธิดาเมื่อบังเกิดอนุตรสัมมาสัมโพธิจิตแล้วควรดำรงจิตของตนให้คงอยู่เช่นนั้น และควรสยบจิตของตนเช่นนั้น
" สาธุ พระสุคต ข้าพระองค์มีความปลาบปลื้มยินดีเฝ้าคอยสดับอยู่"
สาธุอนุโมทนากับ 
ท่าน Flame หายไปไหนเอ่ย รออ่านอยู่ 
