ปัจจุบันนี้เรามักอาศัยการทำบุญเป็นการค้า คือ ลงทุนไปแล้วต้องเกิดผลกำไร
ทุกครั้งที่เราทำบุญจึงมักตั้งความปรารถนาว่าให้ได้สิ่งนั้นสิงนี้
อันมีความร่ำรวยและสวรรค์เป็นต้น
เมื่อมั่นใจว่าจะได้ตามที่ตนปรารถนาจึงพากันทำบุญ
หากเขารู้วาบุญที่แท้จริงนั้น คือ การให้ที่เสียสละและบริสุทธิ์ใจ
เพียงหวังว่า ผู้รับจะมีความสุขจากการให้ของเราเท่านั้น
โดยผู้ให้จะไม่ได้รับสิ่งตอบแทนใดทั้งสิ้น หากเป็นเช่นนี้มนุษย์คงไม่อยากที่จะทำบุญ
ดั้งนั้นเราจึงไม่เข้าใจวา การทำบุญ คือ การค้าทางนามธรรม

จาก สุสานดำ..

งืม เราคิดว่า การชักชวนคนมาทำบุญ ไม่ควรไปอวดอ้างสรรพคุณอะไรของการทำบุญให้เกินเลยจะเป็นโทษแก่ตัวเราเอง ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดโอบอ้อมให้คนอื่นทำบุญแล้วเราเองกลับมาได้บาปเพราะพูดอะไรเกินเลยไป(โฆษณาบุญ ทำการค้าบุญอะไรต่างๆนานา)

จะทำบุญเพราะประสงค์หรือไม่ประสงค์สิ่งใด จะดำรงตนหรือไม่ดำรงตนบริจาคทานก็ตาม หากสิ่งนั้นยังเป็นบุญอยู่ ผมก็ขออนุโมทนาครับ