สูดแก้ลม ดมแก้คิดถึง
โดย พระวิสุทธิสังวรเถร (พระอาจารย์พรหมวังโส)
ในปีแรกที่อาตมาบวชเป็นพระที่ภาคอีสานของไทย
อาตมากำลังนั่งอยู่ในตอนหลังของรถคันหนึ่งกับพระฝรั่งอีกสองรูป
หลวงพ่อชาท่านอาจารย์ของอาตมานั่งที่เบาะหน้า
จู่ๆ หลวงพ่อชาก็หันหน้ามาข้างหลัง
และจ้องดูพระหนุ่มชาวอเมริกันซึ่งเพิ่งบวชใหม่ๆ ที่นั่งอยู่ข้างๆ อาตมา
แล้วท่านก็พูดอะไรบางอย่างเป็นภาษาไทย
พระฝรั่งอีกรูปหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถที่ท่านพูดภาษาไทยได้คล่อง
จึงแปลให้พระฝรั่งรูปที่หลวงพ่อพูดด้วยว่า
“หลวงพ่อบอกว่า คุณกำลังคิดถึงแฟนของคุณที่อยู่ที่แอลเอนู่น”
พระบวชใหม่ชาวอเมริกันถึงกับอ้าปากค้างด้วยความงงงัน
หลวงพ่อรู้วาระจิตของท่าน
รู้ว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่ แถมยังแม่นยำเสียด้วย...
หลวงพ่อชายิ้ม แล้วพูดต่อว่า
“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้จัดการได้ ให้เขียนจดหมายไปหาเธอ
ขอให้เธอส่งของส่วนตัวบางอย่างมาให้คุณ
เอาสิ่งที่ใกล้ชิดกับตัวเธอมากที่สุด
ที่คุณจะสามารถเอาออกมาชื่นชมได้ เมื่อคุณคิดถึงเธอ
เพื่อจะเตือนคุณให้ระลึกถึงเธอ”
พระบวชใหม่ถามด้วยความประหลาดใจว่า
“โอ้ ! พระเจ้าเราทำได้หรือครับ”
หลวงพ่อชาตอบว่า “ทำได้”
เห็นทีพระท่านก็เข้าอกเข้าใจในเรื่องรักๆ ใคร่ๆ กระมัง...
สิ่งที่่หลวงพ่อชากล่าวต่อไปนั้นต้องใช้เวลาอยู่หลายนาที
กว่าพระฝรั่งรูปที่เข้าใจภาษาไทยจะแปลออกมาได้
ล่ามของเราถึงกับต้องกลั้นหัวเราะให้อยู่และรวบรวมสมาธิเสียก่อน
หลวงพ่อบอกว่า...
ท่านพยายามที่่จะเอ่ยคำออกมา
พลางปาดน้ำตาที่่เล็ดจากการหัวเราะทิ้ง
หลวงพ่อบอกว่า...
“คุณควรจะขอให้เธอส่งขี้ใส่ขวดมาให้
แล้วเมื่อไหร่ที่คุณคิดถึงเธอ
คุณก็จะได้หยิบขวดขี้ของเธอออกมาสูดดม !”
พระวิสุทธิสังวรเถร (พระอาจารย์พรหมวังโส)
คัดลอกมาจาก...หนังสือ “ชวนม่วนชื่น” โดย พระอาจารย์พรหมวังโส (ลูกศิษย์หลวงพ่อชา สุภัทโท)